Με το ατσούμπαλο, ετοιμόρροπο πλαστικό ντοσιέ ("φάκελο" το λέμε στην αργκό των μηχανικών που ξέρουν τι θέλουν και είναι μέσα στα κόλπα άμα λάχει να'ούμ') αγκαλιά, στέκομαι μπροστά στην πόρτα του τελευταίου βαγονιού, στάση Πευκάκια, κατεύθυνση Πειραιά. Στ'αυτιά μου το "Need You Around" των Smoking Popes. Το τρένο ξεκινάει καθώς το κομμάτι κορυφώνεται και για μια στιγμή, εκεί που τραγούδι και τρένο βρίσκονται σε πλήρη επιτάχυνση και με τον χειμωνιάτικο ήλιο να λούζει το βαγόνι, μοιάζει σαν κανένα από τα δυο να μην πρόκειται να σταματήσει. Σαν μόλις να είχαμε ξεκινήσει ένα ξέγνοιαστο, ηλιόλουστο ταξίδι με τον ηλεκτρικό προς άγνωστη κατεύθυνση, με το τραγούδι των Smoking Popes να το συνοδεύει αέναα. Φυσικά, το επόμενο δευτερόλεπτο το τρένο κόβει ταχύτητα (δε βοηθάει που Πευκάκια και Περισσός είναι από τις πιο κοντινές μεταξύ τους στάσεις σε όλη τη διαδρομή) και πριν το καταλάβω, η Πολεοδομία γεμίζει το οπτικό μου πεδίο σε όλη της τη λευκή βαρεμαρότητα και πρέπει να κατέβω και να εξαφανιστώ μέσα της. Δε βαριέσαι. Το ταξίδι κράτησε μόνο ένα δευτερόλεπτο, αλλά ήταν αρκετό για να με κάνει να αισθάνομαι λίγο λιγότερο άσχημα με την προοπτική αυτή.Smoking Popes - "Need You Around" (Born To Quit)
1 σχόλιο:
τιμημενα 90s! :D
Δημοσίευση σχολίου