Μια φορά κι έναν καιρό το 2014

Συνέχεια από το πρώτο μέρος
Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, το παραεμπόριο έκανε χρυσές δουλειές.

Ακολουθεί η συγκλονιστική ιστορία της 20χρονης Νεοϋορκέζας Ellie Miller όπως τη διηγείται στην κάμερα του Vice.

«Ήταν 15 Οκτωβρίου του 2014. Είχα τα γενέθλιά μου, γινόμουν 18 χρονών, και ο πατέρας μου μού είχε υποσχεθεί από τότε που ήμουν 14 χρονών πως θα μου αγόραζε μια κιθάρα Fender όταν ενηλικιωνόμουν.

Ο πατέρας μου δούλευε σ' ένα συνεργείο κατασκευών. Οι συνάδελφοί του ήταν κάτι σαν δεύτερη οικογένειά του αφού πρακτικά τους έβλεπε περισσότερες ώρες απ' ότι εμένα και τη μαμά. Έπειτα από παρότρυνση ενός φίλου του που δούλευαν μαζί, βρεθήκαμε εγώ και ο πατέρας μου αργά εκείνο το απόγευμα στο κατάστημα... (ο ήχος κόβεται)... στο Μπρούκλιν. Ο υπάλληλος μας υποσχέθηκε πολύ καλές τιμές, "Τις καλύτερες στην αγορά!" όπως μας είπε ενθουσιασμένος. Αφού ανταποκριθήκαμε, ο υπάλληλος μας ρώτησε -χαμηλόφωνα- αν θέλουμε απαραιτήτως απόδειξη.  Ο πατέρας μου, λαϊκός άνθρωπος καθώς ήταν, χαμογέλασε και του είπε "Αν έχουμε και κάποια έκπτωση ακόμα δεν μας πειράζει καθόλου αδελφέ". Εγώ εν τω μεταξύ είχα εντυπωσιαστεί από τον κατάλογο του καταστήματος και είχα ξεχωρίσει δύο - τρεις Fender.

Αφού περιμέναμε μερικά λεπτά, από την πόρτα μπήκε στο μαγαζί ένας μεγαλόσωμος άντρας, σλάβικης καταγωγής όπως καταλάβαμε από την προφορά του. Ο υπάλληλος του είπε να μας δείξει τις καλές περιπτώσεις. Ο μεγαλόσωμος άντρας ήταν απόμακρος, ολιγόλογος αλλά τυπικά ευγενικός. Μπήκαμε μαζί του σε ένα μικρό ημιφορτηγό μάρκας Ford. Μετά από μια διαδρομή ενός τετάρτου σταματήσαμε δίπλα σε ένα πάρκο. Σ'αυτή τη μικρή διαδρομή εγώ και ο πατέρας μου είχαμε πιάσει ψιλοκουβεντούλα. Εκείνος ήταν πολύ χαρούμενος για τις καταπληκτικές τιμές του καταστήματος, ενώ εγώ ανυπομονούσα να δοκιμάσω τις δύο Fender που είχα ξεχωρίσει. Έτσι δεν προσέξαμε ότι είχε δύσει πια ο ήλιος. Εκείνη τη στιγμή δεν μας απασχόλησε ότι είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει για τα καλά.

Ο μεγαλόσωμος άντρας γύρισε το κεφάλι του στις πίσω θέσεις όπου καθόμασταν εγώ και ο πατέρας μου και μας μίλησε μειλίχια αλλά χωρίς να μας αφήσει περιθώρια αμφισβήτησης.

"Ίσως παραξενευτείτε, αλλά για την ασφάλεια τη δική μας και τη δική σας οι οδηγίες της εταιρείας είναι ότι θα πρέπει να φορέσετε αυτά εδώ" και μας έδειξε δύο μαύρες κουκούλες που θα κάλυπταν όλο το κεφάλι μας. Δεν υπήρχαν παρά μόνο δύο μικρές τρύπες στο σημείο που θα ήταν τα ρουθούνια μας.

Ο πατέρας μου έμεινε έκπληκτος από την πρόταση του άντρα και προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί προσεκτικά ¨Τι εννοείς να φορέσουμε αυτά; Για ποιόν λόγο; Δεν είναι δυνατόν αυτό που ζητάτε". Πριν ακόμα τελειώσει τις ερωτήσεις του ο πατέρας μου, παρατήρησα ότι χλώμιασε το πρόσωπο του. Σε λίγα δευτερόλεπτα συνειδητοποιήσαμε τις συνθήκες στις οποίες είχαμε βρεθεί και το αμέσως επόμενο συναίσθημα που ένιωσα ήταν ο τρόμος. Ο μεγαλόσωμος άντρας σε πρώτη φάση έδειξε κατανόηση και απλά μας εξήγησε πως δεν γίνεται αλλιώς. Αυτή τη φορά όμως ο τόνος του ήταν αυστηρότερος και τα λόγια του περιείχαν μια συγκαλυμμένη απειλή. Το βλέμμα του με έκανε να παγώσω. Ψιθύρισα στον πατέρα μου  ικετευτικά "Μπαμπάκα κατέβα να φύγουμε σε παρακαλώ. Δεν θέλω την κιθάρα" λες και δεν θα με άκουγε ο άντρας που βρισκόταν στο ίδιο αυτοκίνητο με εμάς.

Ο πατέρας μου συμφώνησε και αποφασιστικά προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ο ήχος από τις ασφάλειες του αυτοκινήτου που έκλειναν. Ο μεγαλόσωμος άντρας μας κλείδωσε μέσα μαζί του. Μια μικρή κραυγή βγήκε από το στόμα μου χωρίς να το καταλάβω. Ο άντρας με κοίταξε βαθιά στα μάτια και ακούμπησε την εσωτερική πλευρά του δείκτη του στα χείλη μου. "Σσσς!" πρόσταξε.

Γύρισε το σώμα του μπροστά και κάτι έψαξε στο ντουλαπάκι του. Η ανάσα μου ήταν κομμένη και έβαλα την παλάμη μου στο στόμα μου για να μην ουρλιάξω. Ο πατέρας μου έσφιξε τη γροθιά του και μουρμούρησε απειλητικά αλλά με αβεβαιότητα προς τον άντρα στο μπροστινό κάθισμα "Αν πειράξεις την κόρη μου..." άφησε τη συνέχεια της φράσης να αιωρείται. Στο απόλυτο σκοτάδι ο άντρας έβγαλε κάτι μεταλλικό από το ντουλάπι του αυτοκινήτου. Αυτό το κάτι χωρούσε στην παλάμη του χεριού του. Ήμουν σίγουρη ότι ήταν όπλο.

Η χλωμή λάμπα του δρόμου φώτισε τα χέρια του. Κρατούσε μια θήκη. Μια μεταλλική θήκη....Την άνοιξε και έβγαλε ένα cd από μέσα. "Ας ακούσουμε λίγο μουσική" είπε κοροϊδευτικά αποκαλύπτοντας ένα απαίσιο χαμόγελο που είδαμε για πρώτη φορά μέχρι εκείνη τη στιγμή. "Ας ακούσουμε τι παθαίνουν όσοι είναι καλά και υπάκουα παιδιά".

Μετά από αυτό που ακούσαμε δεν μιλήσαμε. Φορέσαμε τις κουκούλες και σε λίγο το αυτοκίνητο ξεκίνησε. Προφανώς δεν μπορούσαμε να ξέρουμε που πηγαίναμε. Αυτό που νιώθαμε είναι πως κάναμε κάποιους κύκλους με το αυτοκίνητο μέχρι να μπούμε σε κάποια ευθεία για περίπου 20 λεπτά της ώρας.

Όταν σταμάτησε το αυτοκίνητο, ο άντρας μας είπε να κρατηθούμε χέρι-χέρι με τον πατέρα μου. Όταν το κάναμε ακούσαμε τις ασφάλειες να ανοίγουν. Η πόρτα δίπλα μου άνοιξε και ένα χέρι με τράβηξε έξω από το αυτοκίνητο. Μαζί και τον πατέρα μου που τον κρατούσα σφιχτά. Περπατήσαμε προσεκτικά υπό την καθοδήγηση της φωνής του άντρα που μας οδήγησε μέχρι εκεί. Όταν μας είπε "Μπορείτε να σταματήσετε" ανακουφιστήκαμε. Ήταν δύσκολο να περπατάς με αυτήν την κουκούλα στο κεφάλι.

Κάποιος τράβηξε απότομα την κουκούλα μου. Ένας προβολέας με τύφλωνε. Έβλεπα ανθρώπινες φιγούρες αλλά δεν μπορούσα να δω χαρακτηριστικά. "Μην κουνηθείτε" μας λέει με ζόρικο τόνο. Πέρασε ένα λεπτό έτσι. Ώσπου ακούσαμε βήματα. Ήταν λεπτά και ανάλαφρα βήματα. Μια φιγούρα ερχόταν με γοργό ρυθμό κατά πάνω μας. Καθώς μας πλησίαζε παρατήρησα ότι τα βήματα άνηκαν σε μια μικρή σιλουέτα που κουβαλούσε κάτι.  Όταν έφτασε μπροστά μας δεν μπορούσα να διακρίνω πολλά από τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Ήμουν σίγουρη όμως πως ήταν ένα μικρό αγόρι με ίσιο μαλλί. "Άνοιξε τα χέρια σου" μου είπε. Όταν το έκανα, ακούμπησε πάνω τους ένα ογκώδες αντικείμενο που παραλίγο να μου πέσει κάτω αφού ήμουν απροετοίμαστη για τέτοιο βάρος.

Όταν γύρισε την πλάτη του το αγόρι, στο φως του προβολέα φωτίστηκε το κουρελιασμένο και βρώμικο ρούχο του. Αφού χάθηκε στο σκοτάδι αναγνώρισα τη φωνή του μεγαλόσωμου άντρα από πίσω μου. "Ωραία. Τα χρήματα τώρα". Ο πατέρας μου άφησε το χέρι μου και έβγαλε από το σακάκι του το πορτοφόλι του. Όσο γίνονταν η αγοραπωλησία προσπαθούσα να επιβεβαιώσω αν πράγματι κρατούσα μια κιθάρα. Η επόμενη εντολή του απαγωγέα μας ήταν "Και τώρα γυρίζουμε με τον ίδιο τρόπο που ήρθαμε".

Μετά από μια ακόμα μεγαλύτερη διαδρομή ο οδηγός μας κατέβασε στο πάρκο από το οποίο είχαμε φύγει νωρίτερα και μας είπε να βγάλουμε τις κουκούλες μας. Ο μεγαλόσωμος άντρας βγήκε από το αυτοκίνητο. Πλησίασε τον πατέρα μου σε απόσταση αναπνοής. Ήταν σχεδόν ένα κεφάλι ψηλότερος και διπλάσιος σε όγκο. Έσκυψε και κόλλησε το πρόσωπό του στο πρόσωπο του πατέρα μου και του είπε με σοβαρότητα "Οι δουλειές μας ολοκληρώθηκαν τώρα." Ο πατέρας μου κοιτούσε παγωμένος. Ο άντρας επέμεινε "Πες ότι οι δουλειές μας ολοκληρώθηκαν". Ο πατέρας μου ξεροκατάπιε και είπε "Οι δουλειές μας ολοκληρώθηκαν". Στο "ολοκληρώθηκαν" η φωνή του ψήλωσε και ξανακατέβηκε απότομα.

Ο άντρας εξαφανίστηκε και δεν τον ξαναείδαμε. Όταν μετά από μερικές εβδομάδες ο πατέρας μου βρήκε το θάρρος και πέρασε έξω από το μαγαζί με τις κιθάρες αυτό ήταν άδειο. Ετοιμαζόταν να μετατραπεί σε εποχιακό κατάστημα με Χριστουγεννιάτικα στολίδια. Όταν είπαμε στη μητέρα μου την ιστορία συμπέρανε "Αφού δεν θέλατε να πάρετε απόδειξη καλά να πάθετε".»

Η δημοσιογράφος άκουγε προσεκτικά όλη αυτή την ώρα. «Η ιστορία σας είναι συγκλονιστική, όμως μου έμεινε μια απορία. Πως αυτός ο άντρας έπεισε εσάς και τον πατέρα σας να προχωρήσετε στην διαδικασία; Tι περιείχε αυτό το cd που ακούσατε στο αυτοκίνητο;»

Η Ellie πήρε μια βαθιά ανάσα. «Θα σας εξηγήσω. Ο άντρας τοποθέτησε το cd μέσα στο cd player του αυτοκινήτου. Τότε το αυτοκίνητο δονήθηκε από την ηχητική έκρηξη που ακολούθησε. Ένας καταιγιστικός ορυμαγδός από 6 νότες παιγμένες η μία μετά την άλλη ταρακούνησε τα στήθη μας. Έπειτα κελαρυστές κιθαριστικές ομοβροντίες συνόδευσαν μια φωνή που αλυχτούσε μέσα στη νύχτα. Τα ντραμς ενωμένα με το μπάσο έκαναν το ταμπλό του αυτοκινήτου να τρέμει. Όταν τελείωσαν τα 4.44 λεπτά του τραγουδιού ο άντρας γύρισε με σιγουριά σα να γνώριζε την απάντησή μας. και απευθύνθηκε σε μένα "Λοιπόν; Θέλεις να γίνεις σαν τον Jonny Greenwood;»

Τέλος δεύτερου μέρους

Τα αγαπημένα μας τραγούδια του 2014 

20. Notwist - "Into Another Tune" από το Superheroes, Ghostvillains and Stuff
19. Real Estate - "The Bend" από το Atlas
18. Sharon Van Etten - "Everytime the Sun Comes Up" από το Are We There
17. My Brightest Diamond - "So Easy" από το This Is My Hand
16. Pharrell Williams - "Happy" από το Girl
15. Musée Mécanique - "Castle Walls" από το From Shores of Sleep
14. Brian Jonestown Massacre - "Second Sighting" από το Revelation
13. La Roux - "Sexotheque" από το Trouble In Paradise
12. Gruff Rhys - "American Interior" από το American Interior
11. Alt-J - "Left Hand Free" από το This Is All Yours
10. Aphex Twin - "Minipops 67" από το Syro

9. Jungle - "Busy Earnin'" από το Jungle

8. Interpol - "All The Rage Back Home" από το El Pintor
7. Maggie Bjorklund - "Fro Fro Heart" από το Shaken
6. Mark Lanegan Band - "No Bells On Sunday" από το Phantom Radio (Deluxe Edition)
5. Caribou -"Silver" από το Our Love
4. East India Youth - "Dropping Down" από το Total Strife Forever
3. Hundred Waters - "Out Alee" από το The Moon Rang Like A Bell
2. Metronomy - "Reservoir" από το Love Letters
1. Wild Beasts - "Wanderlust" από το Present Tense

Τα αγαπημένα μας άλμπουμ του 2014

15. Timber Timbre - Hot Dreams

14. Grouper - Ruins
13. Vashti Bunyan - Heartleap
12. Circulatory System - Mosaics Within Mosaics
11. Caribou - Our Love
10. Hundred Waters - The Moon Rang Like A Bell
9. Cheatahs - Cheatahs
8. A Winged Victory For the Sullen - Atomos
7. Alt-J - This Is All Yours
6. East India Youth - Total Strife Forever
5. Wild Beasts - Present Tense
4. Thom Yorke - Tomorrow's Modern Boxes
3. Beck - Morning Phase
2. Damon Albarn - Everyday Robots
1. Metronomy - Love Letters

Honorable Mentions
Fennesz - Bécs
Blonde Redhead - Barragán
Neneh Cherry - Blank Project
Owen Pallett - In Conflict
Trent Reznor & Atticus Ross - Gone Girl OST

Tweet