Αμπελοφασουλοσοφίες 07/8/10

Δεν βαρεθήκατε όμορφες starlets να μολύνουν τον πολύτιμο indie αέρα μας; Δεν βαρεθήκατε τα lipgloss τους να δίνουν χρώμα στα νεκρικά χλωμά πρόσωπα των αυθεντικών indie κοριτσιών; Ή τις μπούκλες κομμωτηρίου να καταστρέφουν το αξίωμα 50% αφέλειες-50% πρόσωπο;

Εμείς πάντως ναι. Γι'αυτό στηρίζουμε το εναλλακτικό είδωλο Zooey Deschanel που προσχώρησε στην κάστα μας. Λέμε όχι στην Scarlett Johansson. Λέμε ναι στην Ζωή.

Έχουμε όμως μουσικά κριτήρια για να προλάβουμε τους παρεξηγιάρηδες. Η Zooey δεν έχει δολοφονήσει τραγούδια του Tom Waits και έχει μπει σταδιακά στις καρδιές μας. Πρώτα αρραβωνιάστηκε τον Ben Gibbard (κάπως πρέπει να ξεκινήσει κανείς) και στη συνέχεια έπαιξε στο εναλλακτικό χιτ 500 Days of Summer. Κάπου ενδιάμεσα έπιασε φιλίες με τον M. Ward και έβγαλε δύο αξιοπρεπείς δίσκους.

Εκεί ήθελε να καταλήξει η πολυλογία. Το Volume Two της σύμπραξης M. Ward και Zooey είναι ένα αξιοπρεπές πόνημα (Τα "Brand New Shoes" και η διασκευή του "Gonna Get Along With You Now" της Skeeter Davis ειδικά ξεχωρίζουν). Όχι τόσο φοβερό βέβαια για να της πούμε να παρατήσει την καθημερινή της δουλειά αλλά αρκετό για να μην την μνημονεύουν μαζί με άλλους ηθοποιούς που θέλησαν να τραγουδήσουν με τραγικά αποτελέσματα.

Και για να το διευκρινήσουμε για μια ακόμη φορά. Δεν μιλάμε για την Kate Perry αλλά για την Zooey Deschanel. Στην ουσία είναι δίδυμες απλά η μία έχει μεγαλύτερο, και κατά συνέπεια μη indie, στήθος.

Αξιοπρεπής είναι και ο δίσκος του Steve Mason. Λιγότερο starlet απο τις προαναφερθείσες αλλά αν η ζωή (άντε πάλι αυτή) σε έχει κάνει έναν λίγο αντιτουριστικό Σκωτσέζο δεν σημαίνει οτι είναι για πέταμα και δεν αξίζει να την ζήσεις. Πόσο μάλλον όταν η προηγούμενη μπάντα σου είχε όσο ταλέντο έχει η Zooey, η Katy Perry, ο Ben Gibbard και ο M.Ward μαζί. Βεβαίως το ταλέντο των Beta Band ήταν αντιστρόφως ανάλογο με την προβολή που έτυχαν.

Ας όψεται το High Fidelity δηλαδή.

Ο Steve έβγαλε κάτι συγγενικό με τους Beta Band, με λιγότερη ψυχεδέλεια αλλά πιθανότατα πιο προσιτό. Τα "Let Her In", "Lost And Found" και "Understand My Heart" είναι υπέροχα και εύχυμα αλλά ο Richard X τα δάγκωσε στην παραγωγή και έφαγε μπαμπέσικα τα υπόλοιπα.

Έτσι και αλλιώς ο Richard X είναι κατάλληλος για πιο γυαλιστερούς ποπ δίσκους.

Συνεχίζονται με αμείωτη ένταση οι διαδηλώσεις για την δολοφονία του δημοσιογράφου. Μάλιστα η πορεία προχτές έπεσε πάνω σε εκείνη που συνεχίζεται για τον 25χρονο Αλβανό, που τον πυροβόλησαν αστυνομικοί, χωρίς ευτυχώς να υπάρξουν τραυματίες. Πιο δίπλα συνεχιζόταν κανονικά η πορεία για τα τρία θύματα της τράπεζας ενώ δύο άτομα έκοβαν βόλτες στο μπαλκόνι τους διαμαρτυρόμενα για τον θάνατο του Αφγανού μετανάστη απο αδέσποτο εκρηκτικό μηχανισμό.

Και ένα τραγούδι για τους νεκρούς απο την μετενσάρκωση του Nick Drake (ω, ναι το είπα!).

Tweet