If you can go through day to day without the fear of violence/ Count that up

Τα δύο αδέλφια, από το Sunderland (κρατήστε το αυτό), με μια εναλλαγή δύο-τριών νοτών βρίσκουν τη μαγεία στην απλότητα. Το "Count it Up" από τον καινούργιο τους δίσκο είναι ένα earworm, όπως θα έλεγαν και στην πατρίδα τους, με επιρροές βαριών '80s και συνθετικής ποπ που αν ήταν λίγο πιο συνθετική θα δούλευε σε εργοστάσιο ρούχων σε κάποιο φτωχό χωριό της Κίνας (κρατήστε το και αυτό) και πλαστικών drums με πολύ ανεβασμένη ένταση στο μιξάρισμα.

Πίσω από το κομμάτι κρύβονται οι αληθινοί στίχοι του David Brewis που το ξεχωρίζουν από τον σωρό των απλά καλών ραδιοφωνικών τραγουδιών. Επηρεασμένος από το Βrexit, ο Brewis αναρωτιέται τι πήγε στραβά στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Sunderland που ήταν από τις πρώτες με μεγάλη και ευρεία νίκη του Leave. Προσεγγίζει το θέμα χωρίς τον σνομπισμό του οποίου συχνά πέφτει θύμα η σπουδαγμένη μεσαία τάξη προς το φτωχότερο εργατικό παραγωγικό δυναμικό (εδώ κολλάει το φτωχό χωριό της Κίνας), αλλά με ειλικρινή τρυφερότητα και απογοήτευση που σου βυθίζει το στομάχι. Συναισθήματα που έχουμε αισθανθεί πολλές φορές κι εμείς τα τελευταία χρόνια με την περίφημη κρίση στον καιρό των μνημονίων, είτε πράσινων, είτε μπλε, είτε ροζ.

Είναι το συναίσθημα που ξαφνικά κοιτάς γύρω σου και αναρωτιέσαι «Πότε γέμισε η γειτονιά μου με φασίστες;» ή διαπιστώνεις «Η ευαισθησία μας, η ανθρωπιά μας και η περίφημη ελληνική φιλοξενία εξαντλούνται τη στιγμή που αρχίζει να αδυνατίζει το πορτοφόλι». Όχι, στην Ελλάδα δεν θα σου δώσει κάποιος χείρα βοηθείας στη μέση του δρόμου για να δει αν είσαι καλά. Ή τελοσπάντων δεν είναι πιθανότερο να συμβεί κάτι τέτοιο απ' ότι σε άλλες χώρες.

Αυτό το σοκ της συνειδητοποίησης περιγράφουν οι Field Music που στο συγκεκριμένο κομμάτι απαριθμούν τους λόγους που θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες για τη ζωή μας εν έτει 2018. Όμως στην αδιαμφισβήτητη άνοδο του βιοτικού μας επιπέδου και του προσδόκιμου ζωής ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξεως εμείς απαντάμε με Brexit, Donald Trump, Nigel Farage, ακροδεξιά και Πάνο Καμμένο and friends. Κοινώς παίρνουμε το κεφάλι της προόδου, το κοπανάμε στη λεκάνη και στη συνέχεια την κατουράμε λιπόθυμη όπως θα έλεγε και κάποιος δημοσιογράφος.

(Μπαμπάς Brewis: Πάρτε τη μπατανόβουρτσα να βάψετε κανά σπίτι γιατί με αυτά τα μπλιμπλίκια θα κάνετε το σκατό σας παξιμάδι)

Tweet