Αμπελοφασουλοσοφίες 17/5/10

Την περασμένη Κυριακή κάναμε την πιο λανθασμένη εκτίμηση που έχουμε κάνει εδώ και πολύ καιρό. Εντάξει το παραδέχομαι, φταίω εγώ κυρίως για το οτι προτιμήσαμε να δούμε αυτές τις κυριολεκτικά σκατόφατσες να σηκώνουν την κούπα αντί να δούμε αυτούς τους συμπαθέστατους και ταλαντούχους Σκανδιναβούς να γεμίζουν τη σκηνή του Rodeo. Τουλάχιστον τους απολαμβάνουμε στα βιντεάκια που έχει τραβήξει μεταξύ άλλων η αγαπητή elafini και προσποιούμαστε ότι είμασταν εκεί (αλλά δεν είμασταν..... ουαααααα).

Συν τοις άλλοις ακυρώνεται και η συναυλία του Gil Scott-Heron οπότε μια έτσι και αλλοιώς νεκρή χρονιά αρχίζει πραγματικά και μυρίζει άσχημα πτωμαΐνη.

Χωρίς να θέλουμε να προσβάλλουμε τον Bob Dylan που είναι ο μόνος που μας απέμεινε για τον μήνα Μάϊο.

Τον Ιούνιο όμως θέλουμε να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες λάθους. Οπότε το παράτολμο σχέδιο λέει: κανονικά παρακολούθηση της πρώτης μέρας του Synch Festival ενώ τη δεύτερη απο τις 8.30 μέχρι τις 10.00 βλέπουμε το βασικό συγκρότημα το οποίο θέλαμε να δούμε εξαρχής (Hot Chip) και μετά γρήγορα αυτοκίνητο-Πειραιώς-Πανεπιστημίου-παρκάρισμα καπου στα Εξάρχεια (χαχαχα) και τρέξιμο μέχρι τον Λυκαβηττό για τον Rufus Wainwright ελπίζοντας για πρώτη φορά οι Έλληνες διοργανωτές να συνεχίσουν την παράδοση που τους θέλει να ξεκινούν μετά απο μιάμιση ώρα τις συναυλίες.

Βέβαια όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν οι Έλληνες διοργανωτές δεν είχαν την κλασσική συνήθεια να προτιμούν να ψοφήσει και η δικιά τους κατσίκα και του γείτονα απο το να είναι και οι δύο παραγωγικές.

Και το παράδειγμα δεν είναι τυχαίο. Έτσι και αλλιώς οι έλληνες διοργανωτές φέρονται στους θεατές σαν γίδια και πρόβατα.

Οι σημερινές αμπελοφασουλοσοφίες θα ολοκληρωθούν με ένα καινούργιο κομμάτι της PJ Harvey που έπαιξε η πολυαγαπημένη σε μια prime time εκπομπή παρουσία του πλέον πρώην (εν ενεργεία τότε) πρωθυπουργού της Αγγλίας Gordon Brown. Μάλιστα στο τραγούδι η PJ κάνει ένα σχόλιο για τη θέση της σύγχρονης Αγγλίας. Χωρίς στη συνέχεια να «ψαρώνει» στη συνέντευξη που της πήρε ο παρουσιαστής της εκπομπής. Απλά φανταστείτε μια Ελληνίδα τραγουδίστρια να τραγουδά σε μια μεταμεσονύκτια εκπομπή και τον Έλληνα πρωθυπουργό να παρακολουθεί. Αυτό ούτε σαν όνειρο δεν μπορεί να ειδωθεί. Διαφορετική αντίληψη, πιο ανοιχτή και καλλιτεχνική κουλτούρα και σημασία στον πολιτισμό.

Στην καλύτερη περίπτωση εδώ θα βλέπαμε μια γεροκουράδα (ή εναν νεογιάπη με λογική γεροκουράδας) που στην καλύτερη περίπτωση (της γεροκουράδας) τα τελευταία τραγούδια που έχει ακούσει είναι Θεοδωράκης, στη χειρότερη (νεογιάπης) το τελευταίο σουξέ του Σάκη Αρσενίου να παρακολουθεί με προσποιητό ενδιαφέρον ένα βρωμότσουλο να ξελαρυγγιάζεται με αντιστρόφως ανάλογο ταλέντο στη μουσική απο αυτό που έχει να εντοπίζει άντρες με λεφτά αισθήματα.

Το ευχάριστο πάντως είναι οτι είναι πολύ καλό το κομμάτι της PJ και ήδη ανυπομονούμε για μια αντίστοιχη συνέχεια του αριστουργηματικου White Chalk.

Την επόμενη αμπελοφασουλοσοφία θα την αναλάβει η uptight, όταν αναρρώσει από το σοκ που της προκάλεσε το αναπάντεχο τέλος (μάλλον) της καριέρας του Αντώνη Νικοπολίδη...

Tweet