15. Fiona Apple - The Idler Wheel Is Wiser Than the Driver of the Screw and Whipping Cords Will Serve You More Than Ropes Will Ever Do
Αυτό
ήταν το λιθαράκι της καλλιτέχνιδος αυτή τη δεκαετία. Οπωσδήποτε ένα
μυστήριο τρένο που όμως έχει πολλά να πει (όπως καταδεικνύει και ο
τίτλος του δίσκου), προσφέρει πολύ ψαχνό στον ακροατή και καταπιάνεται
με θέματα που τολμά κανείς να θίξει μόνο πάνω από το πιάνο και με τη
συνοδεία μερικών ποτηριών κρασιού.
14. Cate Le Bon - Cyrk
Ένα μικρό κρυμμένο
διαμαντάκι της χρονιάς. Η Ουαλή τραγουδίστρια και στιχουργός έχει
φτιάξει έναν δικό της ιδιόρρυθμο κόσμο όπου κυριαρχεί η φωνή της, μια
κοφτερή μοναχική κιθάρα και ένα ξεκούρδιστο πιάνο. Σαν σειρήνα με
κελαριστή φωνή κρύβεται πίσω από τα βράχια και αν αφεθείς σε απορροφά
στη χώρα με την παράξενη γλώσσα.
13. Brian Jonestown Massacre - Aufheben
Ο Anton
Newcombe αντιστέκεται παθητικά στο εφήμερο της μουσικής του σήμερα.
Επεμβαίνει ελάχιστα με τα φωνητικά του και παράλληλα αφήνει τις
ψυχεδελικές κιθαριστικές επιρροές του να πάρουν το λόγο. Μοιάζει να
ηχογραφήθηκε σχεδόν μόνο του με τον δημιουργό του να βρίσκεται μονίμως
σε κατάσταση ύπνωσης και επιφοίτησης.
12. Alt-J - An Awesome Wave
Με το δεξί ξεκινά η δισκογραφική καριέρα των Άγγλων από το Leeds. Καλές κριτικές, υποψηφιότητες για βραβεία, και ένα γενικότερο θετικό σούσουρο γύρω από το όνομά τους. Μία από τις σύγχρονες μπάντες που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς.
11. Daniel Rossen - Silent Hour/ Golden Mile EP
Δεν
ξέρουμε ακριβώς την δυναμική που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στα μέλη των
Grizzly Bear. Μάλιστα θεωρούσαμε δεδομένο ότι ο καθένας θα φέρνει στο
τραπέζι ό,τι καλύτερο έχει πριν την ηχογράφηση της βασικής μπάντας από
την οποία έγιναν όλοι τους γνωστοί. Το συγκεκριμένο EP της δεύτερης
φωνής και πολυοργανοπαίκτη τους Daniel Rossen μας έδειξε ότι κάποιες
φορές δεν είναι καθόλου έτσι. Πέντε εντυπωσιακές συνθέσεις που όχι μόνο
θα έβρισκαν τον δρόμο τους σε δίσκο των Grizzly Bear αλλά θα ήταν και
από τα highlights. Οι ευαισθησίες του Rossen εκφράζονται καθαρά, με
πανέμορφα ριφάκια και μακρόσυρτους αυτοσχεδιασμούς αρμονικά
τοποθετημένους μέσα σε πέντε το πολύ λεπτά στο κάθε τραγούδι. Αν ήταν μεγαλύτερο και διατηρούσε αυτήν την ποιότητα σίγουρα θα ήταν ακόμα παραπάνω στην ταπεινή αυτή λίστα.
10. The Irrepresibles - Nude
Πανέμορφη συνέχεια του
Mirror Mirror του 2010. Ο καταπληκτικός ερμηνευτής Jamie McDermott, απρόβλεπτος και τολμηρός, μας χαρίζει μια οπτικοακουστική εμπειρία
εμπνευσμένη από τις εμπειρίες του κόντρα σε έναν κόσμο σκληρό και
ανελέητο που καταδικάζει συλλήβδην προκειμένου να κοιμάται πιο ήσυχος τα
βράδια. Χωρίς απορίες, χωρίς αν και χωρίς την άλλη πλευρά. Το Nude
κηρύσσει τον πόλεμο σε αυτήν την κατάσταση. Ενστικτώδες, ορμητικό, χωρίς
προκαταλήψεις και ταμπέλες.
9. Beach House - Bloom
Αισίως στον τέταρτο δίσκο
τους δοκιμάζουν τα όρια του ακροατή με το πόσο ακόμα ψωμί θα βγάλουν
ακολουθώντας το ίδιο στυλ. Απ' ό,τι φαίνεται έχουν ακόμα περιθώριο καθώς
έχουν βρει έναν ήχο ευχάριστο που όμως δεν τον βαριέσαι εύκολα. Έχουν
ακόμα την μεγαλοπρεπή φωνή της Victoria Legrand που ωριμάζει σαν κρασί
από τους καλύτερους αμπελώνες. Και τέλος έχουν ακόμα μελαγχολικά ρεφρέν
πνιγμένα στο reverb. Ο καλύτερος του χωριού πάντως είναι ο έτερος Beach
House Alex Scully που έχει κάνει τα προγράμματά του, κάθεται αραχτός σε
μια καρέκλα και χαζεύει στο κινητό του σαν σκηνοθέτης πρωινής εκπομπής
σε επαρχιακό κανάλι επεισόδιο 854.
8. Grizzly Bear - Shields
Οι προηγούμενοί τους
δίσκοι, και ειδικότερα το άριστο single "Two Weeks" καλλιέργησαν μεγάλες
προσδοκίες για το Shields. Σε πολλά σημεία συναντούν τις προσδοκίες, σε
μερικά περνούν κάτω από τον πήχη, τελικά όμως είναι ένας άξιος δίσκος
των Grizzly Bear. Ίσως όχι ο καλύτερός τους, αλλά ακόμα μια μουσική
στιγμή όπου αποδεικνύουν το φοβερό μελωδικό τους αυτί και κάτι ακόμα πολύ
πιο σπάνιο. Την προσωπικότητα και το μεγάλο λιθαράκι που προσφέρουν το
καθένα από τα τέσσερα μέλη τους στο ηχητικό και συνθετικό σύνολο.
7. Grimes - Visions
Ξεκινά πιο μπροστά από άλλους
συναδέλφους της που προσπαθούν να συνδυάσουν την σκοτεινή pop, τα
μεταμεσονύκτια μπλιμπλίκια και τα κολλητικά δευτερόλεπτα περίπου στη μέση των κομματιών. Η Grimes αποδίδει στο χαρτί μια φαντασία που μόνο
ένας ταξιδιώτης από το μέλλον θα μπορούσε να μας επιβεβαιώσει την ύπαρξή
της.
6. Frank Ocean - Channel Orange
Ανοίγει το μάτι σου
και το αυτί σου αυτός ο δίσκος. Χωρίς να ξέρεις τι σε περιμένει αφήνεσαι
στον πρώτο δίσκο του νέου σωτήρα της r'n'b και της soul μουσικής Ένα
mixtape προσωπικών ιστοριών μπολιασμένων με φαντασία και καίριους
στίχους. Λιτός και γυμνός σε έναν πλανήτη, του είδους που υπηρετεί,
γεμάτο υπερβολή και χρυσά κούφια δόντια.
5. Here We Go Magic - A Different Ship
Ο Luke Temple
και η παρέα του βρίσκονται στην κορυφαία συνθετική στιγμή τους. Με τη
βοήθεια (;) του Nigel Godrich έκαναν τον ήχο τους πιο εύπεπτο και πιο
γυαλιστερό διατηρώντας τις ιδιοτροπίες τους και τις progressive επιρροές
τους. Ήρθε η ώρα ο Luke Temple να πάρει τη θέση του ανάμεσα στους
νέους ήρωες της indie rock.
4. Melody's Echo Chamber - Melody's Echo Chamber
Ίσως
ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα των τελευταίων ετών. Μελωδίες που
παρασύρουν και ενθουσιάζουν και από πάνω η ψιλή και αριστοκρατική φωνή
της Γαλλίδας Melody Prochet. Η παραγωγή του Kevin Parker των Tame Impala
τονίζει τις μεγάλες δυνατότητες του ψυχεδελοποπ οχήματος που καλύπτει
έναν χώρο που έμεινε ποιοτικά φτωχότερος μετά την απώλεια των Broadcast
και των Stereolab.
3. Hundred Waters - Hundred Waters
Νιώθουμε
μεγάλη ευχαρίστηση όταν στις λίστες μας μπαίνουν καλλιτέχνες με αφορμή
τον πρώτο τους δίσκο. Ένας αιθέριος δίσκος από το τρίο με καταγωγή την
Φλόριντα που κάποιες φορές δεν φοβάται να προσπαθήσει για το
μεγαλοπρεπές. Άλλες φορές μάλιστα, όπως στο "Visitor" (εδώ και καιρό
ringtone της uptight), τολμούν να παντρέψουν την παρθένα φύση με την
τεχνολογία και τα πνεύματα στο δάσος με τους υπέργειους σωλήνες που θα
μας μεταφέρουν από το σπίτι στη δουλειά και τ'ανάποδο.
2. Bat For Lashes - The Haunted Man
Άλλο ένα βήμα προς τα πάνω για την Natasha Khan. Ακούγεται όλο και πιο ώριμη, όλο και πιο συγκεντρωμένη στα νέα πράγματα που δοκιμάζει. Στο Two Suns έμοιαζε με παιδί που πάει πρώτη φορά σε ζαχαροπλαστείο και θέλει να τα δοκιμάσει όλα, εδώ όμως ασπάζεται πιο διακριτικές απολαύσεις. Υπέροχες πιανομπαλάντες, χορευτικά περάσματα και outros σκέτη μαγεία με την τελευταία βαθιά υπόκλιση "Deep Sea Diver" να σε αναγκάζει σε λίγα λεπτά διάλειμμα για να χωνέψεις τι συνέβη μόλις τώρα.
1. Tindersticks - The Something Rain
Όσα ευφάνταστα και να σκεφτεί κανείς το μόνο που μπορεί να πει γι'αυτόν τον δίσκο είναι ότι είναι απλά φανταστικός. 9 συνθέσεις περνάνε και βυθίζουν τον ακροατή σε μια λίμνη jazz μελαγχολικής αλλά και χορευτικής ενέργειας. Έγχορδα άλλοτε αναπτύσσουν ταχύτητα έχοντας επιδοθεί σε μια κούρσα με το ρολόι, και άλλοτε έχοντας μπει στον αυτόματο απλώνουν τα πόδια στο κάθισμα και χαζεύουν τα δέντρα που γίνονται μια πράσινη θολούρα από την μονότονη κίνηση προς τα εμπρός. Οι Tindersticks γερνούν σαν επιβλητικός κεντροευρωπαικός γοτθικός ναός.
Honorable mentions:
Flying Lotus - Until the Quiet Comes
Flaming Lips - The Flaming Lips and Heady Fwends
Twilight Sad - No One Can Ever Know
Sharon Van Etten - Tramp
School of Seven Bells - Ghostory
Marissa Nadler - The Sister
Hot Chip - In Our Heads
Shearwater - Animal Joy
