"That's what I want, a new shot at lifeBut my coat's too thin, my feet won't fly"
Ένα δείγμα από τα ατελείωτα στιχουργικά διαμάντια που βγάζει από μέσα του ο Scott Walker στο αριστουργηματικό Scott 3.
Τότε γόης, επηρεασμένος από τα βαλς του Jacques Brel, τελειοποιώντας το είδος των crooner, μελαγχολικός, μπουχτισμένος από τη δόξα των Walker Brothers, με διάθεση να δημιουργήσει, να βγάλει ανεπηρέαστος παραστατικά τον ονειρώδη του κόσμο, και να σε κάνει ακόμα και μέσα Ιουλίου να φορέσεις το παλτό σου προκειμένου να ακούσεις την ωμή ομορφιά και ανέγγιχτη από τον χρόνο λάμψη των "It's Raining Today", "Copenhagen" και "Winter Night". Όλα μοιάζουν τόσο γοητευτικά και γλυκά χωρίς το βάρος της άμεσης συναισθηματικής φόρτισης, αλλά με την αίσθηση σιγουριάς της κρίσεως σου που σου προσφέρει η απόσταση.
Ένα δείγμα από τα ατελείωτα στιχουργικά διαμάντια που βγάζει από μέσα του ο Scott Walker στο αριστουργηματικό Scott 3.
Τότε γόης, επηρεασμένος από τα βαλς του Jacques Brel, τελειοποιώντας το είδος των crooner, μελαγχολικός, μπουχτισμένος από τη δόξα των Walker Brothers, με διάθεση να δημιουργήσει, να βγάλει ανεπηρέαστος παραστατικά τον ονειρώδη του κόσμο, και να σε κάνει ακόμα και μέσα Ιουλίου να φορέσεις το παλτό σου προκειμένου να ακούσεις την ωμή ομορφιά και ανέγγιχτη από τον χρόνο λάμψη των "It's Raining Today", "Copenhagen" και "Winter Night". Όλα μοιάζουν τόσο γοητευτικά και γλυκά χωρίς το βάρος της άμεσης συναισθηματικής φόρτισης, αλλά με την αίσθηση σιγουριάς της κρίσεως σου που σου προσφέρει η απόσταση.
Σε αυτό το άλμπουμ ο Walker δεν ζει, περιγράφει. Αναλαμβάνει το ρόλο του μεσάζοντα μεταφέροντας μας σε παγωμένα από τον χειμώνα σκηνικά, στη νοσταλγία και την επιθυμία της Louise και της Rosemary, στην εύθραυστη περιήγηση μιας πεταλούδας, και στην επική, χωρίς υπονοούμενα οδύνη του Βrel. Χαμένες φιλίες, απομόνωση, ανέφικτες προσδοκίες, μοναξιά, ελπίδες, όνειρα, και ρομαντισμός για έναν χαμένο από τον χρόνο έρωτα, όλα καλυμμένα με τον βαρύ χειμωνιάτικο αέρα. Όλος ο δίσκος μοιάζει να είναι φτιαγμένος από γυαλί που σου επιτρέπει να τον θαυμάσεις μόνο, χωρίς να μπορείς να φτάσεις στον πυρήνα και την απομυθοποίηση του. Τα ορχηστρικά κομμάτια μοιάζουν αξεπέραστα και η φωνή του Walker είναι ένα από τα πιο σπάνια και ακριβά μουσικά όργανα που μπορείς να βρεις.
"One would speak of a lake where he used to go swimming
The other had no memories left for his mind
With their arms round each other the two ragged soldiers
Laughed through a war that they couldn't see"
Ακροβατεί ανάμεσα στην ποίηση για το μεγάλο και το σπουδαίο, και την συγγραφική ανάγκη ενός Ρώσου καλλιτέχνη να περιγράψει τις αγωνίες των καταφρονεμένων. Μπορεί να μας καλεί να διαλέξουμε... Γίγαντες ή νάνοι; Ο ίδιος όμως διάλεξε... και ενώ είχε την δυνατότητα για τον ρόλο του γίγαντα, τον απέρριψε θέλοντας να λύσει το πολύπλοκο εσωτερικό του αίνιγμα, και αφού το δημιουργικό του εκτόπισμα είναι ασήκωτο για έναν νάνο, ο Walker διάλεξε τον ρόλο του μεταφορέα του ταλέντου του προς τον κόσμο. Αποθέτοντάς το απλώς σαν ένα πάζλ που όποιος θέλει μπορεί να παραλάβει ένα ένα τα κομμάτια του. Η δουλειά του όμως περιορίζεται εκεί, αφού από εκεί και πέρα, ο Walker δεν θέλει να έχει σχέση με το κάθε κομμάτι, αφήνοντας το πίσω ανακουφισμένος.
Αν όμως υπάρχει η περίπτωση κάποιος μερικούς αιώνες αργότερα, να κάνει χειραψίες με τον Charles de Gaulle, τότε αυτός θα είναι ο Scott Walker,και πράγματι θα είναι πολύ κρίμα να μην είμαστε εκεί για να τον δούμε.
"One would speak of a lake where he used to go swimming
The other had no memories left for his mind
With their arms round each other the two ragged soldiers
Laughed through a war that they couldn't see"
Ακροβατεί ανάμεσα στην ποίηση για το μεγάλο και το σπουδαίο, και την συγγραφική ανάγκη ενός Ρώσου καλλιτέχνη να περιγράψει τις αγωνίες των καταφρονεμένων. Μπορεί να μας καλεί να διαλέξουμε... Γίγαντες ή νάνοι; Ο ίδιος όμως διάλεξε... και ενώ είχε την δυνατότητα για τον ρόλο του γίγαντα, τον απέρριψε θέλοντας να λύσει το πολύπλοκο εσωτερικό του αίνιγμα, και αφού το δημιουργικό του εκτόπισμα είναι ασήκωτο για έναν νάνο, ο Walker διάλεξε τον ρόλο του μεταφορέα του ταλέντου του προς τον κόσμο. Αποθέτοντάς το απλώς σαν ένα πάζλ που όποιος θέλει μπορεί να παραλάβει ένα ένα τα κομμάτια του. Η δουλειά του όμως περιορίζεται εκεί, αφού από εκεί και πέρα, ο Walker δεν θέλει να έχει σχέση με το κάθε κομμάτι, αφήνοντας το πίσω ανακουφισμένος.
Αν όμως υπάρχει η περίπτωση κάποιος μερικούς αιώνες αργότερα, να κάνει χειραψίες με τον Charles de Gaulle, τότε αυτός θα είναι ο Scott Walker,και πράγματι θα είναι πολύ κρίμα να μην είμαστε εκεί για να τον δούμε.
"Big Louise":
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου