Οι εκλογές ας πούμε.
Συνέβησαν σε όλους μας, ή τέλος πάντων στους μισούς απo εμάς. Γιατί οι υπόλοιποι αποφάσισαν να απόσχουν δίνοντας ένα ηχηρό τρύπημα με το καλαμάκι του φραπέ τους στους πολιτικούς μας που σίγουρα αλλάζουν τα σχέδιά τους μετά απ'αυτό το κακό που τους βρήκε.
Για κανένα πρόβλημα δεν ξέρω τη λύση του να βρίσκεται στη γυρισμένη πλάτη ή την αδιαφορία. Μόνο ο Τσακνής ήξερε και αν τον βρω θα τον ρωτήσω.
Ακόμα κι έτσι βέβαια τα αποτελέσματα ήταν αξιοπρόσεκτα και στην Αθήνα αλλά και στη Θεσσαλονίκη. Ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη που ο θρύλος λέει οτι θα απελευθερωθεί όταν λιώσει και το τελευταίο ζελέ στο μαλλί του τελευταίου ξύλινου πολιτικού.
Και στην Αθήνα πάντως λίγοι στενοχωρήθηκαν που αλλάζουμε δήμαρχο.
Μιλάμε έτσι και αλλιώς για έναν δήμαρχο που φέτος αποφάσισε (μιας και δεν κέρδισε) να ανάψει το χριστουγεννιάτικο δέντρο στις 10 Δεκέμβρη (άκυρο, 11 Δεκέμβρη έχουμε και δεν έχει ακόμα σηκωθεί δέντρο καν).
Ο ίδιος Δήμαρχος που το 2008 βιαζόταν να ανάψει το ίδιο δέντρο ανήμερα της δολοφονίας του παιδιού.
Τα πράγματα πάντως είναι καλύτερα τα Χριστούγεννα. Και σκατά να είναι δηλαδή τουλάχιστον παίρνουν λιγάκι απο τη γιορτινή ζεστασιά, λίγο απο τη γαλοπούλα, λίγο απο την πάχνη του κρύου που επιτέλους ήρθε (μπράβο Σάκη Αρναούτογλου, ποτέ δε μας απογοητεύεις) και φτιασιδώνονται.
Και το καλό με τα Χριστούγεννα είναι ότι θα έρθουν ό,τι και να συμβεί.
Το θέμα είναι ποιόν θα βρούνε βέβαια....
Έρχονται ακόμα και στα χαρακώματα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου όπως μας υπενθυμίζει η ταινία Καλά Χριστούγεννα για την οποία μπορείτε να διαβάσετε πληροφορίες εδώ και φυσικά να τη δείτε τις επόμενες μέρες.
Ένα καταπληκτικό κείμενο για τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και τον τελευταίο "tommy", όπως ονόμαζαν τους Άγγλους στρατιώτες κυρίως οι Γερμανοί όταν ήθελαν να τους απευθυνθούν στο no man's land, που πέθανε φέτος και ονομαζόταν Harry Patch δημοσιεύτηκε στην off topic σελίδα του site των Radiohead που όταν δεν μας εμπνέουν μουσικά το κάνουν με άλλους τρόπους.
Το κείμενο είναι του Heathcotte Williams, Άγγλου ποιητή, συγγραφέα και national treasure που λένε και οι Εγγλέζοι, και περιγράφει ρεαλιστικά, χωρίς φανφάρες τον Harry Patch που σιχαινόταν τον όρο «ήρωας» θεωρόντας οτι απλά συμμετείχε σε έναν παράλογο πόλεμο, αλλά και την τραγωδία εκείνου του πολέμου και όλων όσων πέθαναν πραγματικά για το τίποτα σε αντιδιαστολή με την ντροπιαστική υποκρισία των πολιτικών. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
Αρκετά χρόνια πριν (απομακρυνθείτε όσοι δεν έχετε δει την σειρά Blackadder το επόμενο βίντεο περιέχει spoiler) ένα απο τα καλύτερα πράγματα που έχουμε δει ποτέ στην τηλεόραση μας μίλησε ακριβώς γι'αυτόν τον παραλογισμό.
Όπως λεέι και ο Atkinson "who would have noticed another madman round here?"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου