Υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα ασχολούμασταν με βραβεία.Τα φετινά όμως Mercury Awards δεν μπορούσαν να μη μας κινήσουν το ενδιαφέρον. Οι υποψηφιότητες είναι από τις πιο λογικές των τελευταίων χρόνων (παρότι λείπουν οι Portishead, η Duffy και πάνω απ’ όλα η Pj Harvey) δεν υπάρχουν σίγουρα προγνωστικά, και κυριότερα περιμένουμε live εμφανίσεις από τους υποψήφιους. Ακόμα και αν έχουν χάσει μέρος της αξιοπιστίας τους, τα συγκεκριμένα βραβεία είναι με διάφορα το πιο αξιοπρεπή. Και φυσικά έτσι όπως τα κατάφεραν στο νησί - γκουχ - nme awards, q awards, brit awards - γκουχ - κλάσεις ανώτερα από άποψη σοβαρότητας.
Rachel Unthank and the Winterset - The Bairns
Χμμ, folk από το York (χα) με τίτλους όπως "Felton Lonnin", "Blue's Gaen Oot O'the Fashion", "My Lad's A Canny Lad", "Ma Bonny Lad", "Newcastle Lullaby". Ε, μετά από αυτά αν δεν θέλετε να αρπάξετε το Football Manager και να οδηγήσετε την Macclesfield στον τελικό του FA Cup τότε δεν έχετε ψυχή.
Burial - Untrue
Πρόσφατα μας αποκαλύφθηκε αυτός ο συμπαθής DJ. Δεν με ξετρελαίνει και μάλλον δεν είναι του στυλ μου να ψάχνω την μελωδία με το τυφέκιο. Παρ'όλα αυτά έχει ακόλουθους, είναι και ανερχόμενος - οι Άγγλοι τα γουστάρουν κάτι τέτοια - και τέλος πάντων έδειξε ότι δεν κυνηγάει την δημοσιότητα παρά μόνο την ανάγκη του να φτιάχνει μουσική.
Robert Plant and Alison Krauss - Raising Sand
Στην αρχή μου είχε φανεί λιγάκι βαρετό αλλά στη συνέχεια πολύ ενδιαφέρον. Οι κλασσικές blues επιρροές του Plant και σε καταπληκτική φόρμα οι φωνές τους. Μυστηριώδεις αλλά χαβαλεδιάρικες μελωδίες. Και προπαντός καθόλου jam. Δεν θα πρέπει να μας ξενίσει πάντως αν το πάρουν τα - με όλο το σεβασμό - ραμολιμέντα. Εδώ ο Γιοκαρίνης είναι υποψήφιος στα βραβεία Θεσσαλονίκης.
Estelle - Shine
"Πολύς κόσμος πλάκωσε σήμερα στο στούντιο ρε μαλάκα!" -"Ναι ρε, φτιάχνει το άλμπουμ της η Estelle και έχει φωνάξει όλο τον ντουνιά". Της κακομοίρας. Γύρω στους 5 παραγωγούς, συνεργασίες, φωνές, χαμός, τα παιδιά κλαίνε και τριγυρνάνε χεσμένα, και η γάτα χώθηκε στην αφάνα του Will Am.
Portico Quartet - Knee Deep In The North Sea
Ωραίο άλμπουμ αλλά δεν έχω ιδέα από τζαζ οπότε μην περιμένετε πολλά. Σε κάποια σημεία σε ταξιδεύει στα εξωτικά μέρη που αναφέρουν οι τίτλοι των κομματιών.
Laura Marling - Alas, I Cannot Swim
Άλλη μια πρωτοεμφανιζόμενη, αλλά με ένα άλμπουμ σχετικά αδιάφορο για να φτάσει την απήχηση της Norah Jones. Αφήστε που υπάρχει καλύτερη και πιο ψαγμένη εκδοχή.
British Sea Power - Do You Like Rock Music?
Εδώ είμαστε. Καταπληκτικό 3ο άλμπουμ από ένα υποτιμημένο συγκρότημα που κρύβει μέσα του την απέχθεια και το ενδιαφέρον για τον κόσμο σε ίσες ποσότητες. Έχουν μέσα τους το αυθεντικό πνεύμα Ρώσων ποιητών και μουσικά την ανυποχώρητη αίσθηση για το πώς πρέπει να είναι η Βρετανική Rock. Παρανοϊκοί πολλές φορές, συγχέουν άσχετες ιδέες μεταξύ τους, και στη συγκεκριμένη περίπτωση τρομερά επικοί. Οι Arcade Fire πριν τους Αrcade Fire.
Neon Neon - Stainless Style
Είναι αλήθεια πως έχουν αψεγάδιαστο στυλ αλλά έχω την αίσθηση πως δεν πέτυχε τόσο το πείραμα όσο το περίμεναν οι οπαδοί της electronica αλλά και οι υπόλοιποι. Όπως και να’ χει μια νίκη θα του έδινε την προσοχή που διεκδίκησε. Αμφιβάλλω όμως αν τελικά την αξίζει. Πόσο μάλλον όταν το καλύτερο κομμάτι του δίσκου ακούγεται σα να το έβγαλε o Gruff παρέα με τους πολύ τριχωτούς φίλους του.
Radiohead - In Rainbows
Για να δούμε… Τι θα μπορούσα να γράψω εδώ… Ίσως ότι όλα τα post μου από την αρχή του some beans αναφέρουν κάπου τις λέξεις Radiohead, Thom Yorke ή έχουν κάποιο σχετικό link. Θα το τράβαγα τόσο πολύ μάλιστα λέγοντας ότι υπάρχει περίπτωση να τους λατρεύω! Το καλύτερο άλμπουμ της προηγούμενης χρονιάς. Πιο οικουμενικό από τα προηγούμενα με βασικό θέμα τη συμφιλίωση με το δύσβατο παρελθόν. Οι Radiohead παίζουν μόνοι τους στο γήπεδο, και εμείς απλά ακούμε με ανοιχτό το στόμα.
Elbow - The Seldom Seen Kid
Η δεύτερη επιλογή μου. Ο Guy Garvey είναι μορφή από τις λίγες, και θα κάνει πάρα πολλά ακόμα πιο σπουδαία πράγματα στο μέλλον. Η ραδιοφωνική του εκπομπή σε γυρνά πίσω στις μέρες που άξιζε ν'ακούσεις ράδιο, ενώ η στιχουργική του ικανότητα είναι κορυφαία. Υπέροχες μελωδίες στον πιο ολοκληρωμένο τους δίσκο, με τον Garvey να τραγουδά σαν αδελφικός σου φίλος, τον χαμό ενός δικού του αδελφικού φίλου. Έγχορδα σε σωστά σημεία και η πιο κοντινή αίσθηση σε έναν βροχερό περίπατο στο Manchester.
Last Shadow Puppets - The Age of the Understatement
Τα είπαμε γι’ αυτούς. Μια χαρά άλμπουμ, αλλά αυτός ο Alex ρε παιδάκι μου... Με μια νίκη ακόμα το παίρνει σπίτι του, και εμείς παίρνουμε τα βουνά.
Adele - 19
Προφανώς έχει ταλέντο αλλά δεν προσπάθησε να απομακρυνθεί από τον χαρακτηρισμό «αντίγραφο της Amy Winehouse». Πράγμα που επεδίωξε και κατάφερε η Duffy και είδατε πως πήγαν τα πράγματα. Η Amy στο χώμα και η άλλη (η Duffy) αποκλειστικό του MTV Greece. Μεγαλεία.
Οι προτιμήσεις μου είναι
1. Radiohead - In Rainbows
2. Elbow - The Seldom Seen Kid
3. British Sea Power - Do You Like Rock Music?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου