4.1.24

Best of 2022

Τραγούδια της χρονιάς:

30. Florence & the Machine - "My Love" 

29. Anna Calvi - "Ain't No Grave"7

28. Gwenno - "Kan Me"

27. Black Angels - "El Jardin"

26. Metronomy - "Losing My Mind"

25. Alex G - "Miracles"

24. Large Plants - "Never Seen"

23. Everything Everything - "Leviathan"

22. Launder - "Withdraw"

21. alt-J - "The Actor"

20. C Duncan - "Bell Toll"

19. Regina Spektor - "Through A Door"

18. Nilüfer Yanya - "Midnight Sun" 

17. Father John Misty - "The Next 20th Century"

16. Sea Power - "Fire Escape in the Sea"

15. Dry Cleaning - "Conservative Hell"

14. Iraina Mancini - "Undo the Blue"

13. Jockstrap - "Concrete Over Water"

12. Spoon - "Wild"

11. The Smile - "You Never Work You Never Work in Television Again"

10. Sun's Signature - "Golden Air"

9. Bill Callahan - "Coyotes"

8. Melody's Echo Chamber - "Alma The Voyage"

7. Harry Styles - "As It Was"

6. Warpaint - "Hard to Tell You"

5. Beach House - "Masquerade"

4. Porridge Radio - "U Can Be Happy If U Want To"

3. Daniel Rossen - "Shadow in the Frame"

2. The Smile - "Skrting on the Surface"

1. HAAi & Jon Hopkins - "Baby, We're Ascending"


Άλμπουμ της χρονιάς:

Honorable Mentions:

Katy J Pearson - Sound of the MorningMitski Laurel Hell, King Hannah - I'm Not Sorry, I Was Just Being Me, Launder - Happening           

25. Sophie Jamieson Choosing (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

24. The Unthanks -  Sorrows Away (buy from Amazon.co.uk)

23. Lambchop The Bible (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

22. Benjamin Clementine - And I Have Been (buy from Amazon.co.uk)

21. Animal Collective - Time Skiffs (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

20. Fenella - The Metallic Index (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

19. Tomberlin - I Don't Know Who Needs To Hear This... (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

18. Sharon Van Etten We've Been Going About This All Wrong (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

17. Just Mustard Heart Under (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

16. Shearwater The Great Awakening (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

15. Nilüfer Yanya - PAINLESS (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

14. Perfume Genius - Ugly Season (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)     

13. Porridge Radio - Waterslide, Diving Board, Ladder to the Sky (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

12. Melody's Echo Chamber - Emotional Eternal (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

11. Daniel Rossen - You Belong There (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

10. TRAAMS - Personal Best (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

9. Jockstrap - I Love You Jennifer B (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

8. alt-J - The Dream (buy from Amazon.co.uk)

7. Papercuts - Past Life Regression (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

6. Jenny Hval Classic Objects (buy from Amazon.co.uk)

5. Black Country, New Road - Ants From Up There (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

4. Spoon - Lucifer On the Sofa (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

3. Dungen - En Är För Mycket och Tusen Aldrig Nog (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

2. Daniel Avery - Ultra Truth (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

1. The Smile - A Light for Attracting Attention (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)





 

4.3.23

Best of 2021


Τραγούδια της χρονιάς:

30. Japanese Breakfast - "Glider"

29. Curtis Harding - "Can't Hide It"

28. Lost Girls - "Real Life"

27. Babeheaven - "The Hours"

26. Bess Atwell - "Silver Fir"

25. Billy Nomates - "Heels"

24. Hayden Thorpe - "Metafeeling"

23. Amyl and the Sniffers -  "Guided by Angels"

22. Black Country, New Road - "Track X"

21. Spencer Cullum's Coin Collection -  "Imminent Shadow"

20. Still Corners - "Last Exit"

19. tune-Yards - "Hold Yourself"

18. Samantha Crain - "Bloomsday"

17. Gruff Rhys - "Distant Snowy Peaks"

16. Art School Girlfriend - "Is it Light Where you Are?"

15. Elbow - "What Am I Without You" 

14. Ed Dowie - "Then Send Them"

13. Liars - "Big Appetite"

12. Self Estteem - "I Do This All the Time"  

11. Marissa Nadler - "Bessie Did you Make It"  

10. The Coral - "Faceless Angel"

9. Hamish Hawk - "Caterpillar"

8. Sleaford Mods - "Mork 'n Mindy"

7. New Dad - "I Don't Recognise You"

6. Emma-Jean Thackray -  "Spectre"

5. Arlo Parks -  "Caroline"

4. Wolf Alice -  "Lipstick on the Glass"    

3. Nation of Language - "This Fractured Mind"

2. The Weather Station - "Atlantic"

1. Jane Weaver - "Heartlow"


Άλμπουμ της χρονιάς

Honorable Mentions:

Little Simz - Sometimes I Might Be Introvert, Anna B Savage - A Common Turn, Arooj Aftab - Vulture Prince,  Ed Dowie - The Obvious I, Villagers - Fever Dreams, Marissa Nadler - The Path of the Clouds,  Goat Girl - On All Fours

20. The Coral - Welcome to Coral Island (buy from Amazon.co.uk)

"Lover Undiscovered", "Mist On The River" 

19. Ishmael Ensemble - Visions of Light (buy from Amazon.co.uk | Bandcamp)

"Feather", "The Gift"

18. A Winged Victory For the Sullen - Invisible Cities (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"So That The City Can Begin to Exist", "Desires Are Already Memories" 

17. Wolf Alice - Blue Weekend (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"Smile", "Lipstick On The Glass"

16. Nation of Language - A Way Forward (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"This Fractured Mind", "A Word & A Wave"

15. Weather Station - Ignorance (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"Robber", "Atlantic" 

14. St. Vincent - Daddy's Home (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"Somebody Like Me", "...At the Holiday Party"

13. William Doyle -  Great Spans of Muddy Time (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"I Need to Keep you In My Life", "Theme from Muddy Time"

12. Black Country, New Road - For the First Time (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"Science Fair", "Track X"

11. Tindersticks - Distractions (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"I Imagine You", "The Bough Bends"

10. Hayden Thorpe - Moondust For My Diamond (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"No Such Thing", "Metafeeling", "Supersensual"

9. Floating Points & Pharoah Sanders - Promises (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"Movement 1", "Movement 6", "Movement 9"

8. Modern Nature - Island of Noise (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"Performance","Spell","Dunes"

7. Piroshka - Love Drips and Gathers (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"Hastings 1973", "The Knife -Thrower's Daughter", "Loveable"

6. Arlo Parks - Collapsed in Sunbeams (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"Hurt", "Caroline" "Eugene"

5. Liars - The Apple Drop (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"Big Appetite", "From That Never Was", "Acid Crop" 

4. Nick Cave & Warren Ellis - Carnage (buy from Amazon.co.uk)

"Hand Of God", "Carnage", "Shattered Ground"

3. Daniel Knox - Won't You Take Me With You (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"Vinegar Hill", "Fool In The Heart", "Look At Me"

2. Low - Hey What (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"I Can Wait", "Hey", "Don't Walk Away"

1. Jane Weaver - Flock (buy from Amazon.co.uk Bandcamp)

"Heartlow", "Modern Reputation", "Flock", "Solarised"


31.8.22

Best of 2020


Τραγούδια της χρονιάς

30. Róisín Murphy - "Something More"

29. Working Men's Club - "Valleys"

28. Rufus Wainwright - "Only the People That Love"

27. EOB - "Brasil"

26. Bebel Gilberto - "Bolero"

25. Nosaj Thing deat. Park Hye Jin - "Clouds"

24. Phoebe Bridgers - "Savior Complex"

23. Planningtorock - "Jam Fam"

22. Jordan Rakei - "Mind's Eye" 

21. Run the Jewels - "Never Look Back"

20. Laura Marling - "Strange Girl"

19. Katy J Pearson - "Take Back the Radio"

18. Agnes Obel - "Broken Sleep"

17. SAULT - "Wildfires"

16. Silverbacks - "Up the Nurses"

15. Pottery - "Reflection"

14. Pozi - "The Nightmare" 

13. Burial/ Four Tet/ Thom Yorke -  "Her Revolution"/ "His Rope"

12. Katie Gately - "Flow"

11. Wilma Archer feat. Sudan Archives - "Cheater" 

10. HAIM - "Summer Girl"

09. Orlando Weeks - "Milk Breath"

08. Billy Nomates feat. Jason Williamson - "Supermarket Sweep"

07. Tim Heidecker feat. Weyes Blood - "Oh How We Drift Away"

06. Muzz - "Summer Love"

05. Fontaines DC - "Televised Mind"

04. Grimes - "So Heavy I Fell Through the Earth" 

03. Alex Maas - "What Would I Tell Your Mother"

02. Jehnny Beth - "French Countryside"  

01. I Break Horses - "The Prophet"

 


Άλμπουμ της Χρονιάς


Honorable mentions:

Working Men's Club - Working Men's Club

Lanterns on the Lake - Spook the Herd

Douglas Dare - Milkteeth

MJ Guider - Sour Cherry Bell

Rustin Man - Clockdust

The Soft Pink Truth - Shall We Go On Sinning

Moses Sumney - Grae 

Thundercat - It Is What It Is


25. Deradoorian - Find The Sun

"Monks Robes", "It Was Me"

24. Car Seat Headrest - Making a Door Less Open

"Hollywood", "Life Worth Missing"

23. Alex Maas - Luca

"Slip Into", "What Would I Tell Your Mother"

22. Nadine Shah - Kitchen Sink

"Club Cougar", "Buckfast"

21. Flaming Lips - American Head

"Flowers of Neptune 6", "Mother I've Taken LSD"

20. Throwing Muses - Sun Racket

"Bo Diddley Bridge" "Upstairs Dan"

19. Katy J. Pearson - Return

"Take Back the Radio", "On the Road"

18. Sufjan Stevens - The Ascension

"Die Happy", "Landslide"

17. I Break Horses - Warnings  

"The Prophet", "Death Engine"

16. Four Tet - Sixteen Oceans

"School", "Teenage Birdsong"

15. Nana Adjoa - Big Dreaming Ants

"Throw Stones", "No Room"

14. Grimes - Miss Anthropocene

"So Heavy I Fell Through the Earth", "Violence"

13. Billy Nomates - Billy Nomates

"Supermarket Sweep", "Fat White Man"

12. Fleet Foxes - Shore

"Jara", 'Maestranza"

11. Mark Lanegan - Straight Songs of Sorrow

"Wouldn't Want to Say", "Internal Hourglass Discussion"

10. Silverbacks - Fad

"Drink It Down", "Up the Nurses"

09. Ghostpoet - I Grow Tired But Dare Not Fall Asleep

"I Grow Tired But Dare Not Fall Asleep", "Social Lacerations"

08. Perfume Genius - Set My Heart On Fire Immediately

"Jason", "Leave"

07. Loma - Don't Shy Away

"Half Silences", "Don't Shy Away"

06. BC Camplight - Shortly After Takeoff

"Ghosthunting", " I Wanna be in the Mafia"

05. Orlando Weeks - A Quickening

"Milk Breath", "Moon's Opera", "Blood Sugar"

04. Jehnny Beth - To Love Is To Live

"I Am", 'Heroine" "French Countryside"

03. Fontaines DC - A Hero's Death

"Televised Mind", "You Said", "Sunny"

02. Owen Pallett - Island

"Transformer", Fire- Mare", "In Darkness"

01. This is The Kit - Off Off On

"Started Again", "No Such Thing", "Shinbone Soap"



5.9.21

Best of 2019


Κοιτάζοντας το 2019 στον πίσω καθρέφτη μας, και βλέποντας που βρεθήκαμε ως ανθρωπότητα το 2020 σίγουρα αναπολούμε πόσο αθώο ήταν το τελευταίο έτος της δεκαετίας των '00s. Άλλωστε τότε ήταν η τελευταία φορά που η καθημερινότητά μας ήταν αυτό που λέμε φυσιολογική. 

Μέσα σε όλα τα υπόλοιπα της αναγκαστικής ρουτίνας, ανακαλύψαμε και αρκετά καλή μουσική. Αναλογικά, μάλιστα, με περισσότερα ενδιαφέροντα ακούσματα σε σχέση με το αμέσως προηγούμενο 2018. 

Ξεκινώντας από τα αγαπημένα μας κομμάτια για τη χρονιά, μπορούμε να πούμε ότι δυσκολευτήκαμε να τα τακτοποιήσουμε σε σειρά. Φλερτάραμε μάλιστα με τη σκέψη να τα βάλουμε σε τυχαία σειρά αλλά κάτι τέτοιο θα μας έκανε να αισθανόμαστε δειλοί. Τι αξία έχει μια υποκειμενική λίστα αν δεν προκαλεί εντάσεις, διαφωνίες και υποτιμητικά σχόλια για την διανοητική ικανότητα του αρθρογράφου;

Προχωράμε λοιπόν δυνατά και αριθμητικά στην απόλυτη λίστα των καλύτερων κομματιών του 2019  (και αργότερα των καλύτερων δίσκων του 2019). Μια λίστα που επιβεβαιώνει ότι το some beans είναι κάτι σαν το ινστιτούτο Παστέρ των λιστών, ενώ (μετά λύπης μου το λέω αυτό) οι υπόλοιπες λίστες είναι κάτι σαν αντιεμβολιαστές που διαβάζουν παραεπιστημονικές θεωρίες στη χέστρα τους.

24. Mark Lanegan - "Name and Number"

Σκληρό και τραχύ μουσικά αλλά και θεματικά. Οι κιθάρες του Alen Johannes έχουν δώσει μια new wave απόχρωση στον δίσκο με χαρακτηριστική στιγμή το κομμάτι που επιλέξαμε. Ο επιβιώσαντας, της σκηνής του Seattle, Lanegan παρατηρεί με πικρία το πως ανθρώπινες ζωές συμπυκνώνονται σε ψυχρά στατιστικά. Πάντα επίκαιρη σκέψη πόσο μάλλον τον καιρό που διανύουμε.

23. The Twilight Sad - "The Arbor"

Η επιρροή των Cure από την περίοδο που έκαναν συναυλίες μαζί είναι σαφής και σ' αυτό το κομμάτι θα έλεγε κανείς πανηγυρική. Το μπάσο (που θα του έβγαζε το καπέλο ο Simon Gallup) οδηγεί το κομμάτι σε μια κλασσική σκοτεινή στιγμή απ' αυτές που ξέρουν να προσφέρουν οι Σκωτσέζοι σε αφθονία στην καριέρα τους.

22. Sleaford Mods - "Kebab Spider"

Γέννημα-θρέμμα της εργατικής τάξης του Νότινγχαμ και υπερήφανοι γι' αυτό. Μάλιστα τόλμησαν να πάρουν τη μουσική τους στα χέρια τους ιδρύοντας δική τους δισκογραφική εταιρία και παρατώντας ολόκληρη Rough Trade. Μουσικά δεν είναι όσο υποανάπτυκτοι δείχνουν με την πρώτη ακρόαση, αφού στα beats αναλαμβάνει ο εφευρετικός Andrew Fearn. Ένας ιδανικός σύντροφος στη γλαφυρότητα και τη σπιρτάδα του στιχουργού και «τραγουδιστή» Jason Williamson.

21. Mattiel - "Keep the Change"

Παίχτηκε αρκετά και δικαίως αυτό το χιτάκι από την ανερχόμενη ροκ μουσικό, με επιρροές από το νότο της Αμερικής (καταγωγή από την Ατλάντα) και δύο δίσκους στο παλμαρέ της. Εδώ κάνει υπόθεση εργασίας (ή μάλλον μη εργασίας) μια φαντασίωση που έχει πολύς κόσμος αλλά σπάνια πραγματοποιεί. Ένα τρίλεπτο ανθεμικό γράμμα παραίτησης από μια δουλειά χωρίς κανένα μέλλον. 

20. The National - "Hey Rosey"

Το πιο τρυφερό κομμάτι ενός soft δισκου από τους πάντα πολυλογάδες αστέρες της εναλλακτικής ροκ μουσικής της Αμερικής. Η φωνή της Gail Ann Dorsey κάνει τη διαφορά, καθώς ξυπνάει τον μονίμως κουρασμένο Matt Berninger και μαζί επιδίδονται σε έναν τρυφερό εναγκαλισμό ρομαντισμού και αισιοδοξίας. Εξάλλου η ίδια η γυναίκα του Berninger Carin Besser έγραψε τους καθαρά προσωπικούς στίχους του κομματιού.

19. Bat for Lashes - "So Good"

Άλλο ένα κομμάτι με μουσικές και θεματικές αναφορές στην αθωότητα των '80s από την Natasha Khan που στρέφει το βλέμμα της όλο και πιο πίσω για να βρει έμπνευση. Μια γνώριμη και άμεσα πιασάρικη μελωδία με σκοτεινό στιχουργικό υπόβαθρο. 

18. Brittany Howard - "Stay High"

Το ντεμπούτο της, που προσπάθησε να αγγίξει ένα εύρος μουσικών στυλ, κέρδισε κριτικούς, κοινό και grammys. Άλλωστε τέτοια πληθωρική φωνή πάντα αναγνωρίζεται από την αμερικανική μουσική βιομηχανία. Αυτό εδώ το βασικό single με τον γλυκό soul ήχο του είναι η πιο αξιομνημόνευτη στιγμή.

17. Fontaines DC - "The Lotts"

Επανερχόμαστε σε κάτι πιο σκληρό και πιο συγκεκριμένα στους Ιρλανδούς που με ένα post punk άσμα αναφέρονται στην περιοχή του Δουβλίνου που έκαναν πρόβες και «προσπαθούσαν να αποφεύγουν τις αρκετές σύριγγες στον δρόμο προς τα εκεί.» Με συγκίνησε γιατί μου θύμισε τις συμβουλές της γιαγιάς μου, να προσέχω όταν πηγαίναμε σχολικές εκδρομές σε δασάκια για να μην πατήσω καμια σύριγγα και γίνω ναρκομανής.

16. James Blake - "Don't Miss It"

Κυκλοφόρησε μόνο του το 2018 αλλά πολύ σωστά ο καλλιτέχνης αποφάσισε να το βάλει σε περίοπτη θέση στο Assume Form (ασουμε φορμ ρε μόρτη). Θα ήταν κρίμα μια τόσο ενδόμυχη στιγμή να χανόταν εκτός δισκογραφίας.Ιδιαίτερα έξυπνο το βιντεο που το συνοδεύει.

15. Helado Negro - "Running"

Υπνωτικό είναι το επίθετο που ταιριάζει σε αυτό το καλλιεργημένο με ήλιο, νερό, φροντίδα και μποσανόβα κομμάτι. Ο Ρομπέρτο Κάρλος Lange (αλήθεια έτσι τον λένε) δεν πιέζει τίποτα και αφήνει τις σταγονίτσες χρόνου να κυλήσουν πάνω στο δημιούργημά του.

14. C Duncan - "Impossible"

Εδώ ο Σκωτσέζος αφήνει στην άκρη τον πιο προσωπικό και μινιμαλιστικό αιθέριο ήχο που τον χαρακτήριζε και δεν τσιγκουνεύεται (χαχ) τις εξωστρεφείς στιγμές. Μάλιστα αυτή τη φορά δουλεύει με άλλους παραγωγούς και περισσότερο προσωπικό για να ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

13. Cass McCombs - "I Followed the River South to What"

Το εναρκτήριο κομμάτι του ένατου δίσκου του Αμερικανού διαρκεί σχεδόν οκτώ λεπτά και είναι μια συνέχεια του καλύτερου του δίσκου του Wit's End. Ιδανικό για να κάνει τις συστάσεις στην επαναλαμβανόμενη, σκονισμένη, ψυχεδελική folk την οποία τελειοποιεί με το χρόνο.

12. Tindersticks - "For The Beauty"

30 χρόνια σχεδόν οι Tindersticks ψάχνουν με συνέπεια την ομορφιά μέσα από την απλότητα και την μελαγχολία. Ακάματοι εργάτες του αισθησιασμού συνεχίζουν ταπεινά να γράφουν πολύ υψηλού επιπέδου μουσικές στιγμές.Με αυτή τη φωνή και ένα πιάνο, όλα είναι πιο εύκολα.

11. Elbow - "My Trouble"

Ξαναβρήκαν τη φόρμα τους θα έλεγε κάποιος και την αποδέχθηκαν θα συμπλήρωνα εγώ. Μετά το magnum opus τους Seldom Seen Kid η αλήθεια είναι ότι προσπάθησαν να κάνουν κάποια πράγματα με τα οποία φάνηκε πως δεν ένιωθαν άνετα. Το "My Trouble" είναι μια επιστροφή σε οικείο περιβάλλον, κάτι που από άποψη μουσικής εξέλιξης μπορεί να γίνει ανθυγιεινό αλλά κάποτε χρειάζεται. 

10. Alex G - "Gretel"

Στην προχωρημένη ηλικία που βρισκόμαστε είναι πολύ ευχάριστες αυτές οι μουσικές εκπλήξεις που ακόμα παρουσιάζονται μπροστά μας. Το κομμάτι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από ένα καλοκαιρινό παγωτό χωνάκι με μείξη γεύσεων που σκεπάζεται από πολύχρωμες τρούφες. Για να είμαστε και στο κλίμα του τίτλου...

9. Andrew Bird - "Bloodless"

Σε ένα τεντωμένο πολιτικό σκηνικό, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, βρίσκει την έμπνευση του για ένα από τα πιο ολοκληρωμένα κομμάτια που έγραψε στην καριέρα του. Στιχουργικά καίριο, ασύγκριτα ατμοσφαιρικό, με απαλές πινελιές εκεί όπου χρειάζεται. Η ανησυχία του αφηγητή για το αν οι καιροί που έρχονται είναι αναίμακτοι είναι εύλογη, πόσο μάλλον όταν η φωτιά των κοινωνικών αντιθέσεων σιγοκαίει κάτω από το καζάνι των social media.

8. Jenny Hval - "Accident"

Από τον καλύτερο δίσκο της αυτό το πεντακάθαρο, κρυστάλλινο και παγωμένο κομμάτι με έναν κρυμμένο πυρήνα που σιγοκαίει και αποκαλύπτεται σταδιακά προς το τέλος. Ένα αληθινά πολύτιμο πέτρωμα που βρήκε στις εξερευνήσεις της, στα δυσπρόσιτα avant-garde μουσικά μονοπάτια, η Νορβηγίδα.

7. Angel Olsen - "All Mirrors"

Το ομώνυμο κομμάτι του τέταρτου δίσκου της που τη βρίσκει απολύτως έτοιμη για τη στιγμή της που είναι εδώ και τώρα. Ο στρατός των έγχορδων και τα ταρατατζούμ της, τουλάχιστον 40μελούς -για τόσους την κόβω- ορχήστρας της επιφυλάσσει βασιλική υποδοχή και η ίδια ανταποκρίνεται στις προσδοκίες με υποβλητική ερμηνεία. Και να σκεφτεί κανείς ότι είναι ακριβώς μια εβδομάδα μεγαλύτερή μου. Να, κάτι τέτοια με αγχώνουν. Σε λίγο γκριζάρω και ακόμα δεν έχω κάνει το All Mirrors μου. Αν και κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι το post όπου κορόιδευα την -τότε- μελλοντική κυρία Musk για το ψεύδισμά της ήταν μια προσωπική κορυφή μου.

6. Karen O - "Ministry"

Ανέλπιστα καλός ο δίσκος που έβγαλε η frontwoman των YYYs. Όχι γιατί δεν το περιμέναμε από την ίδια, αλλά αυτές οι συνεργασίες με τον Danger Mouse τα τελευταία χρόνια σπάνια βγάζουν κάτι ουσιώδες. Το "Ministry" κόβει την ανάσα και κάνει τους παλμούς να επιβραδύνουν. Εξάλλου πρόκειται για μια θυσία στο ιερατείο της αγάπης. Μια θεραπευτική εμπειρία κατά την ίδια την τραγουδίστρια.

5. Hot Chip - "Hungry Child"/ "Spell"

Πάλι κουνάμε τα γκολπόστ κατά πώς μας βολεύει. Κοινώς τσατσιά σαν αυτές που έκανε η ομάδα του Γιάννη και του Κυριάκου στο δημοτικό που τα καθαρά γκολ τα έλεγαν δοκάρια. Δοκάρες μάλιστα. Φτάσαμε να φέρνουμε τετράδιο για να καταγράφουμε τα σκορ και τις νίκες. Ένιγουεη... Ήταν πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουμε αυτά τα δύο υπέροχα, πιασάρικα, γεμάτα αγκαλίτσες και αγαπούλες κομμάτια του δίσκου.  Ειδικότερα το "Hungry Child" μας συνόδευσε όλη τη χρονιά καθώς από την πρώτη στιγμή που το ακούσαμε έπιασε στασίδι στην καρδιά μας.

4. Rustin Man - "Vanishing Heart"

Τι ζωή έχει ζήσει και αυτός ο τύπος... Ο κατά κόσμον Paul Webb ξεκίνησε ως μπασίστας σε μια μπάντα που την έλεγαν Talk Talk, Να μωρέ αυτούς εκεί που έβγαλαν το Spirit of Eden, το Laughing Stock και το Colour of Spring μεταξύ άλλων. Μετά από μια πορεία με τους πειραματικούς O'Rang, το 2002 είπε να βγάλει μαζί με την Beth Gibbons έναν από τους καλύτερους δίσκους του αιώνα που διανύουμε. Ε, το 2019 κυκλοφόρησε έναν πολύ καλό σόλο δίσκο για να συμπληρώσει το παζλ. Με τη βοήθεια του Lee Harris, ντράμερ των Talk Talk, βεβαίως βεβαίως. Στο "Vanishing Heart" που είναι και το θέμα μας αποκαλύπτει μερικά από τα κρυμμένα λόγια που του ψιθύρισε στο αυτί η Beth Gibbons στο"Mysteries" και μας φέρνει λίγο να μυρίσουμε από την μυρωδιά των κεριών του σκοτεινού δωματίου που ηχογραφήθηκε το Spirit of Eden. Και όλα αυτά με φωνή που θυμίζει Robert Wyatt.

3. Nick Cave - "Hollywood"

Κάτι τέτοιες στιγμές αισθάνομαι βρώμικος που κατατάσσω με νούμερα τα σώψυχα των καλλιτεχνών.  Γι' αυτούς είναι η καριέρα τους, το μυαλό τους, οι σκέψεις τους, οι αναμνήσεις τους, η καρδιά τους η ίδια, που ανοίγει με την ελπίδα κάποιος να ανταποκριθεί  σ' αυτό το άλμα πίστης στο πουθενά χωρίς αλεξίπτωτο. Μουσικά αποτελεί μια μινιμαλιστική συνέχεια της στενής συνεργασίας του με τον θαυματουργό Warren Ellis, ο οποίος είναι ο μόνος που φαίνεται ότι κρατάει το μουσικό κλειδί που ξεκλειδώνει την δημιουργικότητά του Cave. Όπως και στο προηγούμενο αριστουργηματικό άλμπουμ, η μουσική συνοδεύει τους στίχους που στροβιλίζονται γύρω από τον Arthur . Εδώ έχουμε 14 λεπτά που περιγράφουν μια πορεία λύτρωσης σε τρία μέρη. Από την απόλυτη σαρκοφάγα θλίψη, στον μηδενισμό έως  τον Βουδιστικό μύθο με τον σπόρο μουστάρδας και την Κίσα Γκοτάμι που είναι ένα μάθημα στη συμπόνοια, την αποδοχή και στο τέλος την φώτιση.

2. Kiwanuka - "Light"

Μιλώντας για φώτιση...Να ξεκινήσω με μια εξομολόγηση. Το καλοκαίρι του 2019- σε μια σούπερ συναυλιακή χρονιά με Deus, Cure, Ride, Deerhunter (που να ξέραμε τι θα επακολουθούσε το 2020)- έπαιξε στο Ejekt πριν τους Cure προερχόμενος από την μεγάλη επιτυχία "Black Man in a White World". Δυστυχώς μου πέρασε απαρατήρητος και μου φάνηκε χλιαρός. Πόσο μάλλον αμέσως μετά την εμφάνιση των Ride. 

Ένα χρόνο μετά και αφού είχαμε περάσει κάποιους μήνες lockdown  άκουσα τελείως τυχαία αυτό το υπέροχο, συγκινητικό κομμάτι και βραχυκύκλωσα. Είναι ένα απλό soul αλλά αειθαλές κομμάτι, καθαρό και ειλικρινές με την βελούδινη φωνή του Kiwanuka να το σκεπάζει να μην κρυώσει. Από αυτά τα κομμάτια που τα σιγοψυθύριζαν οι πρώτοι άνθρωποι άθελά τους, τα έμαθε όλος ο πλανήτης από τη δεκαετία του '60 και έπειτα και θα βρίσκονται εκεί στο τέλος του χρόνου.

1. Thom Yorke - "Twist"

Αυτό που ξεκίνησε σαν ένα απλό ηλεκτρονικό κομμάτι που συνοδεύει μοντέλα στην πασαρέλα μετατράπηκε σε ένα άλυτο μυστήριο 7 λεπτών και κάτι. Κάθε ακρόαση του είναι και διαφορετική και ένα από τα λίγα που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι πως είναι χωρισμένο σε τρεις φάσεις. Για αρχή υπάρχει ένα νευρικό, επαναλαμβανόμενο beat με έντονα φωνητικά samples και την ζεστή αισθησιακή φωνή του Yorke. Στη συνέχεια το κομμάτι αποκτά κίνηση με ταξιδιάρικα keyboards που θυμίζουν Four Tet και κάποια στιγμή μας αφήνει σε ένα σκιερό δάσος γεμάτο αινίγματα (ένα παρατημένο αυτοκίνητο με την μηχανή του αναμμένη;) και ένα πιάνο να παίζει μελαγχολικά και σπασμωδικά. Είναι μια εμπειρία. Λαμπρό αλλά και μυστηριώδες, δύσκολα μπορείς να βρεις κάτι να μοιάζει με αυτό το μουσικό σύνολο.

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2019

Honorable mentions: Raphael Saadiq - Jimmy Lee, William Doyle - Your Wilderness Revisited, FKA Twigs - Magdalene, Cass McCobbs - Tip of the Sphere, A Winged Victory for the Sullen -  The Undivided Five,  Beth Gibbons/Pederecki/ - Gorecki Symphony no.3, Bibio - Ribbons

 21. Alex G - House of Sugar

Ποικιλόμορφο, εφευρετικό και απρόβλεπτο το 8ο (!) άλμπουμ του Alex Giannascoli. Οι ομοιότητες με τον Elliot Smith σταματούν σύντομα και όταν ξεπεραστούν έχεις μπροστά σου έναν δίσκο που είναι ικανός να γνωρίσει τον καλλιτέχνη της Domino σε περισσότερα ευήκοα ώτα.

Ακούστε οπωσδήποτε: "Cow",  "Sugar", "Gretel"

20. Bat for Lashes - Lost Girls

Παραμένει στον ονειρικό κόσμο των αναμνήσεων η Natasha Khan αντλώντας πετυχημένα επιρροές από τις pop superstars της δεκαετίας του '80. Από κάποια στιγμή και έπειτα σε κάνει να αναρωτιέσαι "ήταν τόσο ρομαντικά τα πράγματα ή είναι όλα καλυμμένα από την ροζ τσίχλα της νεανικής ηλικίας;".

Ακούστε οπωσδήποτε:  "Kids in the Dark", "Jasmine", "So Good"

19. Andrew Bird - My Finest Work Yet 

Ήταν μια αποκάλυψη στην συναυλία του το 2019 σε ελληνικό φεστιβάλ, εκεί όπου γοήτευσε μικρούς και μεγάλους, οπότε και μας προετοίμασε καταλλήλως για τον ένατό του δίσκο. Τολμηρή δήλωση ο τίτλος του άλμπουμ αλλά ίσως όχι πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Έφτιαξε μια πολύ δεμένη μίξη γεμάτου ήχου, με τη βοήθεια της μπάντας που τον συνοδεύει, και πολιτικού σχολιασμού διατηρώντας τις «ιδιορρυθμίες» που τον ξεχωρίζουν όλα αυτά τα χρόνια.

Ακούστε οπωσδήποτε: "Bloodless", "Cracking Codes", "Manifest"

18. Tindersticks - No Treasure But Hope

Με οδηγό την τυφλή ελπίδα στην ομορφιά και σε αυτά που ομολογείς μισομεθυσμένος άλλος ένας δίσκος των εγκληματικά υποτιμημένων Άγγλων (ακόμα να αναγνωριστούν ως κλασσική μπάντα;). Άλλος ένας δίσκος για να είναι «εκεί» εκείνες τις μέρες που νιώθεις την ανάσα της κυνικής πραγματικότητας βαριά στο αυτί σου.

Ακούστε οπωσδήποτε: "The Amputees", "Carousel", "For the Beauty"

17. Angel Olsen - All Mirrors

Ένας θεαματικός δίσκος απ' όλες τις απόψεις. Η φωνή της, η ενορχήστρωση και οι ιδέες είναι σαν βεγγαλικά που σκάνε το ένα μετά το άλλο προσπαθώντας να διατηρήσουν την προσοχή μέχρι το τέλος του δίσκου σε μια ισορροπία που είναι αναμφίβολα δύσκολο να επιτευχθεί. Νούμερο ένα επικίνδυνος δίσκος για να τον ξεπατικώσει η Μόνικα.

Ακούστε οπωσδήποτε: "Lark", "New Love Cassette", "All Mirrors"

16. Deerhunter - Why Hasn't Everything Already Disappeared?

Τον κατάλαβα τον Bradford Cox, εκείνο το βροχερό βράδυ της 21ης Νοεμβρίου στο Fuzz. Παρότι δεν θαμπώθηκα από τις πρώτες ακροάσεις του 8ου τους δίσκου, πάνω στην σκηνή, για την οποία είναι γεννημένος, τα εξήγησε όλα τόσο ωραία. Και δεν μιλάω τόσο για τα ανθεμικά τους κομμάτια, που γράφουν εύκολα 1-2 τέτοια σε κάθε δίσκο, αλλά κυρίως γι'αυτές τις blues στιγμές παράπονου πνιγμένες στον καπνό του τσιγάρου.

Ακούστε οπωσδήποτε: "What Happens to People", "Death in Midsummer", "Futurism"

15. James Blake - Assume Form

Το κάτι παραπάνω επιχείρησε να κάνει ο Άγγλος στον τέταρτό του δίσκο. Ακόμα τον περισσότερο καιρό του τον περνάει μόνος πάνω από το πιάνο του, εδώ όμως  φρόντισε να διανθίσει με μπόλικες συνεργασίες και έναν πιο εξωστρεφή ήχο το δημιούργημά του . Χωρίς βέβαια να ξεχνάει τη βάση του ήχου του που είναι οι στιγμές μινιμαλιστικού νατουραλισμού και ενδοσκόπησης. 

Ακούστε οπωσδήποτε: "Assume Form", "Can't Believe the Way We Flow", "Don't Miss It" 

14. Rustin Man - Drift Code

Και ξαφνικά μέσα από τη μηχανή του χρόνου εμφανίστηκε αυτός ο ιδιοσυγκρασιακός δίσκος που έβγαλε ο Paul Webb μετά από σχεδόν 20 χρόνια σιωπής. Εμπνευσμένο από '70s πειραματικό ροκ σε ένα άψογο συνταίριασμα με την ταλαιπωρημένη και γρατζουνισμένη ερμηνεία του. Σαν τις ιστορίες του παλαβού θείου της οικογένειας.

Ακούστε οπωσδήποτε: "Vanishing Heart", "The World's in Town", "Brings me Joy"

13. Cate Le Bon - Reward

Μέσα στην χαλαρότητα και την επαναληπτικότητα του δίσκου πάνω στον οποίο χτίζει η Ουαλή, κρύβεται η γοητεία μιας υπνωτικής καλοκαιρινής ραστώνης. Παρότι ο lo fi ήχος μπορεί να  ξεγελάσει και να παρεξηγηθεί για δείγμα προχειρότητας και όμως... ακούμε ένα επιμελώς ατημέλητο διαμαντάκι που επιβραβεύει (χαχ) τις ακροάσεις.

Ακούστε οπωσδήποτε: "Miami", "Daylight Matters", "Here It Comes Again"

12. Hot Chip - A Bath Full of Ecstasy  

Άλλο ένα πολύχρωμο πάρτι από την νούμερο ένα σταθερά της χορευτικής ποπ ηλεκτρονικής μουσικής της τελευταίας δεκαετίας. Αυτοί οι πειρατές με τις πολύχρωμες σημαίες, συνεχίζουν να δημιουργούν  κολλητικά κομμάτια πάνω στην ηχητική συχνότητα που έχουν κατακτήσει με το σπαθί τους.

Ακούστε οπωσδήποτε: "Spell", "Bath Full of Ecstasy", "Hungry Child"

11. Elbow -  Giants of All Sizes

Επιστροφή σε μεγάλες φόρμες για τους Μανκουνιανούς. Πηγή έμπνευσης κάποιες προσωπικές τραγωδίες του τραγουδιστή και συνθέτη της μπάντας Guy Garvey. Κατά σύμπτωση μαύρα φορούσε και η μούσα στο Seldom Seem Kid οπότε μάλλον αυτές οι καταστάσεις τους βγάζουν έμπνευση που μετατρέπεται σε πλούσια σε ενορχηστρώσεις και ιδέες εναλλακτικά ροκ κομμάτια.

Ακούστε οπωσδήποτε: "Dexter & Sinister", "Empires", "My Trouble", "On Deronda Road"

10. Hayden Thorpe - Diviner

Ο πρώτος σόλο δίσκος της καριέρας του μετά την γλυκιά περιπέτεια με τους Wild Beasts. Ένας πανέμορφος, αισθησιακός και μοναχικός δίσκος που καλυτερεύει σε κάθε ακρόαση καθώς παρατηρείς τις λεπτομέρειες της γεμάτης χρώματα και συναισθήματα δημιουργίας. Χωρίς αμφιβολία ο κύριος με το πιάνο του μπορεί να σταθεί και μόνος του επάξια.

Ακούστε οπωσδήποτε: "Diviner", "Love Crimes", "In My Name", "Anywhen"

9. Jay Som - Anak Ko

Μόλις 34 λεπτά σε διάρκεια ο τρίτος δίσκος της Melina Duterte με καταγωγή από τις Φιλιππίνες. Κλείνεις τα μάτια και μέχρι να τ'ανοίξεις περνάνε από μπροστά σου μνήμες κιθαριστικών indie rock 90's αλλά και keyboard που σου αλλάζουν ξαφνικά το κανάλι της ονειροπόλησης και θυμίζουν Yo La Tengo. Ώριμο και υπέροχο το παιδί της (Anak Ko στη γλώσσα της) παρά τα μόλις 27 χρόνια της ηλικίας της.

Ακούστε οπωσδήποτε: "Superbike", "Anak Ko", "Crown", "Get Well"

8. Big Thief - U.F.O.F.

Ένα πολύ τρυφερό οικείο σετ κομματιών που μας ξαναφέρνει στο μυαλό καλοκαιρινές αναμνήσεις από απογεύματα των '90s όταν όλα ήταν πιο απλά στον κόσμο, ενώ η εύθραυστη φωνή της Adrianne Lenker χρωματίζει με σέπια αποχρώσεις τις αραιοπαιγμένες ηλεκτρικές κιθάρες. Εξάλλου ήταν μια πολύ παραγωγική χρονιά για την μπάντα που έβγαλε δύο δίσκους. Το Two Hands ήταν καλό αλλά το U.F.O.F. είναι εξαιρετικό, τόσο που αξίζει μια υψηλή θέση στη λίστα μας. Φανταστείτε...

Ακούστε οπωσδήποτε: "Contact", "From", "Open Desert", "Jenni"

7. Michael Kiwanuka - Kiwanuka

Ο τρίτος δίσκος για τον folk/soul καλλιτέχνη είναι ο πιο πλούσιός του, παρότι θεματικά ακουμπάει στη θλίψη και την ανασφάλεια του να είσαι μαύρος στον σημερινό κόσμο  "It's on the news again/I guess they killed another" . Χορταστικός, με αφθονία ορχηστρικών χρυσοκέντητων συνθέσεων και βραβευμένος με Mercury. Μια μικρή εκδίκηση του Λονδρέζου με καταγωγή από την Ουγκάντα. 

Ακούστε οπωσδήποτε: "You Ain't the Problem", "I've Been Dazed", "Solid Ground", "Light"

6. Jenny Hval - The Practice of Love

Παρότι η ίδια έχει δηλώσει πως αισθάνεται άβολα με το να βλέπει το όνομα της στις μουσικές λίστες, εμείς παρόλαυτα θα την τοποθετήσουμε σε περίοπτη θέση. Ας πρόσεχε να μην έκανε έναν τόσο υπέροχο και πρωτότυπο δίσκο. Ας μην έφτιαχνε αυτό το αραχνοϋφαντο μυστήριο που σε προσκαλεί να βυθιστείς στην παγωμένη λίμνη του και να το ανακαλύψεις. Το φταίξιμο όλο δικό της.

Ακούστε οπωσδήποτε: "Ashes to Ashes", "Accident", "High Alice", "Lions"

5. Weyes Blood - Titanic Rising

Πολύ όμορφο. Σχεδόν παραείναι όμορφο, σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αξίζει στον κόσμο αυτή η ομορφιά. Όταν καταφέρει ο επίμονος ακροατής να ξεχωρίσει τα κομμάτια, κάτι που μοιάζει με το να προσπαθείς να ξεσκονίσεις τη ζάχαρη από τους λουκουμάδες, θα ανταμειφθεί και μετά δύσκολα θα ξεχάσει αυτά τα πιάνο- folk διαμαντάκια.

Ακούστε οπωσδήποτε: "Andromeda", "Everyday", "Movies", "Picture me Better"

4. Thom Yorke - Anima

Τι κάνει αυτόν τον προσωπικό δίσκο του ηγέτη των Radiohead τον καλύτερο του από την εποχή του ντεμπούτου Eraser; Η χρυσή τομή που βρήκε μεταξύ του songwriting, που εξασκεί αμίμητα, και της διπολικής εναλλαγής επιθετικότητας και ανεπανάληπτης ομορφιάς των ηλεκτρονικών μινιμαλιστικών πειραματισμών που τόσο αγαπάει. Στιχουργικά η οργή και η ανασφάλεια γκελάρουν, φεύγουν και ξανάρχονται στα κλειστοφοβικά μουσικά δωμάτια που έχει φτιάξει παρέα με τον Nigel Godrich, με αποτέλεσμα ο φόβος και η παράνοια να είναι πιο χειροπιαστά από ποτέ.

Ακούστε οπωσδήποτε: "Dawn Chorus", "Not the News", "Runwayaway", "Twist"

3. Nick Cave & Bad Seeds - Ghosteen    

Η συνέχεια του Skeleton Tree και μάλιστα σε δύο μέρη. Ένα Ouija board που προσπαθεί να έρθει σε επαφή με τον κόσμο των νεκρών, βασισμένο στο πένθιμο πιάνο του Cave, τις ambient αποστάσεις διαλογισμού και τα αυτοσχέδια ιδιοφυή κρουστά του Warren Ellis. Ένα έργο δεμένο από την θλίψη και την μοναξιά της απώλειας. Και όμως μέσα σ'αυτή την έρημο της απελπισιάς ο Cave και ο Ellis ζωγραφίζουν έναν πολύχρωμο νυχτερινό κήπο της Εδεμ με μυστηριώδη άνθη, δελεαστικές μυρωδιές και διακριτικές πηγές που κελαρύζουν στη νυχτερινή σιγαλιά. 

Ακούστε οπωσδήποτε: "Bright Horses", "Galleon Ship", "Ghosteen Speaks", "Hollywood"

2. Aldous Harding - Designer

Ένας σχεδόν τέλειος δίσκος από την Νεοζηλανδή. 40 ουσιαστικά λεπτά γεμάτα με πανέμορφες και ταξιδιάρικες συνθέσεις folk μελωδιών. Τόσο γνώριμος, από τις πρώτες μάλιστα ακροάσεις, που ξέρεις ότι θα σε συνοδεύει για πολλά χρόνια και θα βρίσκεται πάντα στα πρώτα μουσικά κουτιά που θυμάσαι συχνά πυκνά να ανοίξεις για να παραδοθείς στις αναμνήσεις τους και τις αισθήσεις τους.

Και αν αναρωτιέστε αν ως νεοζηλανδή έχει σχετιστεί με τους μυθικούς συμπατριώτες της Flight of the Conchords (ένα χωριό είναι άλλωστε αυτή η παραμυθένια χώρα) η απάντηση είναι ναι. Ο Brett Mckenzie την είχε καλέσει μαζί με την Weyes Blood σε ένα φεστιβάλ που οργάνωσε και παρουσίασε ο ίδιος  στις 13 Μαρτίου 2020. Φαντάζεστε τίποτα καλύτερο λίγα εικοσιτετράωρα πριν μπει σε lockdown ο πλανήτης;

Ακούστε οπωσδήποτε: "Fixture Picture", "Zoo Eyes", "Weight of the Planets", "Pilot"

1. Sharon Van Etten - Remind Me Tomorrow

Σύμφωνα με την wikipedia αυτός ο δίσκος γράφτηκε όταν η Sharon ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί, παρακολουθούσε μαθήματα για να πάρει το πτυχίο ψυχολογίας της, έπαιζε σε μια σειρά του netflix (OA) και έκανε μια εμφάνιση στην τρίτη σεζόν του twin peaks. Τα έκανε όλα με λίγα λόγια. Όπως και στον πέμπτο δίσκο της. Τον πιο γεμάτο της, τον πιο θριαμβευτικό της, τον πιο ευαίσθητό της, τον πιο ευθύβολο και τον πιο εξωστρεφή της. Το αριστούργημα της και ο δίσκος που θα την χαρακτηρίζει σαν καλλιτέχνη στη συνέχεια της καριέρας της.

Ακούστε οπωσδήποτε: "I Told you Everything", "Jupiter 4", "Seventeen", "Hands"




20.10.20

Μια φορά κι έναν καιρό το 2018


Το 2018 ήταν χρονιά τραγουδιών. Λίγοι δίσκοι σαν σύνολο διατήρησαν μια συνέπεια που μας κράτησε το ενδιαφέρον. Υπήρξαν πολλές καλές στιγμές αλλά έλειπε κάτι που θα τις κόλλαγε για να δημιουργήσει  πραγματικά αξιομνημόνευτες εμπειρίες. Μπορεί να δυσκολευτήκαμε ιδιαιτέρως να σταχυολογήσουμε τα άλμπουμ σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές παρόλαυτα βρήκαμε κάμποσα που αξίζουν τη φασουλοσφραγίδα ποιότητας. Ίσως λιγότερα σε σχέση με το '17, το '13, το '09 και σίγουρα πολύ πίσω από τα επικά '16, '11.

Σε ότι αφορά τα κομμάτια φτιάξαμε αρκετά ευκολότερα ένα χορταστικο μουσικό μενού. Το 2018 μας χάρισε μερικά ιδιαίτερως κολλητικά κομμάτια, ό,τι πρέπει για το δικό σας προσωπικό ραδιόφωνο. Αλλά και κάποιες μουσικές στιγμές για τους αλαφροΐσκιωτους που εγγυώμαστε οτι όταν τις ακούν θα βλέπουν νεράϊδες και οπτασίες. Λιγότερες όμως από τις άλλες χρονιές είναι η αλήθεια. Τι μας συνέβη; Γίναμε κυνικοί; Μάλλον τυχαίο θα'ναι.

Τα αγαπημένα μας κομμάτια της χρονιάς σε μια ενδεικτική και υποκειμενική σειρά αξιολόγησης. Το τίμημα για τους καλλιτέχνες που τόλμησαν και μπήκαν σ'αυτή τη λίστα είναι βαρύ και θα καταλάβετε ευθύς αμέσως τι εννοώ.
 
27. Franz Ferdinand - "Always Ascending"
Θεματικά φέρνει στο νου το "Ένα νερό κυρα Βαγγελιώ". Κυρίως στο σημείο που ζητάει νερό ("bring me water"). Στο ρόλο της παινεμένης η καριέρα των Franz Ferdinand από τα '00s και μετά ("από γκρεμό κυρά Βαγγελιώ από γκρεμό γκρεμίζεται" ενν. η παινεμένη).
26. Belle and Sebastian - "We Were Beautiful"
Αυτοαναφορικό κομμάτι για τους κάποτε όμορφους Belle and Sebastian. Όταν οι πλαστικές αφήνουν μόνο κάποιες θύμισες από τον νεανικό σου εαυτό.
25. Gaz Coombes - "Deep Pockets"
Ο τραγουδιστής των Supergrass παραπονιέται για κάτι που δεν είχε ποτέ (ούτε πρόκειται) αφού οι βαθιές τσέπες είναι χαρακτηριστικό κάποιου άλλου συγκροτήματος που ξεκίνησε και αυτό εκείνη την εποχή από την Οξφόρδη.
24.  Karen O - "Yo! My Saint" (feat. Michael Kiwanuka)
Καλή ιδέα Karen O να φωνάξεις για guest έναν καυτό μουσικό της μοδός. Λίγο ακόμα και θα κοντεύαμε να ξεχάσουμε το φωνήεν μετά το Karen. Karen ε; Karen α;
23. Laura Veirs - "Everybody Needs You"
Ότι κάθισαν ας πούμε οι καρχαρίες της δισκογραφικής και είπαν αυτή την ατάκα στην εσωστρεφή folk καλλιτέχνιδα; Δεν το πιστεύω με τίποτα.  Στα πλαίσια του «ακούω ό,τι θέλουν να ακούσουν τ'αυτιά μου» σκέφτομαι και'γω να ονομάσω το επόμενο μου κομμάτι "Ο καλύτερος μεταφραστής γαλλικών στην Ελλάδα".
22. Courtney Barnett - "Need a Little Time"
Από την Αυστραλία έρχεται το χίπικο κορίτσι με τα ξέπλεκα μαλλιά. Το γραντζούνισμα της κιθάρας και η βαριεστημένη φωνή της μας κάνει και μας να συμφωνούμε με τους στίχους της "I need a little time out from me".
21. Orielles - "Let Your Dogtooth Grow"
Θα μπορούσε να το έχει γράψει η Lala από τα Teletubbies αν παράταγε ποτέ τη μπάλα και έπιανε την κιθάρα (η Lala με τη μπάλα). Όσο πιο απλό τρίλεπτο ποπ ροκ κομμάτι γίνεται. 
20. Anna Calvi - "Don't Beat the Girl Out of My Boy"
Όσες φορές και να κάνεις λογοπαίγνιο με το όνομα της δεν το βαριέσαι ποτέ. Ελάτε τώρα, ξέρετε για τι μιλάω. Άμα Κάλβι. Άμα... Το πιάσατε; χαχααχα
19. La Luz - "Cicada"
Σαφής η έμπνευση από Dick Dale. Το Cicada συγκεκριμένα έχει βουτήξει σε μια κινηματογραφική pulp ατμόσφαιρα που θυμίζει Calexico σε περίπτωση που αναλάμβαναν το soundtrack κάποιας ταινίας του Ταραντίνο. Σε αντίθεση όμως με τον σκηνοθέτη, οι La Luz έχουν όλη τους την καριέρα μπροστά τους.
18. First Aid Kit - "Fireworks"
Περισσότερο νόημα θα έβγαζε να λεγόντουσαν Fireworks και το κομμάτι "First Aid Kit". Τέλοσπαντων. Όπως και να'χει το όνομα του ντουέτου είναι τόσο έξυπνο όσο ένα κουτί πρώτων βοηθειών στο αυτοκίνητο που το μόνο που έχει μέσα είναι ένα ξεραμένο betadine και μια μπουκιά βαμβάκι.
17. Yo La Tengo - "She May She Might"
She May She Might και θα'λεγα τίποτα για τα αρχεία του καράμπελα που κουνιούνται. Καλό θα ήταν κάποτε να έβγαζαν ένα κομμάτι για ανθρώπους που δεν χρειάζονται λίστα για ν'απαριθμήσουν τις -φοβίες που έχουν. Πάω στοίχημα οτι η πρωταγωνίστρια του κομματιού έχει κάτι cool και πρωτότυπο όπως τρυποφοβία.
16. Eels - "The Deconstruction"
Αν αποσυνθέσεις τον Mark O Everett (με απόλυτη σιγουριά το O δεν είναι για το Οργασμός) στο τέλος θα δεις να σου απομένει ένα ζευγάρι γυαλιά και ένα προκάτ μούσι. Που σημαίνει οτι με άλλα τόσα τον ξαναφτιάχνεις.
15..Mitski - "Me and My Husband"
Μόλις 2 λεπτά και 17 δευτερόλεπτα διαρκεί αυτό το χαριτωμένο και παιχνιδιάρικο κομμάτι. Μήπως θέλει να μας πει κάτι για τις επιδόσεις του άντρα της;
14. Interpol - "Stay In Touch"
Οι Interpol... Σαν κάτι μηνύματα από παλιούς πέφτουλες που έχεις αφήσει στο "Διαβάστηκε". Πιθανόν σε λίγα χρόνια να διδάσκονται στα ελληνικά βιβλία μουσικής μαζί με τον Τώνη Μαρούδα, τον Ατίκ και άλλους σύγχρονους μουσικούς.
13. Shame - "Concrete"
Κρίμα που σπατάλησαν καιρό από τη ζωή τους για να ονομάζονται στην πρώτη τους δισκογραφική δουλειά Shame. Είμαστε σίγουροι οτι θα το μετάνιωσαν όλο αυτό. Πόσο μάλλον οταν όσοι ακούνε τ'όνομά τους (αυτοί οι 20-25) θα σκέφτονται τα κόπρανα που πετάγανε στην Cersei στο Kings Landing.
12. tUnE-yArDs -"Look at Your Hands"
Η ερμηνεία της έχει μοναδική ένταση και χροιά. Έστω και αν συνθετικά ο δίσκος της δεν έχει τη δύναμη του προηγούμενου, η γεμάτη φωνή της αρκεί για να μετατρέψει σε ενέργεια ένα background βασικών ρυθμών. Δεν έχω να πω κάτι κακό για την Merrill Garbus. Άντε να πω οτι είναι άσχημη για να μην έχουμε παράπονα από τους υπόλοιπους.
*** Μετά την απαραίτητη κατανάλωση σοκολάτας καραμέλα και έπειτα από απαίτηση της uptight, καθώς είχε ξεφύγει το πράγμα, συνεχίζω πιο ήρεμος ***
11. Field Music - "Count it Up"
Καπιταλισμό δεν μου θέλατε; Φάτε την τώρα. Η ενηλικίωση όταν συνειδητοποιείς πως κάποια πράγματα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα αλλά τελικά δεν είναι.
"If you can go through day to day without the fear of violence/ Count that up
If people don't stare at you on the street because of the color of your skin /Count that up
If your body makes some kind of sense to you /Count that up
And use the breath you have left to say something that matters"
10. Janelle Monae - "Make Me Feel"
Διάφορα μας κάνει να αισθανόμαστε η πολυτάλαντη Janelle. Πραγματικά είναι ένα ανδροειδές που παίρνει διάφορες μορφές. Από βασίλισσα της pop, μοντέλο της υψηλής ραπτικής, υπερσεξουαλικό ον μέχρι και οσκαρική ηθοποιός αμα λάχει. Μια μίξη Lady Gaga και Beyonce, απλά με ταλέντο.
9. Genghar - "Carrion"
Δυναμικά με αυτό το εκρηκτικό single μπήκαν στη ζωή μας με τον δεύτερο δίσκο τους οι Άγγλοι που το όνομά τους είναι λογοπαίγνιο με το πόκεμον Gengar. Η δουλειά μου γίνεται από μόνη της όταν διαβάζω κάτι τέτοιες πληροφορίες.
8. Idles - "Samaritans"
Φοβερά hot όνομα (τσσσσ αααα) οι πρωτοπόροι της αναβίωσης (ένα οξύμωρο εδώ πέρα δαγκώνεται για να μην ουρλιάξει) της αγγλικής punk σκηνής που γνωρίζει πιένες τα τελευταία χρόνια. Εδώ σε μια επίθεση στην τοξική αρρενωπότητα. Δεν ξέρω αν θ'αλλάξουν κάτι στον κόσμο αλλά καλό είναι να προσπαθούν να φέρουν ακόμα πιο κοντά ιδρωμένους μουσάτους στα mosh pits.
7. Dungen & Woods - "Jag Ville Va Kvar"
Έχουν αραιώσει πολύ τα τελευταία χρόνια οι αγαπημένοι του blog Dungen. Σ'αυτή τη συνεργασία, με το αναμενόμενο χάσιμο που περιλαμβάνει η παρέα με τους Woods, μας θυμίζουν οτι ακόμα κάνουν διατριβή στη ψυχεδέλεια.
6. Neko Case - "Last Lion of Albion"
Είναι από τις στιγμές που τελειοποίησε το μοντέρνο country rock η Καναδέζα. Εκτός αυτού, ο τίτλος του κομματιού μας θυμίζει πως ούτε το τελευταίο λιοντάρι της Αλβιώνας θα προλάβει να δει κάποιον τίτλο από την Εθνική Αγγλίας.
5. Adrianne Lenker - "Symbol"
Ένα από τα αλαφροΐσκιωτα που λέγαμε στην αρχή. Προτού την μάθει περισσότερος κόσμος με τους δύο δίσκους των Big Thief το 2019, εμείς την γνωρίσαμε από το τρίτο της solo album γιατί είμαστε τσακάλια. Στο Abbyskiss περιέχεται αυτό το διαμαντάκι που θυμίζει αυτά που δίδαξε στον κόσμο ο Nick Drake. 
4. Christine and the Queens - "Girlfriend" (feat. Dam-Funk)
Τα keyboard του Dam-Funk είναι unmistakable, που λένε και οι Σάξωνες, και καταφέρνουν να ντύσουν με στρας μία πρώτης κλάσεως pop φωνητική μελωδία. Αποτέλεσμα ένα τέλειο single που αν δεν σε κάνει να κουνηθείς μάλλον έχεις πεθάνει.
3. Lump - "Curse of the Contemporary"
Απροσδόκητη Laura Marling σ'αυτό το project με τον Mike Lindsay. Αν κάτι μας έλειπε από την ταλαντούχα αγγλίδα ήταν η ποικιλία. O ομώνυμος δίσκος και ιδιαιτέρως το βασικό κομμάτι του μας προσφέρουν ακριβώς αυτό. Μια θολούρα και μια ελευθερία σκέψης πολύ πιο έξω από τα όρια της folk που εξασκούσε στην σόλο καριέρα της η δεσποινίς Marling. Όπως εύγλωττα περιγράφει μετά από μια εβδομάδα χρήσης ψυχότροπων ουσιών μέσα στο ινδιάνικο tipi της "We salute the sun because// When the day is done/ We can't believe what we've become/ Something else to pray upon/ And evidently It's just another vanity/ Another something to believe/ The curse of the contemporary".
2. Rolling Blackouts Coastal Fever - "Mainland"
Συγκρότημα από την Αυστραλία που μας συστήνεται με αυτό το πάρα πολύ καλό μελωδικό κιθαριστικό single. Η μεγάλη του διαφορά με τα υπόλοιπα του σωρού, που είναι στο ίδιο στυλ, είναι ο γεμάτος ήχος του και το οτι κανένα δευτερόλεπτο δεν μένει ανεκμετάλλευτο. Θα μπορούσα να το προτείνω, με καλοπροαίρετη διάθεση πάντα, στους Real Estate ως φόρμα μπας και γράψουν κάποια στιγμή δεύτερο κομμάτι μετά τις 80 παραλλαγές του πρώτου.
1. Thom Yorke - "Suspirium"
Ακόμα προσπαθεί να εξηγήσει ο μουσικός από την Οξφόρδη τι συμβαίνει με τον τρελό και μοιραίο χορό της ζωής. Πρώτα με το "Present Tense" του συγκροτήματός του ("This Dance is like a weapon of self defence against the present") και τώρα με το συγκλονιστικό single του soundtrack που ντύνει το όχι ιδιαιτέρως πετυχημένο remake του Suspiria. "This is a waltz/ Thinking about our bodies/ What they mean/ For our salvation" και λίγο αργότερα με τη συνοδεία του παρεξηγημένου και ξεχασμένου στο χρονοντούλαπο (που γράφει απ' έξω Ian Anderson) της μοντέρνας pop/rock/εναλλακτικής μουσικής φλάουτου "All is well, as long as we keep spinning/ here and now dancing behind a wall". 
Χορός και ψυχοθεραπεία είναι ένα ταιριαστό ζευγάρι αναμφίβολα. Και δεν είναι απαραίτητο να πρωταγωνιστούν η Jennifer Lawrence, o Bradley Cooper, o Robert de Niro και κάποιοι άλλοι που δεν θυμάμαι (σίγουρος τρόπος το αράδιασμα αστέρων του Χόλυγουντ στο να χτυπήσουν στο google οι λέξεις κλειδιά. Ίσως θα έπρεπε να τα συνοδεύσω με τη λέξη nude). Ένα άλλο ταιριαστό ζευγάρι στην αιωνιότητα είναι ο Thom Yorke και το πιάνο του. Αν ο ηγέτης των Radiohead έχει μπροστά του μια δυνατή σύνθεση, φτιάχνει μια ζεστή, φιλόξενη και ατμοσφαιρική γωνίτσα που κρύβεται προστατευμένη από τον πάγο που υπάρχει γύρω μας απομονώνοντας όλους τους υπόλοιπους, περιττούς ήχους. Είναι ένας αληθινός οδηγός αισιοδοξίας, με την trademark μελαγχολία που έχει ντύσει τις χιλιάδες στιγμές τετ α τετ του ακροατή με τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη. 

Μείνετε μαζί μας. Συνεχίζουμε με τους αγαπημένους μας δίσκους της χρονιάς 2018.

15. Cat Power - Wanderer 
6 ολόκληρα χρόνια μετά το Sun η ιδιαίτερη Cat Power επιστρέφει με έναν κατά τη γνώμη μας καλύτερο δίσκο, πιο ήπιο, πιο συναισθηματικό και τελικά πιο ουσιαστικό. Ηχογραφήθηκε εν μέσω εντάσεων με την Matador. Παρ'όλ'αυτά, για την υπερευαίσθητη Chan Marshall η οργή της κρύφτηκε με έναν τρόπο πιο διακριτικό σε αντίθεση με τα ενίοτε εκρητικά ξεσπάσματά της στις live εμφανίσεις, όταν κάτι δεν πηγαίνει ακριβώς με τον τρόπο που θέλει. Βρίσκεται σε ώριμη φάση. Να δούμε αν θα διαρκέσει.
(Ακούστε απαραιτήτως: "In your Face", "Stay", "Nothing Really Matters") 
Πάντοτε αποτελεί ευχαρίστηση να τοποθετούμε ντεμπούτα στις λίστες μας. Οι Αυστραλιανοί ήρθαν με μια πολύ δυναμική πρώτη προσπάθεια, μας χάρισαν ένα θηρίο για single ("Mainland") και μέσα σε μόλις 35 περίπου λεπτά ήρθαν, μας τα είπαν τα indie rock τους, τα απολαύσαμε και έφυγαν. Καθαρά και παστρικά πράγματα.
(Ακούστε απαραιτήτως: "Talking Straight", "Mainland", "The Hammer")
13. Janelle Monae - Dirty Computer
Ok βρωμοκομπιούτερ μας λέει η Janelle σε ένα δίσκο που περίπου έχει και μπλέκει τα πάντα. Μέχρι και τα κοάλα δηλαδή (ζητώ συγγνώμη αλλά έπρεπε). Εκτός οτι μουσικά είναι ο ορισμός της fusion κουζίνας και ποικιλίας δεν χάνει ποτέ ευκαιρία για τα θαρραλέα της σχόλια προς την κοινωνία της Αμερικής που καταφέρνει ταυτόχρονα να βρίσκεται 20 χρόνια μπροστά και 100 χρόνια πίσω. Όπως λέει και στο "Americans" που στάζει ειρωνεία, "I pledge allegiance to the flag/ Learned the words from my mom and dad/ Cross my heart and I hope to die/ With a big old piece of American pie". Ίσως η πιο γενναία ποπ θεά της γενιάς μας. 
(Ακούστε απαραιτήτως: "Crazy Classic Life","Screwed", "Make Me Feel")
12. Duke Garwood & Mark Lanegan - With Animals
Με την συνοδεία ζώων γράφτηκε αυτός ο δίσκος ή μήπως εννοεί επιβιώνοντας ανάμεσα στα ζώα; Όπως και να'χει ο Lanegan, που έχει αποδείξει οτι είναι υπέρμαχος των συνεργασιών (και υποθέτω και των ζώων), βρίσκει άλλον έναν συμπολεμιστή στον μοναχικό του δρόμο. Η δεξιοτεχνία στα μπλουζ της ηλεκτρικής κιθάρας του Duke Garwood ταιριάζει ιδανικά με την φωνή=προσωπικότητα του Lanegan και το δίδυμο ενώνεται ιδανικά θυμίζοντας τις παλιότερες συνεργασίες του τραγουδιστή με τον πολυοργανίστα Mike Johnson. Δεύτερος δίσκος που κάνουν παρέα Garwood και Lanegan και λογικά θα υπάρξει κι άλλος στο μέλλον.
(Ακούστε απαραιτήτως: " Feast to Famine", "Upon Doing Something Wrong", "Desert Song")
11. The Breeders - All Nerve
Συνεχίζουμε τη λίστα με μερικούς ακόμα καλλιτέχνες που εκκολάφθηκαν στα '90s. Και γιατί όχι; Ποτέ δεν είναι αρκετοί. Οι Breeders συμπληρώνουν πια 30 (!) χρόνια παρουσίας. Αυτό δε λέει πολλά βέβαια γιατί έχουν βγάλει μόλις 5 δίσκους, καθώς γεννήθηκαν ως συμπληρωματικό project από τις αδερφές Deal. Οπότε μέχρι τα μέσα των '00s υπήρχαν και οι Pixies στη μέση. Μετά από 10 χρόνια απουσίας ο πέμπτος τους δίσκος είναι μια από τις καλύτερες προσθήκες στην δισκογραφία τους. Το οτι επανήλθε το line-up της εποχής του αριστουργήματος Last Splash λέει πολλά. Δεν έχουν χάσει καθόλου τη δυναμικότητά τους από τότε.
(Ακούστε απαραιτήτως: "All Nerve", "Howl at the Summit", "Blues at the Acropolis")
10. Lump - Lump
Αναφέραμε και νωρίτερα κάποια λίγα για το ενδιαφέρον εναλλακτικό project της Laura Marling. «Και τώρα, ώρα για κάτι διαφορετικό» σκέφτηκε και σε ένα βαθμό πράγματι έτσι είναι. Μελωδική, χαλαρωτική παρατήρηση της σύγχρονης ζωής και κατανάλωσης παρέα με τον ηγέτη του folk, με αναφορές στην ηλεκτρονική μουσική, συγκροτήματος Tungg. Ίσως για πρώτη φορά η αιωνίως νεαρή Laura πατάει σε κάποια digital μονοπάτια και το κάνει με τη γενναιότητα που την διακρίνει και στους σόλο δίσκους της.
(Ακούστε απαραιτήτως: "Curse of the Contemporary", "Late to the Flight", "May I Be the Light")
09. Mitski - Be the Cowboy
Θρίαμβος, αποθέωση, πολλές πρωτιές. Η Αμερικανογιαπωνέζα κυκλοφόρησε το πιο φιλόδοξο άλμπουμ της, παρ'ότι αυτό διαρκεί μόλις 32 λεπτά, με το μεγαλύτερο κομμάτι να είναι γύρω στα τρία λεπτά. Οι Αμερικάνοι το λάτρεψαν (ίσως γιατί δεν ξεπερνάει το χρονικό όριο που αρχίζει να διασπάται η προσοχή τους θα έλεγε κάποιος κακεντρεχής (όχι εγώ)), χαρίζοντάς της πολλούς επαίνους. Η Mitski πηδάει σαν βατραχάκι μεταξύ πιάνου και κιθάρας, σε ένα μοναχικό αλλά σπάνια μελαγχολικό ταξίδι. Άλλωστε ο απολογισμός και η αποστασιοποίηση φέρνει τη σοφία και αυτή δεν εκφράζεται με μιζέρια και τύψεις αλλά ούτε και μεγαλόπνοα σχέδια. Εξάλλου μοιάζει συνειδητή επιλογή πολλά κομμάτια του δίσκου να φτάνουν στο παραπέντε από το να απογειωθούν αλλά αυτή η απελευθέρωση να μην συμβαίνει ποτέ. Ή όταν συμβαίνει να κρατάει πολύ λίγο (Βλέπε ξανά την περιγραφή στο "Me & My Husband  λίγο παραπάνω).
(Ακούστε απαραιτήτως: "Old Friend", "A Pearl", "Me & My Husband")
08. St. Vincent - Masseducation 
Ίσως το αγαπημένο μου άλμπουμ του 2018. Ίσως δεν έπρεπε να υπάρχει καν στη λίστα. Μπέρδεμα ε;
Το Masseducation δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από απογυμνωμένες ακουστικές και λιτές εκδοχές των κομματιών του magnum opus της Annie Clark, Masseduction. Άρα ο συγκεκριμένος δίσκος δεν αποτελείται από συνθέσεις του 2018. Και μετά μπαίνουμε σε έναν ολισθηρό δρόμο όπως καταλαβαίνετε αφού θα πρέπει να αξιολογούμε για τις λίστες επανεκδόσεις δίσκων ή, ακόμη ακόμη - ο τρόμος! - δίσκους με διασκευές. Όπως και να'χει το Masseducation ήταν μια εξαιρετική ιδέα προκειμένου να αναδείξει τις πραγματικά σπουδαίες συνθέσεις του μεγάλου του αδελφού. Εξάλλου η φωνή της Annie Clark και η ερμηνεία της είναι τα μόνα που χρειάζεσαι σ'αυτό το μουσικό ερημονήσι.
(Ακούστε απαραιτήτως: "Slow Disco", "Fear the Future", "New York")
Cusp σύμφωνα με το google σημαίνει το οξύ άκρο. Πρακτικά σημαίνει "στα πρόθυρα". Σαν αυτά του θανάτου που βρέθηκε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της η αμερικανίδα folk τραγουδίστρια. Πόσο παράξενο το εκκρεμές της μοίρας να μην μπορεί να αποφασίσει αν θα μείνει στην πλευρά της γέννησης μιας νέας ζωής ή στο τέλος μιας άλλης;  Επηρεασμένη απ' αυτή τη διεισδυτική εμπειριά η Alela Diane μιλά εξομολογητικά, συγκινεί και χαρίζει την ψυχή της στον ακροατή. Μέσω της μητρότητας αγκαλιάζει όλο τον κόσμο και κουβαλάει στην πλάτη της τις τραγωδίες του. Χαρακτηριστικότερο το "Emigre" που ξαναφέρνει στο νου την αβάσταχτη ιστορία του Αιλάν Κούρντι.
(Ακούστε απαραιτήτως: " The Threshold", "Emigre", "Buoyant")
06. Gwenno - Le Kov
Άλλη μια κατά κάποιο τρόπο ανακάλυψη του Gruff Ruys,  μετά την Cate Le Bon, που της συμπαραστάθηκε στην κυκλοφορίου του δεύτερού της δίσκου. Η Gwenno Saunders αυτή τη φορά ορκίστηκε να είναι εξ' ολοκλήρου (ο δίσκος) στη μητρική της γλώσσα, τα Κορνουαλικά. Μια πραγματικά πανέμορφη γλώσσα για όσους τη γνωρίζουμε. Πλάκα κάνουμε, ιδέα δεν έχουμε. Αν όμως γνωρίζαμε Κορνουαλικά σίγουρα θα τα βρίσκαμε πολύ όμορφα πόσο μάλλον αν υποθέσουμε οτι έχουν κάποια σχέση με το κάλλος της Κορνουάλης. Το single που προηγήθηκε του δίσκου, το υπέροχο "Tir Ha Mor (Land and Sea)", δίνει το στίγμα του δίσκου και τι να περιμένουμε απ' αυτόν. Ηλεκτρονική μουσική με ποπ μελωδίες, ψυχεδελικές βουτιές και η μελίρρυτη φωνή της να κατευθύνει την μελωδική φασαρία πίσω της.
(Ακούστε απαραιτήτως: "Tir Ha Mor", "Eus Keus?", "Aremorika")
Όταν πια δεν ξέρεις πως να ονομάσεις τον δίσκο σου. Ο 7ος (κι όμως), ναι ο 7ος, δίσκος του αγαπημένου dream pop διδύμου από την Βαλτιμόρη είναι μια από τα ίδια. Και το λέμε με την καλή έννοια. Ο ακροατής δεν πρέπει να θεωρήσει οτι θα μπει σε έναν πρωτόγνωρο κόσμο, αλλά πρέπει να περιμένει να μπει στην ατμοσφαιρική και μοναδική σφαίρα του ήχου τους, που τον έχουν καλλιεργήσει με φροντίδα και προσοχή κλείνοντας τα αυτιά τους στις εξωτερικές παρεμβολές. Η διαφορά σ'αυτόν τον έβδομο δίσκο είναι οτι, κατά δήλωσή τους, "ενώ στο παρελθόν προσπαθούσαμε να βάλουμε πράγματα στον δίσκο που μπορούσαμε να παίξουμε live αυτή τη φορά προσθέσαμε και κάποια που δεν μπορούν να αναπαραχθούν στη σκηνή". Και πράγματι. Ο καμβάς σ'αυτόν τον δίσκο έχει επιμηκηνθεί ελαφρώς. Οι πινελιές είναι πιο χαλαρές και οι γραμμές πιο αφηρημένες. Περιμένουμε στον επόμενο δίσκο (θα μπορούσε να ονομάζεται 8) μεγαλύτερη αφηρημάδα.
(Ακούστε απαραιτήτως: "Lemon Glow", "Black Car", "Last Ride")
04. Loma - Loma
Πρώτοι! Για μια ακόμα φορά στο Some Beans τους πιάνουμε όλους στον ύπνο. Η ιστορία ξεκινάει όταν οι δύο μουσικοί Emily Cross και Dan Duszynski έκαναν support ως Cross Record στους Shearwater τον προηγούμενο χρόνο. Εκεί γνωρίστηκαν με τον Jonathan Meiburg οπότε και έκαναν καλή παρέα και έτσι αποφάσισαν να φτιάξουν ένα... συγκροτηματάκι βρε αδερφέ, με το όνομα Loma. Η Sub Pop που έχει και τους δύο υπό τη σκεπή της έτριψε τα χέρια της από τα πολλά λεφτά που θα βγάλει από τη συνεργασία (πόσα και πόσα στάδια δεν έχουν γεμίσει οι Shearwater) οπότε έδωσε το ΟΚ. Το αποτέλεσμα είναι όμορφο, αργόσυρτο post rock που θυμίζει παλιότερους Shearwater όταν ήταν λιγότερο πομπώδεις και περισσότερο νατουραλιστές. Αντί για την οπερατική φωνή του Meiburg, η Emily Cross βραχνή και διστακτική αφήνει την τρυφερή φωνή της να βρέξει πάνω απ' αυτό το μυστικιστικό τροπικό δάσος. Σκοτεινές ταλαντώσεις δεν λες τίποτα.
(Ακούστε απαραιτήτως: "Who is Speaking?", "Dark Oscillations", "Shadow Relief")
Ο Joe Talbot έχει τσαντίσει κόσμο τώρα τελευταία με τον ισαποστασικισμό του. Στον δεύτερο δίσκο των Idles πάντως τα δίνει όλα και δεν κρατάει τίποτα. Σεξισμός, μετανάστευση, brexit, όλα μπαίνουν στο στόχαστρο και τα λέει χύμα και τσουβαλάτα. Μουσικά μαζί με τους Fontaines D.C., τους Pigs x7 και όποιον άλλον μας διαφεύγει ξαναέφεραν στα FM την κοινωνικά ευαίσθητη punk με την ισχυρή γνώμη. Μέσα από την αγριότητα και την οργή προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτόν τον ανελέητο κόσμο και τελικά να βγάλουν νόημα. Η χαρά που προτείνουν δεν είναι μόνο αντίσταση αλλά και δήλωση ύπαρξης απέναντι σε ένα σύστημα που βολεύεται στο να στέλνει την πλειοψηφία του κόσμου στο περιθώριο.
(Ακούστε απαραιτήτως: "Danny Nedelko", "Television", "Samaritans")
Για τη γεννημένη στη Σουηδία, με καταγωγή από τη Σιέρρα Λεόνε, μουσικό η υψωμένη γροθιά απέναντι στις στρεβλές πολιτικές δεν είναι κάτι νέο. Από το Raw Like Sushi μέχρι το περίφημο "7 seconds", η Neneh δεν κρατάει κλειστό το στόμα της για κανέναν. Ξανά ο Four Tet στην παραγωγή, όπως και στο Blank Project, προσφέροντας και πάλι έναν ήχο θεσπέσιο, ζεστό, καθαρό και τρυφερό. 
Ο δίσκος καταπιάνεται με τα μικρά. Όχι με τα μεγάλα λόγια και τις μεγάλες ιδέες. Από τις μικρές καθημερινές επαναστάσεις, τον ακτιβισμό, την προσωπική ευθύνη και από τη μια νιφάδα που η Neneh αναρωτιέται, με τη γεμάτη ψυχή και ειλικρίνεια φωνή της, αν γίνεται κάποτε χιονοστιβάδα. Και τι μένει για να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε πέρα από την κουρτίνα των καθημερινών τραγωδιών; Επιμονή, πίστη για ένα καλύτερο αύριο και οι προσωπικές ιστορίες που πρέπει να γίνουν ο οδηγός και να μεταφερθούν από άνθρωπο σε άνθρωπο ώστε να μην ξεχαστούν σ'αυτή τη γήινη πορεία. Όπως λέει και στο "Kong", παραγωγής Robert Del Naja, "And love is big and every land/ Every nation seeks its friends in France and Italy/ And all across the seven seas/ And Goddamn guns and guts and history/ And bitter love still put a put a hole in me/ Bite my head off, still my world will always be/ A little risk worth taking".
(Ακούστε απαραιτήτως: "Fallen Leaves", "Kong", "Synchronised Devotion", "Slow Release")
Η αλλαγή στον ήχο τους ήταν σχεδόν τόσο σοκαριστική όσο ήταν για τους οπαδούς των Radiohead η κυκλοφορία του Kid A. Ξένισε πολλούς αλλά, όσοι είχαν ακουσει προσεκτικά τον σπουδαίο προηγούμενο δίσκο των Low και πιο συγκεκριμένα το "Gentle", υποψιάστηκαν τον μουσικό δρόμο που θα εξερευνούσαν οι καλλιτέχνες από το Duluth. Το Double Negative είναι φτιαγμένο από ψήγματα του παρελθόντος κολλημένα σε άτακτη σειρά που τα κάνουν αγνώριστα αλλά κάτι σου θυμίζουν στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Πίσω από τη μεταλλική ατμόσφαιρα και τις κατεστραμμένες αναμνήσεις, σαν παλιά ξεχασμένα πρόσωπα θυμάσαι τα αγγελικά φωνητικά της Mimi Parker και τους παλμούς των τύμπανών της, τις ραγισμένες χορδές από τις κιθάρες του Alan Sparhawk που τρεμοπαίζουν σαν κόκκινα φώτα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και το ηλεκτρικό ρεύμα που τα ενώνει προσεκτικά με μια κρυμμένη πίσω από τους τοίχους ροή. 
Αν ήταν σειρά θα ήταν η τρίτη σεζόν του Twin Peaks. Ατάκτως ερριμμένα κομμάτια, καρτ ποστάλ παλιών χαρακτήρων απλωμένα σε ένα τραπέζι  και μια ιστορία έτοιμη ν'αποκοπεί, ανά πάσα στιγμή, από τη λεπτή φθαρμένη κλωστή που τη συγκρατεί. 
Τα ραδιοφωνικά παράσιτα που διαπερνούν τον δίσκο μοιάζουν σαν τα πρώτα πρωινά ερεθίσματα που δημιουργούν παρεμβολές στα όμορφα όνειρα που προηγήθηκαν. Σα να είσαι εκεί αλλά διαφορετικός απ' ότι θυμόσουν. Στο 12ο πια δίσκο τους δεν θα λέγαμε οτι επανεφευρίσκουν τον εαυτό τους αλλά μάλλον μας παρουσιάζουν μια διαφορετική πλευρά τους μέσα από ένα άλλο πρίσμα. 
(Ακούστε απαραιτήτως: "Fly", "Always Up, "Always Trying to Work It Out", "Dancing and Fire")


 
Clicky Web Analytics