When love ends

Ας το ξεκαθαρίσουμε επ' ευκαιρίας. Ο υποφαινόμενος προσπαθεί με ιδρώτα να προλάβει να ακούσει τα καινούργια μουσικά πράγματα που πετάγονται στο internet κάθε λίγο και λιγάκι. Όταν τρέχεις να διατηρήσεις ένα νορμάλ επίπεδο ενημέρωσης συνήθως επιλέγεις τα πράγματα που γνωρίζεις για να ακούσεις. Η uptight από την άλλη (έχει τόσο καιρό να γράψει που θα νομίζει κάποιος ότι είναι κάποιος χαρακτήρας αποκύημα της φαντασίας μου) έρχεται, απλώνει τα πόδια της στο τραπέζι, ρωτάει τι μαγείρεψα σήμερα και στη συνέχεια φέρνει στο τραπέζι κάποιους δίσκους που τους έχει ακούσει μόνο ο στενός κύκλος συγγενών της εκάστοτε μπάντας. Τα βρίσκουμε πάντως έτσι και δημιουργείται και μια ποικιλία στο blog.

Ένα από τα συγκροτήματα που μου παρουσιάσε λοιπόν η uptight ήταν οι Little Chords από το Βανκούβερ («έχω ακούσει ότι είναι όμορφα εκεί αυτή την εποχή» όπως θα έλεγε και ο Κλαρκ Γκειμπολ (όχι ο γάτος, ο κανονικός)).  Όπως διαβάζουμε οι Little Chords είναι το άλλο όχημα του καλλιτέχνη Teen Daze ο οποίος κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του (ως Teen Daze) τον Απρίλιο και τον Νοέμβριο ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει το δέυτερό του άλμπουμ. Συνολικά δηλαδή τρείς φετινοί δίσκοι θα φτάσουν από τα χεράκια του στα αυτάκια μας.

Οι Little Chords μουσικά μοιiάζουν σαν μια μίξη των It Hugs Back και των Real Estate. Μπλε φωσφοριζέ μουσικοί τοίχοι και ατμόσφαιρα ονείρου όπως ο πρώτος δίσκος των It Hugs Back και συναισθηματικές πενιές όπως στο "Green Aisles" των Real Estate. Αυτά από τα πρόσφατα ακούσματα γιατί κατά τα άλλα καβαλάνε το παλιό αλλά έμπιστο dream pop/shoegaze άλογο για τα καλά. Μπουκωμένα στο reverb φωνητικά, παρθένα δροσερά riffs σε πρώτο πλάνο και μερικά διακριτικά keyboard  εκεί κάτω δίπλα στο βροχερό απόγευμα. Κάποιες στιγμές όμως δεν ντρέπονται να αφήσουν να φανούν οι pop ευαισθησίες τους.

Όπως για παράδειγμα στο "When Love Ends" που με λίγη φαντασία οι κιθάρες του στην αρχή θυμίζουν και Coldplay. Ακούστε το από εδώ:

όπως και ολόκληρο το μεθυστικό Afterlife που σε κάνει να ψάχνεσαι στον πάτο ενός ποτηριού που έχει γεμίσει μέχρι πάνω με εκλεκτό ζωμό από κύματα Δέλτα.

Tweet

In the West End of Derby/ Lives a working man/ He says "I can't fly but me pigeons can/ And when I set them free/ It's just like part of me/ Gets lifted up on shining wings"

Το έχουμε ξαναπεί. Η εκπομπή του Guy Garvey στο BBC6 είναι μια από τις απολαύσεις της εβδομάδας.

Αυτό οφείλεται εν πολλοίς και στην ώρα της εβδομάδας που μεταδίδεται. 12 η ώρα το βράδυ Κυριακής. Εκεί χαλαρωμένος και «αδειασμένος» από το Σαββατοκύριακο και τις εργάσιμες μέρες αναπολείς, ανακαλείς αναμνήσεις και σχεδιάζεις. Το βράδυ της Κυριακής είναι ιερό, ήρεμο και νηφάλιο. Τόσο ώστε να αντέξει κανείς το Δευτεριάτικο ξύπνημα.

Εκείνη την ιερή ώρα λοιπόν έρχεται ο Guy Garvey, the lead singer of Elbow and this could be his finest hour όπως λέει και ίδιος, και μας βάζει μουσική ονειρική και μαγευτική. Όπως ταιριάζει σε αυτή την ώρα. Ο Guy, όπως και οι περισσότεροι ραδιοφωνικοί παραγωγοί στην Αγγλία κάνουν τη δουλειά τους με συνέπεια και αρτιότητα δίνοντάς σου την αίσθηση ότι συνέχεια στίβουν το μυαλό τους για να κρατήσουν το ενδιαφέρον των εκπομπών τους. Και, όπως θα περίμενε κανείς, το γούστο του τραγουδιστή και frontman των Elbow είναι εκλεκτό και ζουμερό. Όπως ακριβώς προτιμάει και την μπριζόλα του.

Για να καταλάβουμε το ποιόν του ανδρός, ας κάνουμε μια αναφορά σε μια τυπική Κυριακάτικη εκπομπή του (πριν τρεις μέρες για παράδειγμα). Αφού βάζει αρκετούς Grizzly Bear, στους οποίους είχε αφιέρωμα, κάπου ανάμεσα σε Black Keys και Eels χώνει το "Tea For The Tillerman" του Cat Stevens που μας έφερε αναμνήσεις από το Extras του Ricky Gervais, συνεχίζει με την μυθικών διαστάσεων εκτέλεση των Unthanks από τα Folk Music Awards 2012 στο παραδοσιακό "King Of Rome" που θα ακούσουμε παρακάτω.

Και δεν σταμάτησε εκεί. Το υπέροχο "Starla" των Pumpkins που για 6-7 χρόνια έχτισαν μια τρομακτική περιουσία σπουδαίων κομματιών από άλμπουμ και b-sides, Liz Frazer και Jeff Buckley που τους φαντάζεσαι όταν τραγουδούν το "Ι know you say there's no one for you, but here is one" από το "All Flowers In Time Bend Towards The Sun" να κοιτάζονται στα μάτια, και μετά το "Give Up The Ghost" των Radiohead για να μας αποτελειώσει. Αλλά όοοχι. "Sunday Morning" των Velvet Underground σε μια soundtrackική (που θα έλεγε και η uptight) και υπερβατική στιγμή, Laura Veirs στο απλό και καθαρό "Life Is Good Blues" (ναι κάτι τέτοιες στιγμές είναι!) και οι Acorn με το "Flood Part Two" που επέπλεε με μια σχεδία ανάμεσα στον ύπνο και τον ξύπνιο γύρω στις 2 παρά τέταρτο.

Τελικά μετά από όλα αυτά η καθησυχαστική φωνή του Guy όταν μας εύχεται "happy new week" είναι το πρώτο βήμα για να την έχουμε τελικά. Ακολουθούν οι Unthanks με το "King Of Rome" ένα τραγούδι που αφορά το αγωνιστικό περιστέρι με αυτό το προσωνύμιο το οποίο κέρδισε στην κούρσα Ρώμη - Αγγλία το 1913 ξεπερνώντας τεράστιες δυσκολίες από τις καιρικές συνθήκες και την κούραση χαρίζοντας στον ιδιοκτήτη του -φτωχό εργάτη από το Derby- Charles Hudson την πιο χαρούμενη στιγμή στη ζωή του και στην εργατική τάξη την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον και το δικαίωμα στα όνειρα.

" "Charlie we told you so, Surely by now you know, When you're living in the West End, there ain't many dreams come true".
"Yeah, I know, but I had to try, A man can crawl around or he can learn to fly, And if you live 'round here, The ground seems awful near, Sometimes I need a lift from victory""

Tweet