Dig yourself!

* Σημείωση Διεύθυνσης some beans: Από το καταστόλιστο 15ώροφο μέγαρο των headquarters του πάντα μικρού και ταπεινού μας blog, θα θέλαμε να καλωσορίσουμε στην παρέα μας και να συστήσουμε στο πολυπληθές κοινό μας τον νέο συνεργάτη μας slamhound. To ψευδώνυμό του, όπως ο ίδιος σεμνά μας εξήγησε, σημαίνει "αναλώσιμος ερωτικός παρτενέρ". Η ειδικότητά του, το metal σε όλες του τις εκφάνσεις και πτυχές. Είτε πρόκειται για reviews σαν κι αυτή που ακολουθεί (είχαμε προγραμματίσει κι εμείς πάντως να βρισκόμαστε στη συναυλία του Dave και της παρέας του αλλά ανειλημμένες υποχρεώσεις δε μας το επέτρεψαν) είτε για καυτό gossip από το χώρο του death (πιστέψτε μας, ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ έστω κι αν δεν το γνωρίζετε!), ο slamhound είναι ο άνθρωπός μας. Καλώς το παιδί!

Εν μέσω πλήθους ακυρώσεων, οι Monster Magnet, 4 περίπου χρόνια μετά τα live στο Ρόδον, επανήλθαν για 2 εμφανίσεις στο Gagarin. Βράδυ Σαββάτου, λοιπόν, αποφύγαμε το support καθότι το southern Πατήσια heavy rock δεν συγκαταλέγεται στις μουσικές μας προτιμήσεις, φτάνοντας στο club κατά τις 9 και μισή να αγοράσουμε εισιτήριο (Κάπου εδώ ο συντάκτης οφείλει να καταγγείλει φαινόμενα πουστιάς που σημειώθησαν έξω από τον χώρο της συναυλίας. Αν εσείς κωλόπαιδα κοιτάτε μόνο την τσέπη σας πως θα συνεχίσουν οι διοργανωτές να μας γδύνουν κάθε χειμώνα;). Λίγο μετά τις 10, με έναν Wyndorf εμφανώς αδυνατισμένο ύστερα από τις πρόσφατες περιπέτειες με την υγεία του (αστειεύομαι φυσικά... ο τύπος έχει γίνει σα ντουλάπα), οι easy riders από το New Jersey ανέβηκαν στην σκηνή. Επί 75 περίπου λεπτά, κι ενώ στο φόντο εναλλάσσονταν 70's επιστημονική φαντασία, γυμνόστηθες και καρέ από αμερικάνικα κομιξ, οι Magnet θέριζαν, παίζοντας κομμάτια όπως "Negasonic Teenage Warhead", "Spine Of God", "Superjudge", "Powertrip" και "Zodiac Lung" σε ένα club όπου δεν έπεφτε καρφίτσα. 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία του Forget About Life, Iʼm High On Dope demo tape συνεχίζουν να πατάνε χάμω τον όποιον ανταγωνισμό (και δεν αναφέρομαι μονάχα στα διάφορα stoner ερείπια, αλλά και στους heavy metal φλώρους που συχνά ενσωματώνουν παρόμοια αισθητική και ήχο) όχι μόνο δισκογραφικά αλλά και live. Ο ήχος άψογος, όλα τα μέλη του συγκροτήματος σε top φόρμα και το φινάλε ιδανικό με τον κιθαρίστα Ed Mundell να ποζάρει παρέα με τους roadies του. Ότι χρειαζόμασταν ύστερα από μία δύσκολη βδομάδα γενικευμένης παράνοιας. Κάτι σαν την αγελαδίτσα ένα πράμα. Τέλος, μια ειδική αναφορά σε όσους μπέρδεψαν το Gagarin με το κέντρο όπου εμφανίζονται η Ηρώ και ο Μέμος Μπεγνής αλλά και σε όσους συνηθίζουν να εκφράζουν φωναχτά τις αρνητικές εντυπώσεις τους, εκ του ασφαλούς μετά το τέλος κάθε συναυλίας. Ναι... δε λέω, ο Μπάμπης Στόκας παίζει πιο δυνατά, όμως άλλη φορά να κρατάτε τις γνώμες σας για τον εαυτό σας. Άλλωστε, it's a satanic drug thing, you wouldn't understand...

Tweet