Το Heartland είναι ένα concept άλμπουμ για έναν οικογενειάρχη αγρότη (Lewis) με ομοφυλοφιλικές τάσεις που κατοικεί στη Spectrum, έναν τόπο που έχει δημιουργηθεί από τον δημιουργό/Θεό Owen (Pallett). Ο Lewis επαναστατεί και βγάζοντας στη φόρα τον υπερβολικά βίαιο εαυτό του, παρατά την οικογένειά του και αμιφισβητεί τον Owen ερχόμενος σε σύγκρουση μαζί του και τελικά σκοτώνοντάς τον καρφώνοντας ένα μυτερό παλούκι (με το συμπάθιο) στο μάτι του.
Αφού το ξεκαθαρίσαμε αυτό μπορούμε να συνεχίσουμε. Ο Owen Pallett είναι τέλειος γι'αυτού του είδους τα «άλμπουμ με υπόθεση». Μέσω μιας πολύ εφευρετικής ιστορίας σχολιάζει τη θρησκοληψία και τη καταπίεση που επιβάλλει η θρησκεία στους ανθρώπους, τις κρυφές επιθυμίες που έρχονται σε αντίθεση με τις κοινωνικές επιταγές, τις ευθύνες που δημιουργούνται με την απόκτηση μιας οικογένειας και πολλά ακόμα. Ο Pallett σκηνοθετεί μια θεατρική παράσταση που οι ηθοποιοί της απαγγέλλουν με την οπερατική, κλασικότροπη, απαλή και μαλακή φωνή του που ανεβοκατεβαίνει αρμονικά στα σύννεφα της φαντασίας του καθώς αυτά σκίζονται από τις ηλιαχτίδες που υποδύονται τους προβολείς. Τα σκηνικά της παράστασης είναι το βιολί του, τα πετάλια του που το λουπάρουν και το πιάνο που δένει τις καταληκτήριες σκηνές του δράματος.
Ο Pallett μπορεί να είναι σχετικά καινούργιος στο μουσικό τοπίο (το 2006 έβγαλε τον προηγούμενο και δεύτερο δίσκο του με το ψευδώνυμο Final Fantasy) αλλά εκτός απο αγαπημένος και ικανότατος δημιουργός (αν το He Poos Clouds δεν σας ικανοποιεί, απλως δείτε την απίθανη διασκευή του στο "Paris 1919" του John Cale) έχει αφήσει το στίγμα του και σαν έντιμος μουσικός που αφοσιώνεται αποκλειστικά και μόνο στην τέχνη του και όχι στα γύρω γύρω. Για παράδειγμα όταν κέρδισε το 2006 το βραβείο Polaris για το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς, επειδή δεν ένιωθε άνετα με το γεγονός οτι ο χορηγός ήταν μια μεγάλη εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, προτίμησε να δώσει τα χρήματα του βραβείου του σε νέες μπάντες που τα χρειάζονταν περισσότερο. Σε ένα άλλο πρόσφατο δείγμα αυταπάρνησης τον βλέπουμε να αψηφά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες προκειμένου να τελειώσει το "Lewis Takes Off His Shirt" σε μια συναρπαστική επίδειξη πάθους και πείσματος που εμπνέει.
Στο Heartland ο Owen πλησιάζει τα όρια της φαντασίας του, όμως αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς τα όριά του μοιάζουν αυτή τη στιγμή αρκετά μακρινά. Έχοντας απομακρυνθεί από τον χαρακτηρισμό «ο Καναδός μουσικός κλώνος του Andrew Bird» κάθισε και έφτιαξε ένα υπέροχο άλμπουμ, γεμάτο παραμυθένια γοητεία και ωμά σερβιρισμένα υπαρξιακά ερωτήματα περιχυμένα με βία, αγάπη, μοναξιά και όλα τα ακραία και οριακά συναισθήματα που κάθε παραμυθάς σαν αυτόν οφείλει να σκαλίζει. Από τον φόρο τιμής στον Yann Tiersen στο μαγικό "E Is For Enstranged" στο Χατζηδακικό "What Do You Think Will Happen Now" το κάθε κομμάτι συμπληρώνει το επόμενο στο παζλ της φανταστικής πόλης Spectrum. Σε κάθε τιτίβισμα των εγχόρδων βλέπεις μπροστά στα μάτια σου τις αλλαγές που συμβαίνουν στα φανταστικά βουνά της Spectrum ή τα μαύρα σύνννεφα που κυκλώνουν τα δάση της στο τέλος του "Tryst With Mephistopheles" που σημαδεύει και τον τυπικό θάνατο της πίστης του Lewis στον Owen.
Φυσικά ο Pallett επιμένει οτι όλη αυτή η ιστορία αφορά τον ίδιο αλλά ακόμα και αν το "Lewis Takes Off His Shirt" και οι στίχοι του "I'll never gonna give it to you" μιλούν για κάποια ερωτική ατυχία του λίγη σημασία έχει για τον ακροατή. Η ιστορία με τον αγρότη Lewis και τον Θεό Owen είναι πιο συναρπαστική. Απο την άλλη μπορεί να φταίει οτι μοιραζόμαστε την αγάπη του Owen για τα RPG και τις επικές ιστορίες με τη μάχη καλού και κακού. Αλλά όπως και να'χει επειδή ο Owen είναι ο Θεός/ Δημιουργός του δίσκου δε σημαίνει οτι πρέπει να κάνουμε και ότι μας λέει.
Αφού το ξεκαθαρίσαμε αυτό μπορούμε να συνεχίσουμε. Ο Owen Pallett είναι τέλειος γι'αυτού του είδους τα «άλμπουμ με υπόθεση». Μέσω μιας πολύ εφευρετικής ιστορίας σχολιάζει τη θρησκοληψία και τη καταπίεση που επιβάλλει η θρησκεία στους ανθρώπους, τις κρυφές επιθυμίες που έρχονται σε αντίθεση με τις κοινωνικές επιταγές, τις ευθύνες που δημιουργούνται με την απόκτηση μιας οικογένειας και πολλά ακόμα. Ο Pallett σκηνοθετεί μια θεατρική παράσταση που οι ηθοποιοί της απαγγέλλουν με την οπερατική, κλασικότροπη, απαλή και μαλακή φωνή του που ανεβοκατεβαίνει αρμονικά στα σύννεφα της φαντασίας του καθώς αυτά σκίζονται από τις ηλιαχτίδες που υποδύονται τους προβολείς. Τα σκηνικά της παράστασης είναι το βιολί του, τα πετάλια του που το λουπάρουν και το πιάνο που δένει τις καταληκτήριες σκηνές του δράματος.
Ο Pallett μπορεί να είναι σχετικά καινούργιος στο μουσικό τοπίο (το 2006 έβγαλε τον προηγούμενο και δεύτερο δίσκο του με το ψευδώνυμο Final Fantasy) αλλά εκτός απο αγαπημένος και ικανότατος δημιουργός (αν το He Poos Clouds δεν σας ικανοποιεί, απλως δείτε την απίθανη διασκευή του στο "Paris 1919" του John Cale) έχει αφήσει το στίγμα του και σαν έντιμος μουσικός που αφοσιώνεται αποκλειστικά και μόνο στην τέχνη του και όχι στα γύρω γύρω. Για παράδειγμα όταν κέρδισε το 2006 το βραβείο Polaris για το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς, επειδή δεν ένιωθε άνετα με το γεγονός οτι ο χορηγός ήταν μια μεγάλη εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, προτίμησε να δώσει τα χρήματα του βραβείου του σε νέες μπάντες που τα χρειάζονταν περισσότερο. Σε ένα άλλο πρόσφατο δείγμα αυταπάρνησης τον βλέπουμε να αψηφά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες προκειμένου να τελειώσει το "Lewis Takes Off His Shirt" σε μια συναρπαστική επίδειξη πάθους και πείσματος που εμπνέει.
Στο Heartland ο Owen πλησιάζει τα όρια της φαντασίας του, όμως αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς τα όριά του μοιάζουν αυτή τη στιγμή αρκετά μακρινά. Έχοντας απομακρυνθεί από τον χαρακτηρισμό «ο Καναδός μουσικός κλώνος του Andrew Bird» κάθισε και έφτιαξε ένα υπέροχο άλμπουμ, γεμάτο παραμυθένια γοητεία και ωμά σερβιρισμένα υπαρξιακά ερωτήματα περιχυμένα με βία, αγάπη, μοναξιά και όλα τα ακραία και οριακά συναισθήματα που κάθε παραμυθάς σαν αυτόν οφείλει να σκαλίζει. Από τον φόρο τιμής στον Yann Tiersen στο μαγικό "E Is For Enstranged" στο Χατζηδακικό "What Do You Think Will Happen Now" το κάθε κομμάτι συμπληρώνει το επόμενο στο παζλ της φανταστικής πόλης Spectrum. Σε κάθε τιτίβισμα των εγχόρδων βλέπεις μπροστά στα μάτια σου τις αλλαγές που συμβαίνουν στα φανταστικά βουνά της Spectrum ή τα μαύρα σύνννεφα που κυκλώνουν τα δάση της στο τέλος του "Tryst With Mephistopheles" που σημαδεύει και τον τυπικό θάνατο της πίστης του Lewis στον Owen.
Φυσικά ο Pallett επιμένει οτι όλη αυτή η ιστορία αφορά τον ίδιο αλλά ακόμα και αν το "Lewis Takes Off His Shirt" και οι στίχοι του "I'll never gonna give it to you" μιλούν για κάποια ερωτική ατυχία του λίγη σημασία έχει για τον ακροατή. Η ιστορία με τον αγρότη Lewis και τον Θεό Owen είναι πιο συναρπαστική. Απο την άλλη μπορεί να φταίει οτι μοιραζόμαστε την αγάπη του Owen για τα RPG και τις επικές ιστορίες με τη μάχη καλού και κακού. Αλλά όπως και να'χει επειδή ο Owen είναι ο Θεός/ Δημιουργός του δίσκου δε σημαίνει οτι πρέπει να κάνουμε και ότι μας λέει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου