Είναι κάτι τραγούδια που σε πιάνουν απροετοίμαστο. Κάποια τυχαίνει να τ'ακούσεις στο ραδιόφωνο στο δρόμο για τη δουλειά, ή καθώς απλώνεις τα ρούχα. Άλλα τα συναντάς τυχαία σε μια βόλτα στο διαδίκτυο, και πας να τ'ακούσεις έτσι από περιέργεια, σε κάποιες περιπτώσεις έχοντας στο μυαλό σου μια γενική εντύπωση για το δημιουργό τους ενω σε κάποιες άλλες μην έχοντας την παραμικρή ιδέα. Ίσως πάλι να είναι η φρέσκια παραγωγή αγαπημένων σου μουσικών. Δεν έχει να κάνει, όπως μας έχει διδάξει η ιστορία. Σε όποια από τις παραπάνω περιπτώσεις κι αν εμπίπτουν, σε σταματάνε απ'ό,τι κάνεις και σ'αναγκάζουν να ψάξεις στα γρήγορα μια εικόνα όπου να μπορείς να στυλώσεις το βλέμμα για όσο διαρκέσουν, ώστε να συγκεντρωθεί απερίσπαστη η ακοή, ο εγκέφαλος και όλο το υπόλοιπο είναι σου σ'αυτό που ακούς. Ερωτεύεσαι, εκεί και τότε.Δε σημαίνει ότι έτσι πρέπει να συμβαίνει πάντα - πόσα και πόσα από τα αγαπημένα σου τραγούδια δε χρειάστηκε να τ'ακούσεις πέντε ή δέκα φορές μέχρι να σου κάνουν το "κλικ" κι έκτοτε να πιάσουν μόνιμη θέση στην καρδιά σου; Απλά, κάποια σου απλώνουν μόνα τους το χέρι, χωρίς να χρειαστεί να προσπαθήσεις εσύ καθόλου. Λες κι έρχονται για να σε βρουν, συστημένα.
Πριν από καμιά δεκαριά μερες, το πρώτο τέτοιο τραγούδι του 2009 έφτασε στ'αυτιά μου. Χτύπησε την πόρτα και, με το που άνοιξα, μπήκε αποφασιστικά μέσα και στρογγυλοκάθισε στον καναπέ του μυαλού μου απλώνοντας την κεντητή φορεσιά του με χάρη, για να μην τσαλακωθεί και να μπορέσω να τη δω ολόκληρη. Μικρές στοιχειωμένες φωνούλες και διάφοροι ήχοι που θα μπορούσαν να προέρχονται από έναν βαλτότοπο μιας παραμυθένιας χώρας τη νύχτα ντύνουν την ακουστική κιθάρα και την ευγενική φωνή καθώς αυτές σκιτσάρουν την υπέροχη βασική μελωδία. Ένα διακριτικό ντέφι συνοδεύει την είσοδο μιας πιο "γεμάτης" κιθάρας, οι φωνές και οι ήχοι φέρνουν στο χορό ξεχαρβαλωμένα πιάνα και αχνά τύμπανα. Στα τρια περίπου λεπτά το πιάνο γίνεται πρωταγωνιστής στη δραματική κορύφωση, και τα παλαμάκια ενός πλάσματος (μάγισσα; ξωτικό;) δίνουν έναν απειλητικό τόνο στη μουσική που στροβιλίζεται. Και μετά όλα σβήνουν σιγά σιγά, όπως ήρθαν.
Ο άνθρωπος που ευθύνεται γι'αυτό το θεσπέσιο δημιούργημα ονομάζεται David Michael Stith. Γόνος μουσικής οικογένειας, μεγάλωσε με τους άγριους χειμώνες του Buffalo, κοντά στις λίμνες των συνόρων των Η.Π.Α. με τον Καναδά, και σπούδασε γραφίστας. Η τύχη τον έφερε να γίνει κολλητάρι με την Shara Worden των My Brightest Diamond και να της φτιάξει το artwork. Η Asthmatic Kitty, εταιρία των MBD, ενδιαφέρθηκε να τον ακούσει, και ένα demo δυο τραγουδιών ήταν αρκετό για να τους πείσει. Ο χλωμούλης, αδύνατος τυπάκος που είχαν βρει περίπου τυχαία ήταν φτιαγμένος για να δημιουργεί ο ίδιος μουσική, πολύ περισσότερο από το να σχεδιάζει τις εικόνες που θα έντυναν τις μουσικές άλλων.
Περίπου τυχαία βρέθηκε και στην αντίληψή μου. Τον πρωτογνώρισα μέσα απ'αυτό το post του blog The Torture Garden. Πάντα ιντριγκάρομαι όταν κάποιος λέει με τόση σιγουριά ότι ένα τραγούδι είναι από τα καλύτερα μιας οποιασδήποτε χρονιάς, κι έτσι εκμεταλλεύτηκα την ευγενική προσφορά της Asthmatic Kitty και κατέβασα το "Be My Baby". Το γεγονός και μόνο πως δεν μπορούσα να βρω ιδιαίτερη υπερβολή στα λεγόμενα του Shane σήμαινε πως ο μυστηριώδης κύριος Stith είχε ήδη σημειωθεί στο καρνέ, καταχωρημένος στα ονόματα προς εξερεύνηση.
Έτσι, η είδηση που ήρθε από το ίδιο blog για την κυκλοφορία του πρώτου single από τον πρώτο δίσκο του μου ξύπνησε ξανά την περιέργεια. Το "Pity Dance" είναι το τραγούδι που εισέβαλε με σκανδαλιστική ευκολία στο μικρόκοσμό μου κι έκοψε κλειδιά για την πάρτη του μέσα σε τεσσεράμισι μόνο λεπτά. Το EP που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη που μας πέρασε, με τίτλο Curtain Speech, μου διέφυγε, αλλά τώρα περιμένω το κυρίως πιάτο με ανυπομονησία. Στις 9 Μαρτίου το Heavy Ghost θα είναι μαζί μας, και το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε είναι η μούσα που επισκέφθηκε τον David όταν έγραφε το "Pity Dance" να έχει μείνει μαζί του και για τα υπόλοιπα τραγούδια. Προς το παρόν, απολαύστε τα πανέμορφα δείγματα γραφής που έχουμε...
DM Stith - "Be My Baby"
DM Stith - "Pity Dance" (Heavy Ghost)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου