Οι Ensemble είναι ο εξής ένας. Ονομάζεται Olivier Alary και έχει γεννηθεί στην Τουλούζη. Η μουσική που κάνει είναι «κινηματογραφική» και μελαγχολική pop που έχει δανειστεί πολλά από Jacques Brel, Serge Gainsbourg και λοιπούς Γαλλοβέλγους που εμπνέουν όλους τους καλόγουστους γαλλόφωνους. Ο Alary φέτος κυκλοφόρησε μόλις τον δεύτερό του δίσκο ως Ensemble παρότι συνεργάζεται με την Fat Cat Records απο τα τέλη της δεκαετίας του '90. Ο πρώτος του δίσκος φοράει περήφανα το παράσημο του δίσκου που άκουγε η Bjork όταν ηχογραφούσε το Vespertine. Η αμοιβαία εκτίμηση έφερε και τη συνεργασία τους σε κάποια κομμάτια του Medulla ενώ ο Γάλλος μουσικός παραγωγός έφτιαξε και κάποια συνοδευτικά remix για την Ισλανδή fan του.
Τον Ιανουάριο του 2011 όπως είπαμε κυκλοφόρησε το Excerpts που σίγουρα είναι ένας δίσκος που αξίζει να ακουστεί και να ανακαλυφθεί απο τους λάτρεις της soundraκικής μουσικής που είναι ζωηρή σε εικόνες και σε σκηνοθεσία γοητευτικών noir καταστάσεων. Το "November 22nd" για παράδειγμα μεταφέρει την ερμηνεύτρια των περισσοτέρων κομματιών του δίσκου Darcy Conroy σε έναν μοναχικό δρόμο με τις σειρήνες του ασθενοφόρου να πλησιάζουν είτε για την ίδια είτε για κάποιον άλλον που το χρειάζεται μέσα σε μια αποξενωμένη και πικρόχολη πόλη.
Φωνητικά υπάρχουν στα περισσότερα τραγούδια αλλά, όπως είναι λογικό λόγω του παρελθόντος του δημιουργού, η μουσική και η ατμοσφαιρική ενορχήστρωση παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο. Άλλοτε γκρίζες ανάβουν ένα τσιγάρο και κοιτάζουν από το παράθυρο τον ακάλυπτο και τις κυρίες που απλώνουν τα ρούχα τους καθώς αναρωτιούνται που να έχουν μπλέξει πάλι οι γιοί τους μιας και νυχτώνει και δεν έχουν γυρίσει ακόμα. Άλλοτε πιο ζωντανές λαχταρούν να ξεζουμίσουν τη ζωή και να γνωρίσουν τον έρωτα σε μεταμεσονύκτιους περιπάτους δίπλα στο λιμάνι.
Οι Ensemble φτιάχνουν μια ταινία του νέου κύματος ό
μως η κινητήριος δύναμη δεν είναι η νοσταλγία και ο εξωραϊσμός του παρελθόντος αλλά η ακρίβεια και η μελανή πραγματικότητα που μας απορροφά και μας βάζει μέσα στην ιστορία. Καθηλωτικό.
Τον Ιανουάριο του 2011 όπως είπαμε κυκλοφόρησε το Excerpts που σίγουρα είναι ένας δίσκος που αξίζει να ακουστεί και να ανακαλυφθεί απο τους λάτρεις της soundraκικής μουσικής που είναι ζωηρή σε εικόνες και σε σκηνοθεσία γοητευτικών noir καταστάσεων. Το "November 22nd" για παράδειγμα μεταφέρει την ερμηνεύτρια των περισσοτέρων κομματιών του δίσκου Darcy Conroy σε έναν μοναχικό δρόμο με τις σειρήνες του ασθενοφόρου να πλησιάζουν είτε για την ίδια είτε για κάποιον άλλον που το χρειάζεται μέσα σε μια αποξενωμένη και πικρόχολη πόλη.
Φωνητικά υπάρχουν στα περισσότερα τραγούδια αλλά, όπως είναι λογικό λόγω του παρελθόντος του δημιουργού, η μουσική και η ατμοσφαιρική ενορχήστρωση παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο. Άλλοτε γκρίζες ανάβουν ένα τσιγάρο και κοιτάζουν από το παράθυρο τον ακάλυπτο και τις κυρίες που απλώνουν τα ρούχα τους καθώς αναρωτιούνται που να έχουν μπλέξει πάλι οι γιοί τους μιας και νυχτώνει και δεν έχουν γυρίσει ακόμα. Άλλοτε πιο ζωντανές λαχταρούν να ξεζουμίσουν τη ζωή και να γνωρίσουν τον έρωτα σε μεταμεσονύκτιους περιπάτους δίπλα στο λιμάνι.
Οι Ensemble φτιάχνουν μια ταινία του νέου κύματος ό
μως η κινητήριος δύναμη δεν είναι η νοσταλγία και ο εξωραϊσμός του παρελθόντος αλλά η ακρίβεια και η μελανή πραγματικότητα που μας απορροφά και μας βάζει μέσα στην ιστορία. Καθηλωτικό.
Ben συν Vesper. Θα μπορούσε να συνοδεύεται με L.F.E. Ο Ben και η Vesper (φοβερό όνομα παρεμπιπτόντως, θυμίζει και την Eva Green στο Casino Royale (όχι δεν υπάρχει λινκ με κάποια φωτογραφία της Eva Green μην ψάχνετε)) είναι ένα αντρόγυνο με ροπή στις περίεργες περιγραφές της μουσικής τους. Παρ'όλ'αυτά δεν ακούγονται όσο μυστήριοι και «βαρεμένοι» όσο παρουσιάζουν οι ίδιοι τον αυτό τους.
Αντιθέτως τα 12 τραγούδια του δίσκου τους είναι δροσερά με σαφή αγάπη για τη μελωδία και το παιχνίδισμα. Ο ήχος τους σχεδόν lo-fi ενώ σε κάθε τραγούδι λίγα πράγματα εμφανίζονται πέρα απο τις φωνές του ντουέτου. Ένα πιάνο απο εδώ και απο εκεί, πολλές αρμονίες, ακουστική κιθάρα. Όλα όσα έμαθαν απο τη ζωή τους με τον Sufjan Stevens και τον Danielson.
Ο δίσκος κυματίζει πάνω σε μια χαλαρή ατμόσφαιρα και οι Besper ακούγονται σα να παίζουν μουσική για τους φίλους τους που μαζεύονται κάθε παρασκευή σπίτι τους για Trivial, Scotland Yard ή οτιδήποτε παίζουν τα παιδιά αυτές τις μέρες.
Ούτε μπορεί αλλά ούτε και θέλει να σου αλλάξει τη ζωή. Αλλά μπορείς να περάσεις κάποια ώρα με όμορφες, απλές φωνητικές ασκήσεις και σεμνές μελωδίες που κολακεύουν τα αφεντικά τους. Τα "Knee-hi Wall", "Find Your Friend" είναι εξαιρετικές πινελιές pop με μια στριμμένη βίδα (τι στα κομμάτια indie θα ήταν άλλωστε;) και το "Sugar Song" είναι αυτό το υπέροχο κομμάτι του δίσκου που ο Ben ακούγεται σαν τον Jonathan Meiburg και αυτό πάντα είναι καλό πράγμα.
Θα επισκιαστεί απο τις μεγάλες κυκλοφορίες της χρονιάς αλλά ξέρουμε ότι θα μας περιμένει διαθέσιμο, υπομονετικά, για μια γρήγορη αλλά γλυκιά ακρόαση.
Άντε, πάρτε και μια φωτογραφία της αληθινής Vesper:
Αντιθέτως τα 12 τραγούδια του δίσκου τους είναι δροσερά με σαφή αγάπη για τη μελωδία και το παιχνίδισμα. Ο ήχος τους σχεδόν lo-fi ενώ σε κάθε τραγούδι λίγα πράγματα εμφανίζονται πέρα απο τις φωνές του ντουέτου. Ένα πιάνο απο εδώ και απο εκεί, πολλές αρμονίες, ακουστική κιθάρα. Όλα όσα έμαθαν απο τη ζωή τους με τον Sufjan Stevens και τον Danielson.
Ο δίσκος κυματίζει πάνω σε μια χαλαρή ατμόσφαιρα και οι Besper ακούγονται σα να παίζουν μουσική για τους φίλους τους που μαζεύονται κάθε παρασκευή σπίτι τους για Trivial, Scotland Yard ή οτιδήποτε παίζουν τα παιδιά αυτές τις μέρες.
Ούτε μπορεί αλλά ούτε και θέλει να σου αλλάξει τη ζωή. Αλλά μπορείς να περάσεις κάποια ώρα με όμορφες, απλές φωνητικές ασκήσεις και σεμνές μελωδίες που κολακεύουν τα αφεντικά τους. Τα "Knee-hi Wall", "Find Your Friend" είναι εξαιρετικές πινελιές pop με μια στριμμένη βίδα (τι στα κομμάτια indie θα ήταν άλλωστε;) και το "Sugar Song" είναι αυτό το υπέροχο κομμάτι του δίσκου που ο Ben ακούγεται σαν τον Jonathan Meiburg και αυτό πάντα είναι καλό πράγμα.
Θα επισκιαστεί απο τις μεγάλες κυκλοφορίες της χρονιάς αλλά ξέρουμε ότι θα μας περιμένει διαθέσιμο, υπομονετικά, για μια γρήγορη αλλά γλυκιά ακρόαση.
Άντε, πάρτε και μια φωτογραφία της αληθινής Vesper:
Και παρακάτω ακούστε το πρώτο single του Honors, "Knee-hi Wall"
Μαυροντυμμένοι, αξύριστοι, ατημέλητοι, ζουν και τρέφονται από τα αποκαϊδια της britpop. Δεν μπορώ να αποφασίσω αν αυτές οι κιθαριστικές μπάντες που αγνοούν μόδες και συνεχίζουν να ξεπηδούν απο την Αγγλετέρα είναι γενναίες ή απλά χωρίς έμπνευση.
Οι Boxer Rebellion βέβαια δεν είναι καθαρά Άγγλοι αλλά μια πολυσυλλεκτική αγγλόφωνη μπάντα. Ο τραγουδιστής απο το Τενεσί (ίιιιχαααα), ο κιθαρίστας απο την Αυστραλία και μόνον η rhythm section υπακούει στη βασίλισσα. Πιθανόν τα παιδιά απο την Αγγλία να έχουν πιο βαρύ χέρι γιατί ο ήχος των Boxer Rebellion σε αυτόν τον τρίτο δίσκο τους είναι καθαρά αγγλικός. Μελαγχολικές μελωδίες, ξεκάθαρη αίσθηση μπάντας με συγκεκριμένα καθήκοντα χωρίς φιλοδοξίες για κάτι πιο εξεζητημένο, θα μπορούσες να τους πεις και απλοϊκούς και σίγουρα μια μουσική που την έχεις ξανακούσει. Απο τους δικούς μας τους Closer μέχρι τους Snow Patrol και τους Black Heart Procession.
Ανεξαρτήτως αυτών το Cold Still είναι ένας αξιοπρεπής και στέρεος δίσκος που μαρτυρά σοβαρή προσπάθεια από μέρους τους. Το πρώτο κομμάτι που σε τραβάει να συνεχίσεις την ακρόαση είναι το "Step Out Of The Car" που μοιάζει με κομμάτι απο το In The Market. Και μετά υπάρχει η πολύ εκφραστική κιθάρα στο "Cause For Alarm", το ακουστικό και σκοτεινό -βγαλμένο απο χρυσές britpop εποχές- "Caught By The Light", η αλλαγή τέμπο στο "Organ Song", το επικό "Both Sides Are Even" και το δραματικό "Doubt" και να'σου ο δίσκος τελειώνει πριν το καταλάβεις κι έχεις την αίσθηση οτι τελικά άκουσες αξιοπρεπέστατο αγγλικό alternative rock. Όποιος διαμόρφωσε μουσική αντίληψη στα '90s αποκλείεται να μη βρει κάτι που θα του αρέσει εδώ. Όποιος πάλι δεν διαμόρφωσε τότε μουσική αντίληψη να τον ενημερώσουμε οτι η πόρτα βρίσκεται στο βάθος του διαδρόμου και αριστερά.
