Επιστροφή από τις διακοπές μακράς διαρκείας και επιστροφή του some beans.
Θα ήταν. Αν δεν ήσασταν από τους τυχερούς που είναι εγγεγραμμένοι συνδρομητές του some beans (στην προνομιακή τιμή των -μόλις- 40 ευρώ το μήνα (και δώρο μία ώρα πλοήγησης στο αγαπημένο σας πορνοσάιτ)) οι οποίοι απήλαυσαν άρθρα όπως «Η δική μας τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου: Από την Britpop στους Wild Beasts και από τον Neil Hannon στο In Rainbows», «Γιατί ο ειδικός πράκτορας του FBI Dale Cooper είναι ο καλύτερος χαρακτήρας που εμφανίστηκε ποτέ στην τηλεόραση - Κοινά στοιχεία με τον Dylan Dog - Μελέτη», «Τα κανάλια της Γάνδης σαν μέσο διαλογισμού και πνευματικής ενσωμάτωσης στον αστρικό κύκλο», «Φαίη Σκορδά-Γιώργος Λιάγκας, το μέλλον του τηλεοπτικού ζευγαριού και πως επηρεάζει η επέλαση των τουρκικών σήριαλ τις ευαίσθητες ισορροπίες στις σχέσεις μεταξύ των αμνοεριφίων στη βραχονησίδα των Ιμίων» κ.α..
Το πρόβλημα είναι πως είχα προγραμματίσει μια ηρωική έξοδο με όλες αυτές τις ανασκοπήσεις, πίσω στον μακρινό Μάρτιο (ή μήπως Φεβρουάριο;) αλλά πηγαίνει η uptight και μου κάνει post για τους Tindersticks, πίσω στον μακρινό Μάρτιο (ή μήπως Απρίλιο;) οπότε κάθε φορά που μπαίνω στο blog τα θεμέλια του τσι μου τρίζουν, σαν τα δόντια νεοσύλλεκτου που τον ξυπνάνε στις 6 το πρωί και πρέπει να πλυθεί, να ντυθεί και να στρώσει, και μου δημιουργείται η αίσθηση πως αφήσαμε κάτι ανολοκλήρωτο.
Από τη μία δεν χρειάζονται ένδοξα (πόσο μάλλον για κάτι που ενδιαφέρει λιγοστούς ανθρώπους) φινάλε και ενίοτε τα τελειώματα που δε γνωρίζουν ότι είναι τελευταίες λέξεις πνίγονται και καταπιέζονται από την πορεία του χρόνου πιο αποτελεσματικά από ένα τελευταίο χειροκρότημα. Ειδικότερα οι υποσχέσεις της Πρωτοχρονιάς για το μέλλον μοίαζουν να γράφτηκαν με κάποιο αόρατο μελάνι που ειδικεύεται στις απατεωνιές αφού εξαφανίζεται μετά από σύντομο χρονικό διάστημα.
Συμπερασματικά, έχουμε ακόμα αυτή τη φαγούρα και χρειαζόμαστε το blog για να τεντωθούν και να ξεκουραστούν κάποιες σκέψεις ασήμαντες (κυρίως) ή σημαντικές (σπάνια) που τριγυρίζουν σαν επιθετικά κουνούπια γύρω από το κεφάλι μας. Ελπίζω σε τέσσερα χρόνια η uptight να με αφήσει να κάνω το δίπλο τόλουπ με τριπλό άξελ ένδοξο τελείωμα.
Και ένα quiz για το τέλος. Τι σχέση έχει η Αλκυόνη, το πανέμορφο πτηνό με την αστροκάπα για φτερά και την ερημική σαχάρα στο στήθος, με τον bluesman Νίκο Τσιαμτσίκα; Η απάντηση στο παρακάτω video:
Ας πούμε ότι όταν ακούμε το παρακάτω κομμάτι φανταζόμαστε το ήρεμο καρδιοχτύπι της Αλκυόνης όταν ατενίζει τον παγωμένο ποταμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου