(«Φώτα, κάμερες, 3, 2, 1, πάμε!»)- [uptight] Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Βρισκόμαστε στο ραδιοτηλεμέγαρο του some beans κι έχουμε την τεράστια τιμή, στην τελική ευθεία για τις βουλευτικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, να φιλοξενούμε τον υποψήφιο πρωθυπουργό κύριο Γκριβς. Κύριε Γκριβς, καλησπέρα σας.
- [mr.grieves] Καλησπέρα σας κυρία uptight και καλησπέρα στους τηλεθεατές σας. Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι μαζί σας και μπορώ να απευθυνθώ στους μελλοντικούς υποτακτικούς μου, εεεε... πολίτες μου εννοώ.
- [u] Χαίρομαι που είστε τόσο ευθύς και ειλικρινής κύριε Γκριβς... Πράγματι, αγαπητοί τηλεθεατές, βρισκόμαστε εδώ με τον αξιότιμο υποψήφιο για να μας απαντήσει στα ερωτήματα που σας απασχολούν - μάλιστα, θα του θέσουμε και κάποια που έχουν έρθει από τον ίδιο τον κόσμο μέσω του πανάκριβου συστήματος με τα SMS (ένας ακόμα τρόπος για να σας τα παίρνουμε). Προσωπικά, θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να τον στριμώξω, όπως ξέρω ότι επιθυμείτε όλοι εσείς που μας βλέπετε. Και καλά. Θα περάσουμε, λοιπον, κατευθείαν στο ψητό και στα κρίσιμα ερωτήματα, από αυτά όπου η απάντηση μπορεί να ωθήσει τα αναποφάσιστα πρόβατ... εεε, τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους ήθελα να πω, προς τη μια ή την άλλη πλευρά.
Κύριε Γκριβς, ας ξεκινήσουμε από την πολύπαθη οικονομία. Ποιό είναι το πρόγραμμά σας για την αντιμετώπιση της κρίσης;
-[mr.g] Καταρχήν θα ήθελα να σας πω ότι πρόσφατα είδα μια πολύ καλή συναυλία στην Πράγα, στα πλαίσια φυσικά των συναντήσεών μου με έναν Τσέχο πολιτικό του οποίου το όνομα μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή. Η συναυλία ήταν των καταπληκτικών Radiohead. Σπουδαία μπάντα πραγματικά και εντυπωσιακή συναυλία από όλες τις απόψεις. Τραγούδησα και χόρεψα με όλη τη μικρή μου καρδούλα. Έπαιξαν κυρίως τραγούδια απο το In Rainbows αλλά και κάποια πιο σπάνια πράγματα που ούτε θα φανταζόμουν ποτέ ότι θα άκουγα όπως το "(Nice Dream)". Γενικά η συναυλία ήταν αρκετά πιο δυναμική και «σκοτεινή» απο την αντίστοιχη περσινή που τους είδα στη Nîmes, και πάλι στα πλαίσια συναντήσεώς μου με έναν Γάλλο πολιτικό του οποίου επίσης μου διαφεύγει το όνομα αλλά δεν έχει καμία σημασία... Ναι, τι με ρωτήσατε; Α, ναι, για την οικονομία. Λοιπόν, αυτό που θα κάνω όντας ο αυριανός πρωθυπουργός θα είναι να μειώσω το κόστος των εισιτηρίων στις εν Ελλάδι συναυλίες. Δεν μπορεί οι MGMT με έναν καλό δίσκο να έχουν την ίδια τιμή που έχουν οι Radiohead με τόσα χρόνια καριέρας σε έναν πολύ καλύτερο, ομορφότερο και λειτουργικότερο χώρο.
- [u] Αχά! [αρχίζει να σφυρίζει την εισαγωγή του "Take On Me"] ... Τί έλεγα; Α ναι. Κύριε Γκριβς, βλέπω ότι δεν είστε και τόσο οικονόμος ο ίδιος μιας και σκορπάτε απλόχερα τα χρήματα του κόμματός σας σε διασκεδάσεις! Ωστόσο, θα σταματήσω την κριτική μου κάπου εδώ και θ'αρχίσω το γλύψιμο, μιας και βλέπω επίσης ότι έχετε καλό γούστο. Ήμουν κι εγώ στην Πράγα για τη συναυλία. Θα συμφωνήσω εν μέρει μαζί σας για το χώρο. Ήταν πολύ όμορφος πράγματι, αλλά αργήσαμε πολύ να μπούμε μέσα. Εκτός αν εσείς ως V.I.P. προσπεράσατε και τους δυο ελέγχους στο έτσι, αντίθετα από εμάς τους πτωχούς συναυλιοπαλαιστές. Και όταν βγήκαμε ήταν πήχτρα σκοτάδι και είχε υπερβολικά πολλά δέντρα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή να τρακάρουμε σε κάποιο. Στην Αθήνα δεν υπάρχουν δέντρα οπότε τέτοιο θέμα δεν υφίσταται. Το κλου φυσικά ήταν η άμαξα που ήρθε τρέχοντας καταπάνω στον κόσμο που έβγαινε σιγά σιγά σε μπουλούκια μέσα στο σκοτάδι, και αναγκαστήκαμε να ανοίξουμε γρήγορα δρόμο αλλοιώς θα μας πάταγαν τα άλογα, λες και παίζαμε στο From Hell. Μήπως είχε έρθει για να πάρει τους V.I.P.s σαν κι εσάς κύριε Γκριβς;Παρεμπιπτόντως, για να γυρίσουμε στις εκλογές, και μια και μιλούσαμε για δέντρα, τι σκοπεύετε να κάνετε για το γιγαντιαίο θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος στην Ελλάδα;
- [mr.g] Κοιτάξτε, αυτό με την άμαξα ήταν ένα ατυχές περιστατικό αλλά δεν μπορείτε να πείτε ότι δεν συνέβαλλε στη γενικότερη γοητεία του μέρους. Έτσι κι αλλιώς μια παρουσία σαν τη δική σας θα πρέπει να είναι πάνω στις άμαξες και όχι να τις βλέπουν να περνάνε... Πράγματι, τα δέντρα ήταν λιγάκι ενοχλητικά και μπορώ να σας υποσχεθώ σαν μελλοντικός πρωθυπουργός ότι δε θα μείνει ούτε ρουθούνι απο αυτά. Δεν θα επιτρέψουμε την εξάπλωσή τους, κι έτσι και αλλιώς γιατί να χάνουμε χώρο όπου μπορεί να χτιστεί μια ακόμα πολυκατοικία; Η κυβέρνηση κάνει φιλότιμη προσπαθεια προς αυτήν την κατεύθυνση αλλά εμείς θα τα κάψουμε ακόμα καλύτερα και ακόμα πιο γρήγορα.
Τωρα σε ό,τι αφορά το θέμα του περιβάλλοντος. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να προσλάβω τον Thom Yorke ως υπουργό Υ.ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. μιας και είμαι σίγουρος ότι δεν θα κωφεύει (χα χα το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι;) στις ανάγκες της νέας εποχής που θέλουν εξοικονόμηση ενέργειας. Ο κ.Yorke είναι πολύ ευαίσθητος σε θέματα περιβάλλοντος και μιας και τον ανέφερα να σας πω ότι ήταν σε εξαιρετική κατάσταση στην συναυλία που τον είδα. Τραγούδησε παθιασμένα ένα πολύ ζεστό και ερωτικό "Nude", πήρε την ανάσα όλων με την σπαρακτική του ερμηνεία στο "Videotape", μας έκανε να μην θέλουμε να τελειώσει ποτέ το "All I Need", ερμήνευσε εκρηκτικά και σε έξαλλη κατάσταση το "Wolf At The Door", ο "National Anthem" και το "Bodysnatchers" ενώ αν μου επιτρέπετε έκανε μανούλες να κλάψουν με το "Pyramid Song" αφού προηγουμένως το αφιέρωσε στον Φραντς Κάφκα. Είναι δυνατόν λοιπόν να μη βάλω στην κυβέρνησή μου έναν άνθρωπο που του αρέσει ο Κάφκα;
Και εκτός των άλλων ο κ. Yorke είναι και καταφερτζής. Κατά τη διάρκεια μιας φρενιασμένης κιθαριστικά εκτέλεσης του "There There" ξέχασε τα λόγια και επανέλαβε τέσσερις φορές το "Weeee aaaare aaaaccidents waitiiiiing waitiiiing to haaaaaaaappen" αντί για 2. Παρ'όλ'αυτά στο τέλος του κομματιού μας αντάμειψε τραγουδώντας τους υπόλοιπους στίχους (αυτούς που ξέχασε δηλαδή) με την απλή συνοδεία μιας ακουστικής κιθάρας σε μια πολύ ωραία και συναισθηματική στιγμή.
- [u] Για τον Κάφκα έχετε απόλυτο δίκιο, μάλιστα θα ηταν πιστεύω μια καλή ιδέα να αντικατασταθούν τα παλαιού τύπου βιβλία εκμάθησης ανάγνωσης με τη Μεταμόρφωση ή τη Δίκη. Άλλωστε, έχει πιο πολύ νόημα να εξοικειωθεί το παιδί από νωρίς με πράγματα που θα βρει μπροστά του (κατσαρίδες κ.α. ζωύφια που θα συναντά στις βρωμερές πόλεις, γραφειοκρατία που θα τον τυλίγει σε μια κόλλα χαρτί, δίκανικούς όρους που θ'ακούει στο Σκάνδαλο του Μήνα, κτλ) παρά με το «Λόλα, να ένα μήλο». Εξάλλου, είναι γνωστό ότι τα Ελληνόπουλα δεν τρώνε πλέον φρούτα κι έχουν χοληστερίνη από τα 12.Τέλος πάντων, ξεφεύγουμε. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας για τον κ. Yorke, ειδικά για το τσακισμένο "All I Need" και το καταιγιστικό όσο και θεατρικό "Wolf at the Door". Αλλά και το αιθέριο "True Love Waits", στη νέα εκτέλεση με τα keyboards που του πάει πολύ, κι ένα μανιασμένο "Idioteque" συνοδευόμενο από τρελό χτύπημα. Επίσης, να σημειώσω πως για μένα οι άνωθι μανούλες κλάψανε βασικά ακόμα περισσότερο στο "Exit Music". Λες και είναι το άτιμο σχεδόν προγραμματισμένο να είναι πάντα φοβερό. κάθε φορά. Ήδη το έχω δει τέσσερις και ήταν σε όλες μαγεία.
Αλλά η μεγαλύτερη εξύψωση, το ταβάνι που λένε, ήρθε στο "How to Disappear Completely" όπου ο εν λόγω και συνολικά η μπάντα μας πήρε και μας σήκωσε. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι το παίξανε. Το πιο υπνωτικό και υπνωτιστικό κομμάτι της δεκαετίας (τουλάχιστον), με την καλή έννοια φυσικά. Συγκλονιστικό, ανεπανάληπτο, μαγικό. Με παρέσυρε τόσο μέσα στα έγκατά του που, μετά από προσπάθειες ενός μόνο λεπτού να δω λίγο τη σκηνή, έκατσα στωικά πίσω από τον δίμετρο τοίχο που στήθηκε ακριβώς μπροστά μου εκείνη τη στιγμή και απλά άκουγα, καθώς το τραγούδι με έπαιρνε μακριά, ψηλά, έξω. Περίμενα να τ'ακούσω από τότε που έκλεισαν μ'αυτό τη βραδιά της 26ης Ιουνίου 2000 στο Λυκαβηττό, στην πρώτη από τις δυο, θρυλικές πλέον και μάλλον τελευταίες όπως πάει, βραδιές τους στην Αθήνα. Αλήθεια, για να γυρίσουμε έστω και στοιχειωδώς στην αρχική μας κουβέντα για τις προσεχείς εκλογές, ποιές είναι οι προθέσεις σας για το Υπουργείο Πολιτισμού; O λαός απαιτεί περισσότερες καλές συναυλίες στη χώρα.
- [mr.g] Κοιτάξτε. Είναι προφανές ότι η προηγούμενη κυβέρνηση και γενικότερα οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων νοιάζονται πολύ για τον τομέα του πολιτισμού. Θα έχουμε πολύ δύσκολη δουλειά στο να ανταγωνιστούμε τα μεγαθήρια της πολιτικής, του πολιτισμού και του πνεύματος που έχουν περάσει από το Υπουργείο. Οπότε κι εγώ, επειδή με ενδιαφέρει η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, θα κάνω υπουργό πολτισμού, και τώρα σου δίνω αποκλειστικότητα αγαπητή uptight, τον Jonny Greeenwood. Έμεινα με ανοιχτό το στόμα στις ανελέητες κιθαριστικές μαχαιριές, σε συνδυασμό με τις πιο cool πόζες που δεν τις βρίσκεις σε κανένα manual, στο "Bangers And Mash", ή τις φοβερές του εμπνεύσεις στο "Airbag" όπου έμοιαζε σαν ήρωας του Guitar Hero που τον ελέγχει ο πιτσιρικάς με το χειριστήριο. Στο "Nude" ο ήχος της κιθάρας του έμοιαζε σα να συγκρούονται κύβοι ζάχαρης που επιπλέουν σε ένα ποταμάκι σοκολάτας ενώ στο "Lucky" και το "(Nice Dream)" έβγαλε με ζήλο παλιές και αγαπημένες μελωδίες προτού οργιάσει μαζί με την υπόλοιπη μπάντα στο τζαζ κομψοτέχνημα, όπως το είχατε χαρακτηρίσει πέρσι κ.uptight, που ονομάζεται "The Gloaming". Αυτός ο σπουδαίος άντρας, λοιπόν, θα έχει πολύ σημαντικό ρόλο στην κυβέρνησή μου. Θα βελτιωθούν και οι σχέσεις μας με το εβραϊκό λόμπι, μιας και είναι παντρεμένος με Ισραηλινή. Επιπλέον, θα κάνει εντατικά μαθήματα σε όλους τους μουσικούς της χώρας μπας και αποκτήσουν το ένα δέκατο του πάθους του και της ικανότητάς του.- [u] Και το ένα δέκατο της ακτινοβολίας του απαστράπτοντος εβένινου καρέ του, θα προσέθετα. Η επόμενή μου δημοσιογραφική επιτυχία, θα σημειώσω εδώ Κύριε Γκριβς, θα είναι ν'αποκαλύψω με τι λούζεται ο Jonny Greenwood και τι κούρα ακολουθεί για τα μαλλιά του. Η εικόνα τους μοιάζει ν'απαιτεί αφοσίωση τουλάχιστον ανάλογη με αυτή του George Clooney στο O Brother, Where Art Thou?. Θα ξεκινήσω μάλιστα την αποστολή μου αμέσως μετά τις εκλογές, εγκαταλείποντας το προσωρινό σοβαροφανές ύφος του υψηλού επιπέδου πολιτικού αναλυτή που κάθε μεγαλοδημοσιογράφος οφείλει να έχει κατά την προεκλογική περίοδο κι επιστρέφοντας στα πιο light θέματα που θέλει ο κόσμος.
Αλήθεια, το "Bangers". Πόσο κολασμένο ήταν; Πώς ξεφύτρωσε ξαφνικά στην καρδιά του σετ, μετά την αποθέωση της ομορφιάς που είναι το combo "Reckoner" και "Exit Music", ένα τέτοιο χορευτικό, αγκαθωτό γκαραζοφάνκ αριστούργημα; Πως είναι δυνατόν να το έκαναν καλύτερο από κάθε άλλη εκτέλεση (του 2006, του δίσκου, την περσινή live) και ταυτόχρονα καλύτερο απ'ό,τι έχουν κάνει ποτέ οι Rapture (άντε, θα τους δώσω το "House of Jealous Lovers"); Απαντήστε κύριε Γκριβς. Ο λαός θέλει να μάθει.
- [mr.g] Με στριμώχνετε στη γωνία αλλά θα ελιχθώ υπενθυμίζοντάς σας το πανηγύρι του "15 Step", τον θεούλη - "πω πω τι παπάδες παίζουμε" - Colin Greenwood που το ευχαριστιόταν λες και ήταν μέρος του κοινού, την καινούργια εμμονή "These Are My Twisted Words" που ταίριαξε απόλυτα στο σαλόνι της υπόλοιπης δισκογραφίας τους, τον αρχιερέα του στυλ και Hugh Grant της μουσικής με τ'όνομα Ed O'Brien που έπαιξε τις κάλτσες του κι αυτός στο "The Bends" και το "Bodysnatchers" και τέλος θα σας υπενθυμίσω τον "ψυχρό δολοφόνο των ντραμς", που μόνο ο ίδιος καταλαβαίνει τα πυθαγόρεια υπολογισμένα μετρήματά του, Phil Selway. Όλοι αυτοί θα έχουν θέση στην κυβέρνησή μου και θα κάνω και γαμώ τα υπουργεία για να μιλήσω και πιο απλά ώστε να νομίζει κι ο λαουτζίκος ότι είμαι ένας απ'αυτούς.
Επίσης, όταν ερχόμουν με τη θωρακισμένη μου μερτσεντές στη συνέντευξη πατήσαμε ένα κουτάβι. Και σταματήσαμε καθυστερώντας το ραντεβού μας για να πάμε το κοπρόσκυλο για ευθανασία. Αν αυτό δεν δείχνει ευαισθησία δεν ξέρω τι δείχνει πια. Μήπως αν τους κάνω ευαίσθητα σαπούνια με αποδεχθούν; Τέλος πάντων. Ποιά είναι η επόμενη ερώτησή σας κ.uptight;- [u] Δεν έχω πολλά να σας ρωτήσω ακόμα, με έχετε καλύψει στα περισσότερα θέματα, και ειδικά αυτή η ευαισθησία σας προς τα ζώα με συγκινεί πολύ. Θα ήθελα απλά να σας κάνω μερικές ερωτήσεις κρίσεως ώστε ο κόσμος που μας παρακολουθεί να σας γνωρίσει καλύτερα σαν άνθρωπο, πέρα από προγραμματικές δηλώσεις και ξύλινη γλώσσα.
Για παράδειγμα, πότε πιστεύετε ότι η συναυλία πέρασε σε ταχύτητα overdrive; Οφείλω να πω ότι για μένα αυτό συνέβη όταν το rhodes με την θιβετιανή σημαία σύρθηκε στη σκηνή και ακούστηκαν οι πρώτες νότες του πολυαγαπημένου μου "Morning Bell", που ήταν πραγματικά τέλειο. Επίσης, ποιό ήταν το κομμάτι που σας έκανε να πανηγυρίσατε περισσότερο την ώρα και τη στιγμή που το αναγνωρίσατε; Εγώ θα επιλέξω μεταξύ του "How to Disappear", το οποίο ήρθε σε ένα σημείο του σετ που πραγματικά δεν πίστευα πια ότι μπορεί να το άκουγα, και του "The Bends" που ήρθε μετά απ'αυτό και μετά το διάλειμμα για το 2ο encore, κι ενώ ακόμα πλέαμε στην παραζάλη του "HTDC". Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια της μπάντας από τον δίσκο που μου άλλαξε τη ζωή, και το οποίο δεν είχα δει ποτέ «ζωντανά» - μπορεί να φανταστεί κανείς την ουρανομήκη κραυγή που πάτησα με το που οι τρεις κιθάρες επιτέθηκαν στ'αυτιά μας. One-two punch που λένε και στο χωριό μου στην Κω - μας έστειλαν για τσάι τα παιδιά. Εσάς ποια είναι η θέση σας κύριε Γκριβς;
- [mr.g] Εμένα η θέση μου είναι η εξής: Τα λέτε πολύ ωραία κ.uptight και βασικά με έχει κουράσει όλη αυτή η καριέρα του πολιτικού με τις ευθύνες, τις μίζες και τη διαφθορά. Θέλω να ζήσω ελεύθερος, να χαρώ τη ζωή μου. Και μιας και μ'αρέσουν τόσο πολύ οι Radiohead που έχουν διαμορφώσει τα μουσικά μου γούστα, κι επειδή πάντα διαλέγουν υπέροχα μέρη που μας κάνουν να ξεφεύγουμε απο τα προβλήματά μας και την καθημερινότητά μας, τι θα λέγατε να τα παρατάγαμε όλα και να ακολουθούμε τους Radiohead ανα τις συναυλίες τους στο εξωτερικό;- [u] Εεε... Μαζί εννοείτε; Οι δυο μας;
- [mr.g] Οι δυό μας φυσικά. Αρκεί να μην ξαναπετάξουμε με την Sky Europe...
- [u] [Σοκαρισμένη] Ω... Εμ... Ναι, γιατί όχι;! Στην τελική, έτσι θα κάνω πιο εύκολα το ρεπορτάζ για το μαλλί του Jonny Greenwood. I do! [Κοιτάζονται στα μάτια]
[Οι τίτλοι τέλους πέφτουν, με μουσική επένδυση το "True Love Waits"]
- [u] Κυρίες και κύριοι, με αυτήν την τεράστια είδηση για την αποχώρηση του κυρίου Γκριβς από την πολιτική σκηνή προκειμένου ν'ακολουθήσει τ'όνειρό του, η οποία βγήκε σε ζωντανή μετάδοση κατά τη διάρκεια της αποκλειστικής του συνέντευξης στο some beans, σας αφήνουμε. Και όπως καταλάβατε, ούτε κι εμάς θα μας ξαναδείτε, εκτός από μια τελευταία φορά - όταν θα παρουσιάσουμε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα την κούρα που ακολουθεί ο Jonny Greenwood για να διατηρεί το εκπληκτικά γυαλιστερό μαλλί του. Μετά απ'αυτό, θα μας ξαναδείτε σε κάποια από τις ανά τον κόσμο συναυλίες της μπάντας. Ω ρεβουάρ... *
* Μη σκιάζεστε, το some beans δεν πάει πουθενά. :-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου