Πρέπει να είναι ωραίοι τύποι οι Surfer Blood. Σχεδόν τους φαντάζομαι να μεγαλώνουν στα 90’s ακούγοντας Pixies, R.E.M., Pavement, το "Buddy Holy" των Weezer κλπ, να βλέπουν όλη μέρα βιντεοκλίπ στο MTV και να φορούν Martins, πολύχρωμα t-shirts τα καλοκαίρια και φαρδιά φούτερ το χειμώνα.Αλλά υπάρχει ένα παράδοξο στην προηγουμένη πρόταση. Στο West Palm της Florida απ’ όπου έρχονται δεν έχει ποτέ χειμώνα παρά μόνο ήλιο, άμμο και σορτσάκια. Υπό αυτή την έννοια δεν είναι παράξενη η «ρετσινιά» surf rock που τους κόλλησαν.
Σίγουρα τα περισσότερα κομμάτια τους τα φαντάζεσαι με την συνοδεία ήλιου, παγωμένης μπύρας και θάλασσας. Στίχοι μάλιστα όπως "If you're movin' out to the west/ Then you'd better learn how to surf/ The tide will break in on itself/ There are no ghosts to exhume or unearth" στο α λα Miracle Legion και Come on Pilgrim τζαμάρισμα του “Floating Vibes” δεν αντιλέγουν στον χαρακτηρισμό surf rock. Τα πράγματα που ενέπνευσαν τον Brian Wilson κάμποσα χρόνια πριν συνεχίζουν να εμπνέουν και τους Surfer Blood αν και δεν μοιάζουν με τύπους που θα έβαζαν άμμο μέσα στο σαλόνι τους προκειμένου να πετύχουν αυτή την αυθεντική αίσθηση που έψαχνε ο συνθέτης των Beach Boys.
Κορίτσια και έρωτες στα "Catholic Pagans", "Harmonix", "Take It Easy" και "Slow Jabroni"(Jabroni παρεμπιπτόντως είναι αυτός που μιλάει πολύ και δεν έχει το θάρρος να πράξει. Ο θρασύδειλος με λίγα λόγια. Χρησιμοποιείται και στην ελληνική λόγω της ηχητικής συγγένειας προκειμένου να αντικαθιστά τη λέξη ζαμπόν. Ζαμπόν/ζαμπόνι/Jabroni. Παραδείγματος χάριν:
-«Θέλω το τοστ μου με edam, αυγό, ντομάτα και τόνο»
-«Jabroni να βάλω;»
-«Όχι βρε ηλίθιε, τόνος μαζί με jabroni; Θα ρεύομαι μέχρι αύριο»), γρήγορα αμάξια στο "Anchorage" και φυσικά οι απαραίτητες αναφορές στην ποπ κουλτούρα της εποχής μας όπως στο "Twin Peaks". Τι λέτε; Ναι, πράγματι το Twin Peaks μεταδίδονταν στα '90s , αλλά εκεί δεν έχει κολλήσει ο χωροχρόνος των Surfer Blood;
Δεν μπορώ να πω ότι δεν τους ζηλεύω και δεν θα ήθελα να είμαι φίλος τους. Πέρα απ’ αυτό όμως και επειδή δεν βλέπω να με καλούν σύντομα για surf, παιχνίδια στην άμμο και μετά τηλεόραση να βλέπουμε NBA και την αρμάδα των Bulls να σκίζει τον ανταγωνισμό, το πρόβλημα του άλμπουμ δεν είναι ότι ακούγεται παλιομοδίτικο. Ίσα ίσα που αν υπήρχαν καλύτερα τραγούδια θα ήταν και προσόν για κάποιο άλμπουμ να σε μεταφέρει σε μια εποχή που θεωρείται λίγο ρετρό πλέον (σνιφ).
Το πρώτο single του δίσκου "Swim" κάνει μια ιδιαίτερα τολμηρή παραπομπή στο '80s arena rock, τόσο που νομίζεις ότι κάπου χοροπηδάει από τη χαρά του πάνω σε κάποιο γιγάντιο μικρόφωνο ο David Lee Roth, παρ’όλα αυτά επιβιώνει χάρη στον ανθεμικό του χαρακτήρα και τις εφευρετικές του συγχορδίες .Στο τρίτο κομμάτι του δίσκου "Take It Easy" επιχειρείται μια σύνδεση με το σήμερα και τις κοφτερές, σχεδόν παιδικές κιθαρίτσες των Vampire Weekend, όμως η ροή είναι ανύπαρκτη και τα μέρη του τραγουδιού μοιάζουν ξεκομμένα μεταξύ τους σα να κοιτάνε με αγωνία την ασυνεννοησία μην μπορώντας να αποτρέψουν τη μονοτονία.
Τα κεφάτα α λα Stephen Malkmus φωνητικά του "Twin Peaks" και η νεανική του ενεργητικότητα κάνουν τον δίσκο να τρέχει γρηγορότερα και πιο ανάλαφρα πριν όμως σωριαστεί με τα μούτρα εξαιτίας των δύο Jabroni. Μάλιστα το ένα είναι "Fast Jabroni" και το άλλο "Slow Jabroni". Πρόκειται για την ίδια βαρετή σύνθεση με διαφορετικό τέμπο όμως. Σε όποιο τέμπο βέβαια και ν’ακουστεί η βαριά κιθάρα που πιάνει τα γόνατα της για να σηκωθεί από την καρέκλα έχει γεράσει χωρίς κανείς να της πει ότι δεν είναι πλέον για πολλά ενώ τα δύο κομμάτια το ένα μετά το άλλο ακρωτηριάζουν το δίσκο και τον αποσυντονίζουν.
Η καταστροφή του δεύτερου μισού του δίσκου ολοκληρώνεται στο αργοκίνητο "Anchorage", ένα μάλλον ατυχές tribute στους Sonic Youth. Το αποχαιρετιστήριο "Catholic Pagans" κινείται σε παρόμοια προσεκτικά αργούς ρυθμούς όπως τα προηγούμενα κομμάτια αλλά αποδεικνύει πως οι Surfer Blood μπορούν να φτιάξουν και όμορφα κομμάτια που δεν πατάνε συνέχεια γκάζι αρκεί να βοηθάει το υλικό.
Όταν η καλύτερη στιγμή του δίσκου είναι το υπέροχα νοσταλγικό και χρωματισμένο με ζαχαρένιες κιθάρες Televisionικό "Neighboor Riffs" που κρατά μόλις 2'09" και είναι και ορχηστρικό άνευ της φωνακλάδικης παρουσίας του John Paul Pitts (κάτι μας δείχνει αυτό), τότε υπάρχει ένα μικροπρόβλημα και ίσως να ξεμπροστιάζει το γεγονός ότι οι Surfer Blood δεν ήταν ακόμα έτοιμοι για LP.
Όπως και να'χει εμπρός για την Surf Rock αναβίωση. Χίλιες φορές το ζαμπόν πάντως.
Surfer Blood - "Neighbour Riffs" από το Astro Coast
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου