Time moves slow

Καλησπέρα.

Το ρολόι δείχνει 1 ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Από το Yamaha MCR-N870D (950 ευρώ χωρίς τα μεταφορικά) παίζει σε χαμηλή ένταση το magnum opus των BADBADNOTGOOD IV. Ο μεθυστικός αέρας του σαξόφωνου στο "Speaking Gently" ενώνεται με την βραδινή σιωπή και τις διακριτικές μπουρμπουλήθρες του ακριβού κρασιού που εκρήγνυνται αφήνοντας έναν ροζ κρότο που σπάει τη νύχτα στα δύο. Το μπουκάλι του ακριβού κρασιού (δεν θα ήθελα να κάνω διαφήμιση) που αναπαύεται στη θήκη Vacu Vin (κομμάτι της συλλογής Vacu Vin Wine Experience) είναι ένας εκλεκτός καλεσμένος αυτές τις δροσερές καλοκαιρινές ώρες ανάπαυσης. Στη συνομιλία μας αποδεικνύεται ένας εξαίρετος και γαργαλιστικός για τους γευστικούς κάλυκες συνδαιτημόνας που δεν χάνει ευκαιρία να κολακεύει την γεμάτη προνόμια (κάποιοι θα πουν πολυτέλεια) ζωή μου.

Πολλές σκέψεις περνούν από το πολυάσχολο μυαλό μου. Ένα μυαλό γεμάτο χρυσές ιδέες δεν ξεκουράζεται ποτέ φυσικά. Τα γρανάζια δουλεύουν σε ατελείωτο ρυθμό και μετατρέπουν τον χρόνο σε ευρώ, δολάρια, γιουάν, ρούβλια και ό,τι άλλο χρειαστεί.

Το βλέμμα πηγαίνει ασυναίσθητα στη θήκη με τα κλειδιά. Ακόμα κρέμονται τα κλειδιά με το ταλαιπωρημένο μπρελόκ από το τιποτένιο Toyota Starlet. Αναμνήσεις μιας άλλης εποχής. Αναμνήσεις όλων εκείνων των μικρών πραγμάτων που με οδήγησαν (γελάκι) στα μεγαλεία. «Η ταπεινότητα είναι για τους μέτριους» σχεδόν ακούω να σχολιάζουν παραδίπλα τα κλειδιά της Aston Martin DBS Superleggera Volante. Το γλυκό κλείδωμα του συναγερμού της όμοιο με το "Lavender". Αν ο πλούτος άκουγε μουσική θα διάλεγε αυτό το κομμάτι.

Ο ήχος του συναγερμού είναι καθησυχαστικός. Ορθώνει το όριο που ξεχωρίζει τους ηγέτες, τους leaders, τους go-getters από τα υπόλοιπα πρόβατα που είναι καταδικασμένα στην τοξικότητα και τη μισαλλοδοξία για τα αγαθά του συνανθρώπου τους. Τα δούλεψα αυτά που βλέπετε εδώ. Το ότι δουλεύω στην εταιρία του πατέρα μου δεν σημαίνει ότι μου έχει χαριστεί κάτι. Όπως τραγουδάει και ο μαύρος ράπερ στο "Hyssop of Love" για την παραβατικότητα των έγχρωμων και την τάση που έχουν στην παρανομία,

"Niggas ticking with the times Getting picked up by the crimes Niggas say he over weight

I heard your plug was dry I heard your plug was dry

and I think I got what you need I might be your guy

Nah this ain't no weed, different type of high Got it for the free"

Δηλαδή τα γκέτο υπάρχουν αλλά υπάρχει και μια προδιάθεση. Εγώ αυτό καταλαβαίνω. Και σίγουρα δεν έχω πρόβλημα με τους μαύρους γιατί βλέπω πολύ NBA, γελώ πολύ με τη Δεβόρα από το Εκείνες και Εγώ (όταν μπορέσω δηλαδή να δω ελληνική τηλεόραση στην LGOLED55C9) και υποστήριζα Obama. Αυτός δηλαδή πως μπόρεσε και έφτασε να γίνει πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών; Σίγουρα όχι φέρνοντας αντίσταση σε τυχόν αστυνομικό έλεγχο. Εμένα μια φορά που με έλεγξαν τα όργανα έδωσα την ταυτότητα μου, την κοίταξαν και μετά με καληνύχτισαν.

Τα δυο κοστούμια βρίσκονται ακουμπισμένα στον δερμάτινο Belvedere. Η διαδικασία της επιλογής γίνεται υπό τους ρομαντικούς ήχους του "In Your Eyes" που με αποσυντονίζει η αλήθεια είναι γιατί με κάνει να σκέφτομαι την Ιταλική Ριβιέρα και το σπίτι που αγόρασα εκεί το περασμένο καλοκαίρι. Μια γλυκιά θλίψη με πλημμυρίζει. Κάποιες φορές η ζωή είναι δύσκολη πράγματι. Θα ήθελα να βρίσκομαι εκεί κρύβοντας τα μάτια μου πίσω από τα Fontana (εμπνευσμένα απ'αυτά που φόραγε ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στο 8½).

Ξεπερνώντας τις αναμνήσεις που έκαναν δυσβάσταχτα τα λεπτά που σιγόκαιγαν από την ερμηνεία της Charlotte Day Wilson, προσπάθησα να κάνω το καθήκον μου και να διαλέξω το αυριανό μου ένδυμα για την έξοδο στους Ορίζοντες. Εκείνη τη στιγμή ήρθε από την κρεβατοκάμαρα η τέλεια σύζυγός μου uptight. Μου είπε με σιγανή φωνή ότι είχε άσχημα νέα. Μετά και την τελευταία διαδικτυακή της παραγγελία στα λευκά είδη του (της;) Guy Laroche διαπίστωσε ότι τα χρήματά μας τελείωσαν. Ο λογαριασμός άδειασε, σε αντίθεση με τις πιστωτικές κάρτες που γέμισαν.

Πρέπει να πουληθούν όλα όσα θεωρούνται περιττά (ναι ακόμα και το ψυγείο Smeg - ΟΧΙ ΤΟ ΨΥΓΕΙΟ SMEG!) και πάλι τα οικονομικά μας θα βρίσκονται στα κόκκινα.

Το "Cashmere" ολοκλήρωσε τον δίσκο και προσέθεσε μια πινελιά ειρωνείας στην όλη κατάσταση. Ποιος εξηγεί στα κασμιρένια πουλόβερ της ντουλάπας μου ότι μόνο το κομμάτι των BADBADNOTGOOD θα μου θυμίζει πια την πολυτελή τους υφή;

Δυστυχώς πρέπει να ξαναρχίσω να γράφω στο some beans για εσάς τους πλεμπαίους προκειμένου να φέρω το μπέικον στο σπίτι. Δυστυχώς πρέπει να αποκτήσω εκ νέου κοινωνικές ευαισθησίες και να υποκρίνομαι ότι με ενδιαφέρουν θέματα που άπτονται της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δυστυχώς πρέπει να υποκρίνομαι ότι με νοιάζετε κατ' οποιονδήποτε τρόπο.

Ας είναι. Που είχαμε μείνει; Α ναι. Και τώρα τα καλύτερα άλμπουμ του 2018 πολυαγαπημένοι μου αναγνώστες.

Tweet