Je vais aller/ A mon abris non loin d'ici/ Mais elles passeraient/ De l'autre côté, là-bas où tout le monde disparaît

Πρώτη φορά ακούσαμε το "Illuminomi" στην εκπομπή του Χρήστου Δασκαλόπουλου. Μετά από πολλά χρόνια ήταν η στιγμή που το ενδιαφέρον μας για τους Brian Jonestown Massacre ξύπνησε, χασμουρήθηκε και τέντωσε τα χέρια του αναζωογονημένο και ξεκούραστο.

Για κάποιο καιρό είχα απορρίψει το συγκρότημα του Anton Newcombe ως «Black Rebel Motorcycle Club των φτωχών» μέχρι να μάθω ότι τελικά οι BRMC ως πιο σύγχρονοι τους έχουν εμπνευστεί βαρέως από τους BJM.

Το φετινό Aufheben των BJM είναι ένας ειρηνικός δίσκος (χιλιόμετρα μακριά από την πικρόχολη ατμόσφαιρα της ταινίας Dig! με πρωταγωνιστές τους BJM και τους Dandy Warhols) που θυμίζει τις στιγμές γαλήνης και πνευματικής αυτογνωσίας που φωτίζουν τους δίσκους των Spiritualized.

Η γερμανική λέξη "Aufheben", όπως πληροφορούμαστε, εκτός των άλλων χρησιμοποιήθηκε και στην φιλοσοφία του Χέγκελ ως μια έννοια που περιγράφει την αλληλεπίδραση της Θέσης και της Αντίθεσης. Υπό αυτή την ερμηνεία ο δίσκος αποκτά μια άλλη οπτική γωνία και μοιάζει με καταγραφή του γόνιμου πεδίου που έρχεται ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης των δύο κινητήριων μοχλών του σύμπαντος.

Αυτές οι συγκρούσεις φαίνεται πως είναι το κύριο θέμα της καριέρας τους (άλλωστε ο Anton Newcombe μπορεί να περιγραφεί ως εριστική φυσιογνωμία) που περνάει από τον πασιφισμό της ψυχεδέλειας στην επεκτατικότητα του garage rock. Στο Aufheben φαίνεται πως κερδίζει το πρώτο και μπορούμε να πούμε πως τους πάει φοβερά. Τόσο που ο Faris Badwan πρέπει να στίψει το κεφάλι του για να βγάλουν οι Horrors του κάτι καλύτερο.

Το πρώτο κομμάτι "Panic In Babylon" είναι ένα παγανιστικό τσιφτετέλι, το "Blue Order/New Monday" έχει πάρει μια ειδυλλιακή εικόνα, με ενα παιδί να τρέχει και να κρατάει ένα κόκκινο μπαλόνι, και τη γυρίζει ανάποδα σαν ακτίνα ποδηλάτου ενώ το ενδιάμεσο και προαναφερθέν "Illuminomi" χαρακτηρίζει το μεσαίο μέρος του δίσκου πιτσιλίζοντας με πράσινες πινελιές που ζωγραφίζουν λιβάδια που πατάει το παιδί πάνω τους και θερμόαιμα ζουζούνια που πετάνε γύρω από τα δέντρα που ξαπλώνει για να κοιμηθεί. Μια λαμπερή, πράσινη φύση σε αναβρασμό και εγρήγορση.

Tweet

We are magnificent machineries of joy

Όπως θα έλεγε και ο Withnail "Ι feel like a pig shat in my head".

Η δεύτερη ετήσια movie day πέρασε από πάνω μας και η μπότα της άφησε αποτυπώματα κυρίως στο στομάχι μας, που επιβαρύνθηκε με τροφές και συνταγές ταξιδεμένες στις πέντε ηπείρους, αλλά και στο πάνω μέρος του κεφαλιού που στερεώθηκαν πάνω του διαφόρων χρωμάτων είδη ποτών . Από την άλλη, όπως και την πρώτη φορά, μας άφησε ένα γεμάτο καζάνι με όμορφες εικόνες και σκέψεις.

Σαν να φιλοξενούμε κινηματογραφική μηχανή στον εγκέφαλό μας πετάγονται σαν καρέ φιλμ διάφορες σκηνές που θα μας συντροφέψουν για καιρό ακόμα προκαλώντας μας νοσταλγία για μερικές εξαιρετικές ταινίες αλλά και ικανοποίηση με την συνειδητοποίηση ότι τελικά, όπως και με τη μουσική, οι ταινίες ποτέ δεν είναι αρκετές.

Σχετικά με τη μουσική τώρα.

Μέσα στο καλοκαίρι ολοκληρώθηκε το εξαιρετικά φιλόδοξο δώρο των British Sea Power -κυρίως- προς τους οπαδούς τους. Από τον Φεβρουάριο μέχρι περίπου τον Ιούλιο, κάθε μήνα κυκλοφορούσαν και από ένα EΡ (συνολικά 6) με την ποιότητά τους να κυμαίνεται σε εντυπωσιακά, για το είδος του μέσου, επίπεδα. Παράλληλα έπαιξαν αρκετές βραδιές στο Krankenhaus, το ολόδικό τους club, ενώ έφτιαξαν το soundtrack του ντοκιμαντέρ Out of the Present που παρουσιάζει τις δραστηριότητες του Ρώσου αστροναύτη Sergei Krikalev στον διαστημικό σταθμό Mir και προβλήθηκε σε φεστιβάλ ταινιών στα πλαίσια του CERN. Αμ, πως;

Αυτό που έχω να παρατηρήσω είναι πως η ύπαρξη των EP's δεν είναι ευρέως γνωστή ενώ υπάρχει μόνο ένα από αυτά τα κομμάτια στο youtube (!). Επίσης ακόμα και εμάς τους φανατικούς BSPΙκούς μας αφήνει ενεούς η παραγωγικότητα του συγκροτήματος που ετοιμάζεται να βγάλει νέο δίσκο μέσα στο 2013.

Όπως και να'χει, αφού καλέσουμε σε ακρόαση, και μάλιστα γρήγορη, τους οπαδούς των BSP ας κάνουμε μια λίστα με τα καλύτερα κομμάτια των EP's που αστεία-αστεία θα έκαναν έναν από τους δίσκους της χρονιάς. Γι' αυτό λοιπόν από απόψε η παρακάτω συλλογή κομματιών, από τα 6 φετινά EP's των British Sea Power, θα βαφτιστεί Krankenhaus και θα γίνει δίσκος. Ακόμα μια δικαιολογία για την τοποθέτησή τους σε μια ακόμη ετήσια λίστα.

01. "Facts Not Right" (Ξεκινάμε δυναμικά με ένα επικό, στυλ New Order κομμάτι)
02. "K-Hole" (Χτυπιόμαστε)
03. "Monsters of Sutherland" (Κελαριστές κιθάρες και μακρινές τρομπέτες)
04. "Machineries οf Joy" (Βροχερή και μελαγχολική Αγγλία)
05. "Brand New Century" (Φουτουριστικό)
06. "Wishful Thinking" (Ανάλαφρο)
07. "When A Warm Wind Blows Through the Grass" (Ένα ποίημα στα αυτιά σου)
08. "French Pornographic Novel" (Γαλλική πορνογραφική νουβέλα)
 09."Evening Will Come We Will Sew the Blue Sails" (Το δεύτερο ποίημα του EP3 που μάλιστα έχει πάρει και από υπαρκτό ποιήμα του Ian Hamilton Finlay το όνομά του)
10. "A Light Above Descending" (Αιθέριο)
11. "Unto the End" (Το απαραίτητο επικό φινάλε)

Tweet

See you on a dark night

Μια από τιθ πιο ευχάριθτεθ εκπλήκθειθ τηθ χρονιάθ -ειδικότερα για όθουθ από εμάθ είμαθτε θκεπτικιστέθ προθ οποιονδήποτε καλλιτέχνη προμοτάρει χυδαία το pitchfork- ήταν η χαριτωμένη Γκράιμθ.

Εκτόθ ότι τα εκθώφυλλα τηθ προϊδέαζαν για κάτι θχετικό με την αναβίωθη τηθ goth (ελπίζουμε αυτή η μόδα να πέραθε) ιστορίεθ θαν και αυτήν άθχετεθ με τη μουθική και καταυκευαθμένεθ μόνο και μόνο για ένα καλό δελτίο τύπου μαθ κάνουν να μένουμε μακριά και να θφίγγουμε οργιθμένοι τιθ γροθιέθ μαθ (κατά προτίμηθη τη θτιγμή που κρατάμε ένα μικρό και χαριτωμένο ζώο μέθα τουθ). Για να μην αναφέρουμε ότι το ντεμπούτο τηθ βγήκε σε καθθέτα. Ανουθιότητεθ.

Όταν όμωθ ακούθαμε το φετινό τηθ άλμπουμ Visions απολαύθαμε τη τόλμη τηθ, τουθ νεανικούθ τηθ χυμούθ και την κεφάτη αλλά και θυναρπαστική μίκθη ήχων που έφτιακθε. Παράδειγμα αυτήθ τηθ μίκθης είναι το φουτουριθτικό "Nightmusic"  που το γλεντάει σε ένα μεταμεθονύχτιο club κάτω από τη θάλαθθα (τα βράδια γίνεται bar και τον χειμώνα ιγκλού για κρύα αστεία σαν και αυτό).

Αθ μην κθεχνάμε όμωθ τα δύο πρώτα κομμάτια που έπαικθαν βαθικό ρόλο θτο να μαθ κάνει όχι μόνο να προθέκθουμε την τέχνη τηθ αλλά να την θαυμάθουμε για τιθ δύο - εκ των πιο εμπνευθμένων τηθ χρονιάθ- pop εμπνεύθειθ τηθ.Το "Oblivion" είναι έναθ, περιέργωθ, ευκίνητοθ μεταλλικόθ γίγανταθ που χαρίζει μια μαργαρίτα στο ειλικρινέθ και αθώο χαμόγελο τηθ Γκράιμθ.

Το "Genesis" που βρίθκεται θτο παρακάτω video είναι το θφύριγμα των δοντιών τηθ μάγιθθας που θιγοπθυθίριζεται μέθα από τιθ κουφάλεθ των δέντρων ενόθ μαγεμένου δάθουθ, η μαμά δελφίνι Bjork που διαβάζει με τη μέθοδο των υπερήχων ένα υποβρύχιο παραμύθι θτα δελφινάκια που την κυκλώνουν ή μια πρόχειρη υπαίθρια όπερα τρία τετράγωνα μακριά από το θπίτι θου. Το "Genesis" είναι ακούραθτο και το πλαθτικό βερνίκι που πέραθε από πάνω του με θπουδή η Γκράιμθ φαίνεται πωθ θα το διατηρεί για πολύ καιρό ακόμα φρέθκο.

Και να μην τολμήθει κανείθ να ερμηνεύθει το θημερινό ψεύδηθμα του πληκτρολογίου ωθ θκωπτικό θχόλιο θτη λεκτική αδυναμία τηθ Γκράιμθ. Αντίθετα είναι κθεκάθαρα προθ τιμήν τηθ και περιμένουμε να ακούθουμε πολύ από αυτό ακόμα. Ίθως καθιερώθουμε και μέρα ομιλίαθ Γκράιμθ.

Tweet

Moon on the land

Επιστροφή από τις διακοπές μακράς διαρκείας και επιστροφή του some beans.

Θα ήταν. Αν δεν ήσασταν από τους τυχερούς που είναι εγγεγραμμένοι συνδρομητές του some beans (στην προνομιακή τιμή των -μόλις- 40 ευρώ το μήνα (και δώρο μία ώρα πλοήγησης στο αγαπημένο σας πορνοσάιτ)) οι οποίοι απήλαυσαν άρθρα όπως «Η δική μας τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου: Από την Britpop στους Wild Beasts και από τον Neil Hannon στο In Rainbows», «Γιατί ο ειδικός πράκτορας του FBI Dale Cooper είναι ο καλύτερος χαρακτήρας που εμφανίστηκε ποτέ στην τηλεόραση - Κοινά στοιχεία με τον Dylan Dog - Μελέτη», «Τα κανάλια της Γάνδης σαν μέσο διαλογισμού και πνευματικής ενσωμάτωσης στον αστρικό κύκλο», «Φαίη Σκορδά-Γιώργος Λιάγκας, το μέλλον του τηλεοπτικού ζευγαριού και πως επηρεάζει η επέλαση των τουρκικών σήριαλ τις ευαίσθητες ισορροπίες στις σχέσεις μεταξύ των αμνοεριφίων στη βραχονησίδα των Ιμίων» κ.α..

Το πρόβλημα είναι πως είχα προγραμματίσει μια ηρωική έξοδο με όλες αυτές τις ανασκοπήσεις, πίσω στον μακρινό Μάρτιο (ή μήπως Φεβρουάριο;) αλλά πηγαίνει η uptight και μου κάνει post για τους Tindersticks, πίσω στον μακρινό Μάρτιο (ή μήπως Απρίλιο;) οπότε κάθε φορά που μπαίνω στο blog τα θεμέλια του τσι μου τρίζουν, σαν τα δόντια νεοσύλλεκτου που τον ξυπνάνε στις 6 το πρωί και πρέπει να πλυθεί, να ντυθεί και να στρώσει,  και μου δημιουργείται η αίσθηση πως αφήσαμε κάτι ανολοκλήρωτο.

Από τη μία δεν χρειάζονται ένδοξα (πόσο μάλλον για κάτι που ενδιαφέρει λιγοστούς ανθρώπους)  φινάλε και ενίοτε τα τελειώματα που δε γνωρίζουν ότι είναι τελευταίες λέξεις πνίγονται και καταπιέζονται από την πορεία του χρόνου πιο αποτελεσματικά από ένα τελευταίο χειροκρότημα. Ειδικότερα οι υποσχέσεις της Πρωτοχρονιάς για το μέλλον μοίαζουν να γράφτηκαν με κάποιο αόρατο μελάνι που ειδικεύεται στις απατεωνιές αφού εξαφανίζεται μετά από σύντομο χρονικό διάστημα.

Συμπερασματικά, έχουμε ακόμα αυτή τη φαγούρα και χρειαζόμαστε το blog για να τεντωθούν και να ξεκουραστούν κάποιες σκέψεις ασήμαντες (κυρίως) ή σημαντικές (σπάνια)  που τριγυρίζουν σαν επιθετικά κουνούπια γύρω από το κεφάλι μας. Ελπίζω σε τέσσερα χρόνια η uptight να με αφήσει να κάνω το δίπλο τόλουπ με τριπλό άξελ ένδοξο τελείωμα.

Και ένα quiz για το τέλος. Τι σχέση έχει η Αλκυόνη, το πανέμορφο πτηνό με την αστροκάπα για φτερά και την ερημική σαχάρα στο στήθος, με τον bluesman Νίκο Τσιαμτσίκα;  Η απάντηση στο παρακάτω video:

Ας πούμε ότι όταν ακούμε το παρακάτω κομμάτι φανταζόμαστε το ήρεμο καρδιοχτύπι της Αλκυόνης όταν ατενίζει τον παγωμένο ποταμό.

Tweet