Post Βeans #1

Σήμερα λέμε να εγκαινιάσουμε μια καινούργια στήλη. Δεν σκοπεύαμε, αλλά είναι αυτό που λένε ότι τα νέα καμιά φορά σε βρίσκουν από μόνα τους. Από εδώ λοιπόν θα ασχολούμαστε με συγκροτήματα που μας προσέγγισαν πετώντας δείγματα της δουλειάς τους κάτω από την χαραμάδα της εξώπορτάς μας ή στο γραμματοκιβώτιο που έχουμε έξω από τα γραφεία μας και γράφει με καθαρά ευδιάκριτα πρασινωπά γράμματα “Some Beans”. Έτσι γίνεται συνήθως.

Αυτή τη φορά όμως συνέβη το πιο περίεργο πράγμα.

Ήταν ένα νυσταγμένο πρωινό. Ο διστακτικός ήλιος φαινόταν ότι έλεγε ψέματα για το πώς θα εξελιχθεί ο καιρός την υπόλοιπη μέρα. Το κλειδί όπως πάντα αρνούνταν να συνεργαστεί στο ξεκλείδωμα της πόρτας και πάνω στην πρωινιάτικη τούρλα έκανα μικρές ατζέντες στο μυαλό μου για το πώς θα πρέπει να κατανείμω την υπόλοιπη μέρα.

Καθώς κλείνω την πόρτα κοιτώντας τριγύρω μου και παίρνοντας μια τζούρα από τον πρωινό αέρα, ακούω χαλασμένα πετάλια να στριφογυρίζουν και να παλεύουν με αδέξια παπούτσια. Ταυτόχρονα οι ρόδες που πάσχιζαν να ισορροπήσουν στις αμέτρητες λακκούβες και ανωμαλίες του δρόμου γρύλιζαν. Καθώς γυρίζω το κεφάλι μου προς την κατεύθυνση του θορύβου, και πριν προλάβω να δω τι συνέβαινε, για μια φευγαλέα στιγμή το μάτι μου συνέλαβε έναν ποδηλάτη και ένα αντικείμενο που πετούσε προς το μέρος μου. Με το που ετοιμάζομαι να κάνω μια απέλπιδα προσπάθεια αποφυγής το αντικείμενο μεγαλώνει στο οπτικό μου πεδίο και σχεδόν ταυτόχρονα ακούω ένα δυνατό γντούπ.

Κλείνω τα μάτια μου και μου γεννιέται μια εκνευριστική ζαλάδα σαν αυτές που παθαίνεις όταν έχεις φτερνιστεί 40 συνεχόμενες φορές. Ανοίγω τα μάτια μου και τρίβω τη μύτη μου που τη νιώθω ευαίσθητη σαν κάποιος να την είχε γεμίσει με πιπέρι νωρίτερα. Κοιτάζω κάτω και συνειδητοποιώ ότι ο ποδηλάτης μου έχει πετάξει ένα ορθογώνιο, κάπως χοντρό πακέτο. Αισθάνομαι τα μάτια μου να θολώνουν και το αίμα μου να μετακομίζει βιαστικά προς το κεφάλι. Αρχίζω να τρέχω βγαίνοντας με την ελπίδα να βρω τον αγενέστατο και απρόσεκτο ποδηλάτη και να του προτείνω, με πρακτική εφαρμογή φυσικά, διάφορα άλλα μέρη που μπορεί να φυλάει το ποδήλατό του ώστε να είναι ασφαλές.

Μόλις βγαίνω στο δρόμο βλέπω μια κοκκαλιάρικη πλάτη, και δύο αδύνατα πόδια να στρογγυλοκάθονται σε ένα σκονισμένο ποδήλατο γεμάτο αυτοκόλλητα. Είναι ένας νεαρός που με ξανθό ημίμακρο λαδωμένο μαλλί, και προχωρημένη ακμή, γυρνάει μασώντας τσίχλα προς το μέρος μου, κάνει ένα αποβλακωμένο νεύμα που μεταφράζεται σε «Ώχ, σόρυ κύριος δε σε είδα» και μου ξαναγυρνά την πλάτη. Τότε κρατώντας στο χέρι του μια διπλωμένη εφημερίδα την πετάει προς την κατεύθυνση ενός γειτονικού σπιτιού. Το «κράτς» και ο πάταγος ενός σπασμένου τζαμιού μου δίνει να καταλάβω πως αυτός μάλλον θα είναι ο καινούργιος μας ταχυδρόμος. Γυρνώ στην πόρτα της πολυκατοικίας τρίβοντας τη μύτη μου και σκεπτόμενος ότι το μόνο που θα άξιζε όλον αυτόν τον κόπο θα είναι αν μέσα στο φάκελο βρίσκονται τα cd που έχω παραγγείλει εδώ και μια εβδομάδα.

Σκύβω λοιπόν, και σηκώνω έναν ελαφρύ και παραφουσκωμένο λευκό φάκελο που έγραφε με κόκκινο λεπτοκαμωμένο στυλό τη φράση “Some Beans”. «Ώστε γι’ αυτό πρόκειται» μουρμούρισα. Αναποδογύρισα τον φάκελο και με μεγάλα μωβ γράμματα ήταν γραμμένη η φράση...

The Rest

Oι The Rest είναι μια μπάντα από το Οντάριο του Καναδά που τον Νοέμβρη του 2007 κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ μέσω της ανεξάρτητης εταιρείας Auteur. Όπως ενημερωνόμαστε από το MySpace της μπάντας, την άνοιξη του ίδιου έτους μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και απομακρύνθηκαν από σχέσεις και υποχρεώσεις, παίρνοντας μαζί τους φαγητό, ρούχα και φυσικά ένα βαν γεμάτο με όργανα, κατευθυνόμενοι σε λίμνες και βουνά.

Εκεί, μέσα στην απομόνωση, επικεντρώθηκαν αποκλειστικά στη μουσική, προσπαθώντας να ηχογραφήσουν το δεύτερό τους άλμπουμ. Αντί να μας φερθούν εντελώς Bon Ιver-ικά, μετά από πολλά ταξίδια γύρισαν πίσω στην πόλη και ηχογράφησαν όχι πλέον στην απομόνωση της φύσης, αλλά στην αστική απομόνωση. Αυτές οι διαδοχικές όμως φυγές από τον κόσμο είχαν έναν σκοπό. Και αυτός ο σκοπός όπως μας εξηγούν οι ίδιοι ήταν «η ολοκληρωτική φυγή από την απομόνωση».

Η μπάντα διατείνεται πως σε αυτόν τον δεύτερο δίσκο, που θα ονομάζεται Everyone All At Once και θα κυκλοφορήσει στις 21 Απριλίου, βρήκε τον ήχο που έψαχνε για πέντε ολόκληρα χρόνια. Δεν έχω λόγο να διαφωνήσω και απλά θα προσθέσω πως αν πράγματι αυτός ήταν ο ήχος που έψαχναν, οι The Rest βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο.

Με την καταπληκτική σύγχρονη Καναδέζικη μουσική στη φαρέτρα τους, οι The Rest αξιοποιούν στο έπακρο αυτήν την κληρονομιά τους με βελούδινες, μελωδικά στοιχειωμένες στιγμές και ξεσπάσματα ομαδικής απελευθέρωσης. Μοιάζουν ολοκληρωμένη μπάντα, που γνωρίζει ποια είναι τα προτερήματά της και τα προβάλλει. Ένα από αυτά είναι και η φωνή του τραγουδιστή τους που θυμίζει κάτι από τον Alec Ounsworth των Clap Υour Hands αλλά πολύ πιο όμορφη, λιγότερο τραχιά και με μεγαλύτερη ποικιλία. Ένα ακόμα συν τους είναι η υιοθέτηση πιο κλασσικών οργάνων όπως το cello, που σε αρκετά τραγούδια δίνει την αίσθηση του εύθραυστου μυστηρίου που φαίνεται να αποζητά η μπάντα. Οι αγάπη για τις συχνές εναλλαγές ατμόσφαιρας και ήχου των Sunset Rubdown, η συμμαζεμένη ορχηστρική ποπ του Andrew Bird, οι ενεργητικές φωνητικές παρεμβάσεις α λα New Pornographers και οι βραδυφλεγείς αξιοπρόσεκτες μελωδικές στιγμές των Arcade Fire βρίσκονται όλα εδώ.

Το συλλογικό και πολυσυλλεκτικό αισθητήριό τους φαίνεται ότι μόνο καλό τούς έχει κάνει, και το ότι έχουν ήδη στον κατάλογο τους τραγούδια σαν το "Drinking Again", το "Walk on Water", το "The Lady Vanishes" και το "Coughing Blood/Fresh Mountain Air" τους δίνει πολλούς λόγους για να καυχιούνται. Οι The Rest, παρότι βρίσκονται στο δεύτερό τους άλμπουμ και σε μια μικρή εταιρεία, μπορούν να περηφανεύονται ότι είναι αρκετά βήματα μπροστά από άλλα αντίστοιχα συγκροτήματα. To Everyone All at Once σου δημιουργεί προσδοκίες και σίγουρα σε κάνει να σημειώνεις αυτό το μπούγιο των Καναδών στο καρνέ με τις πολλά υποσχόμενες μπάντες που μπορεί ακόμα να μην είναι σε θέση να προσφέρουν κάτι πρωτοποριακό σε σχέση με την εποχή, αλλά για αρχή μπορούν να μας σερβίρουν πολύ όμορφες στιγμές.

The Rest - "Drinking Again" (Everyone All At Once)

Μπορείτε να προπαραγγείλετε το album από εδώ, από τις 10 Μαρτίου και μετά.
Οι The Rest στο MySpace
Το επίσημο site τους

Tweet