Αυτοί είναι οι στίχοι κλειδί του υπέροχου αυτού κομματιού, από το τελευταίο άλμπουμ της μπάντας του Will Sheff, ενός από τους πιο «γραμματιζούμενους» (που έλεγε και η γιαγιά μου) τραγουδιστές rock μπάντας που κυκλοφορούν. Το άλμπουμ λέγεται Stand Ins και το κομμάτι που μας ενδιαφέρει ονομάζεται "On Tour With Zykos".Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, δεν αναφέρεται στην εμπειρία που είχε η μπάντα περιοδεύοντας με αυτόν (πίφ). Αλλά ούτε με αυτόν.
Οι Zykos είναι μια μπάντα από το Austin του Texas με την οποία βρίσκονταν σε Tour οι αγαπητοί Okkervil River, και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το κομμάτι.
Ο Sheff αναλαμβάνει για μια ακόμα φορά να μιλήσει από την οπτική μιας γυναίκας κάνοντας το και πάλι πετυχημένα. Πιάνοντας την τραγικότητα, την μελαγχολία και το πείσμα της γυναικείας ψυχολογίας έπειτα από έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζει ο Sheff και εγώ, γιατί μπορεί στην πραγματικότητα, στην γυναικεία ψυχολογία έπειτα από έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση, να υπάρχει μίσος, εκδικητικότητα και οργή. Αλλά η αλήθεια είναι πως η πρώτη ερμηνεία ακούγεται πιο ευχάριστη.
Θα μπορούσε να ήταν εύκολα ένα τραγούδι της Joni Mitchell, ή της Dusty Springfield (και οι δύο μεγάλες επιρροές των Okkervil) πράγμα που δείχνει το στιχουργικό ταλέντο και την αδιαμφισβήτητη ικανότητα στην γραφή του Sheff.
Το τραγούδι συγγενεύει θεματικά με το "You Can't Hold The Hand Of A Rock And Roll Man" των ίδιων (το οποίο παρεμπιπτόντως είναι δανεισμένο από έναν στίχο του "Blonde in the Bleachers" της Joni Mitchell) και ασχολείται με τις αντικειμενικές δυσκολίες επιβίωσης ενός ειδυλλίου μιας groupie με έναν Rock star που βρίσκεται σε περιοδεία. Τραγικό πραγματικά.
Πέρα από την μικρή σημασία του θέματος, το κομμάτι βγάζει κάποιες αντικειμενικές αλήθειες που αντιστοιχούν στον καθέναν. Σαν αυτήν που καταλαβαίνεις (για να παραφράσω κάτι που είχε πεί κάποτε σε μια συνέντευξη του ο Thom Yorke) όταν βρίσκεσαι σε ένα αυτοκίνητο στη μέση της λεωφόρου, όντας σίγουρος ότι θα πρέπει να βρίσκεσαι κάπου αλλού, να κάνεις κάτι άλλο, αλλά δεν ξέρεις ακριβώς που θα έπρεπε να είσαι, και τι ακριβώς να κάνεις.
"I can't say that I'm feeling all that much at all
At 27 years old."
Είναι η αίσθηση πώς είσαι πολύ νέος για να νιώθεις κυνικός και να νομίζεις ότι τα έχεις δει/ κάνει/ νιώσει όλα, η ευθύνη που έχεις προς τα πράγματα που εκκρεμούν όταν συγκρούεται με την έμφυτη σε κάθε άνθρωπο τεμπελιά και αμφιβολία για τη σημασία όλων αυτών, ξέροντας ότι κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, βαφτίζοντας απλές δουλειές σε κατορθώματα.
Ο Sheff είναι πολύ έξυπνος για να μην καταλάβει την αρρώστια της γενιάς του (μας) αλλά και πολύ διακριτικός για να μας τα πετάξει στα μούτρα, με ένα δήθεν διδακτικό τραγούδι κουνώντας μας το δάχτυλο.
Προτιμά να κρυφτεί πίσω από διάφορους μελαγχολικούς χαρακτήρες που φιλοσοφούν παρέα με ένα μπουκάλι μπύρας, σιχτιρίζοντας τους πάντες, τραβώντας από τα μαλλιά μικρά ειδύλλια για να επιβιώσουν λίγο ακόμα οι συζητήσεις με τους φίλους τους, κρύβοντας επιμελώς τον φόβο τους να ζήσουν και να κάνουν πράγματα.
Την ίδια στιγμή ένα νεαρό κορίτσι που έχει κουραστεί από τους ίδιους μεθύστακες, στο ίδιο μπαρ, στην ίδια πόλη, κάθε βράδυ, γυρνά τα μάτια της στον ουρανό σα να σκέφτεται «όχι πάλι» νοσταλγώντας τον περιπετειώδη άντρα που γνώρισε 2-3 βραδιές, πίνοντας το πρώτο κέρασμα από τον πιο μεθυσμένο πελάτη του μπαρ, όντας σίγουρη ότι της αξίζουν πολύ καλύτερα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου