THELOUME KI ALLO!

Τι άλλο θα μπορούσες να απαντήσεις βλέποντας στην γιγαντοοθόνη ένα μυστηριώδες χέρι που έγραφε με μαύρο μαρκαδόρο τα τελευταία τραγούδια πριν το encore, και σχεδίαζε ένα μεγάλο ερωτηματικό για το τι θα επακολουθήσει. Όλα αυτά στην χθεσινή καταιγιστική εμφάνιση των (50ρηδων, τελειωμένων, κουρασμένων, ξεζουμισμένων) R.E.M..

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα συνειδητοποιήσει τι επρόκειτο να δω. Αντιμετώπιζα με καχυποψία την είδηση πως οι R.E.M. ετοιμάζονται να έρθουν για μια τσάμπα συναυλία στη χώρα μας στα πλαίσια εορτασμού για τα εγκαίνια μουσικού καναλιού. Πίστευα ότι κάτι θα γίνει και θα ακυρωθεί ή ότι ήταν ράδιο-αρβύλα.

Όσο συγκεκριμενοποιούνταν οι συνθήκες τις εμφάνισης άρχισα να ανησυχώ ότι θα γινόταν (πως να το θέσω με έναν τρόπο που θα ήταν υπερήφανοι και οι πιο ξανθωποί κοκκινομάγουλοι Sirs;) μεγάλος χαμός. Περίμενα ότι θα μαζευόταν κάθε καρυδιάς καρύδι, κάθε άσχετος, κάθε ελληνάρας που ακούει τη λέξη τσάμπα σαν γαργαλητό στα αυτιά του, κάθε emo, και κάθε ασεβής γάιδαρος που μόλις άκουγε το "Losing my Religion" θα γύρναγε την πλάτη και θα έφευγε, πετώντας στα σκουπίδια οποιανδήποτε καλλιτεχνική προσπάθεια, συνεχίζοντας τη νύχτα του κάνοντας βόλτα το αυτοκίνητο που του πήρε ο μπαμπάς, με την ελπίδα να ρίξει καμιά γκόμενα λέγοντας της για το πόσο πολύ του αρέσει το rawk, και σιχτιρίζοντας τους μετανάστες που προσφέρονται να του γυαλίσουν το αυτοκίνητο που πήρε με τον ιδρώτα του (πάνω από τη βάση στα μαθηματικά).

Για να μην πολυλογώ, οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν. Δεν είχε όμως καμία σημασία. Γιατί η μουσική υποθήκη της μπάντας είναι σαν ωκεανός μπροστά στην πηθικίσια συμπεριφορά μεγάλης μερίδας κόσμου. Τελικά αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε, μαζί με την uptight, πόσο μεγάλο συγκρότημα ετοιμαζόμασταν να δούμε όταν ανεβαίναμε τα σκαλιά του Παναθηναϊκού Σταδίου.

Το MTV κατά την διάρκεια των 90’ς χάρισε στους R.Ε.Μ. έναν πρωτοφανή γι’ αυτούς θρίαμβο. Τους πρόσφερε τεράστια προβολή. Όπως όμως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις τους πρόσφερε και μια μεγάλη κατάρα. Μερικές από τις καλύτερες μουσικές που γραφτήκαν ποτέ, κινδύνευαν με την απομυθοποίηση του συνεχούς airplay και της εξαντλητικής ανακύκλωσης των hits.

Οι R.Ε.Μ. όμως κατάφεραν να ισορροπήσουν σε αυτό το σχοινί επιδεικνύοντας χάρη, ωριμότητα και ψυχραιμία. Ο Kurt Cobain (φανατικός θαυμαστής τους) είχε δηλώσει “I don’t know how that band does what they do. God, they’re the greatest. They’ve dealt with their success like saints, and they keep delivering great music. “

Δεν απάντησαν ποτέ στα κιτρινιάρικα δημοσιεύματα που έλεγαν ότι ο Stipe ήταν στα τελευταία του λόγω μόλυνσης από τον ιό του AIDS. Δεν έκαναν ποτέ τσίρκο την λόγω υγείας πρόωρη συνταξιοδότηση του Bill Berry, και δεν πρόβαλαν κανενός είδους lifestyle. Όπως και οι στίχοι του Stipe, που πάντα σου έδιναν την δυνατότητα της δικής σου ερμηνείας και την ελευθερία να διαλέξεις τον δικό σου τρόπο ντυσίματος, συμπεριφοράς, και άποψης.

Σύμφωνοι. Το "Drive" το έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές, το έχουμε αναλύσει κάποιες δεκάδες, και αν το παίξει στο ράδιο πιθανότατα θα αφαιρεθούμε σε κάποιο σημείο παρότι αναγνωρίζουμε πόσο σημαντικό τραγούδι είναι στην μουσική μας εκπαίδευση. Αλλά βλέποντας τον Michael Stipe να κρατάει σφιχτά το μικρόφωνο και κλείνοντας τα μάτια να φωνάζει “Nobody tells you what to do” ανατριχιάζεις και συγκινείσαι.

Ολόκληρη η συναυλία ήταν μια μεγάλη έκρηξη. Το σφρίγος των κομματιών, ο ενθουσιασμός, και η απελευθέρωση καθώς ουρλιάζεις “ It's time I had some time alone”

Οι ξερές και δυναμικές κιθάρες του Buck σε σήκωναν στα χέρια, ο Mike Mills (με εμφάνιση γελαδάρη από το Τέξας) δίνει στην μπάντα το πλεονέκτημα ενός δεύτερου frontman, τραγουδώντας υπέροχα το “Don’t Go Back To Rockville”, και φυσικά ο Stipe, με τις πλαστικές του κινήσεις, χόρευε σα να ήταν η τελευταία του συναυλία, ενώ η αστείρευτη και ανθεκτικότατη φωνή του παρέα με την τόσο αυθόρμητη θεατρικότητα του τραβούσαν όλη σου την προσοχή.

Φέρθηκαν στα singles τους με απεριόριστο σεβασμό και όρεξη, τόσο που πραγματικά αναρωτιόσουν σε κάθε τραγούδι τι χρονιά είναι τέλος πάντων, μιας και ένιωθες ότι τα έλεγαν για πρώτη φορά. Ίσως τελικά αυτό να είναι και το μυστικό τους.

Είναι κουραστικό φαντάζομαι, να έχεις μια πορεία κοντά 30 χρόνων και να πρέπει να αποδεικνύεις συνεχώς το status σου, αλλά και την ικανότητά σου να επηρεάζεις τα πράγματα, όμως οι R.Ε.Μ. διδάσκουν πως γίνεται να μεγαλώνεις χωρίς να γερνάς, και να ωριμάζεις χωρίς να σαπίζεις.

Το φετινό άλμπουμ (θα αναφερθούμε μελλοντικά) σε συνδυασμό με την καλύτερη φετινή συναυλία μας εμπειρία (εντός συνόρων) ήταν αρκετά για μένα ώστε να ξαναψάξω,γιατί αυτή η μπάντα από την Georgia κατέληξε να είναι αυτή που ανέδειξε τον όρο alternative rock, γινόμενη μια Ευρωπαϊκής κουλτούρας βόμβα στα θεμέλια μιας all-american πολιτείας.

Tweet