Αμπελοφασουλοσοφίες 13/2/11

Ο Stanley Donwood (ο αρτίστας των εξωφύλλων των Radiohead απο το The Bends μέχρι και το επερχόμενο -ευλογημένο απο τον ποντίφικα- ανώνυμο ακόμα LP8) μας ενημέρωσε μέσα απο το διαδικτυακό εφημεριδάκι του οτι η αυριανή μέρα -και γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου- θα περιέχει κάποιες εκπλήξεις.

Τώρα... κ. Stanley... θα πρέπει στα σίγουρα να γνωρίζετε οτι χιλιάδες κόσμου ψάχνει απεγνωσμένα το Atease για ψήγματα ειδήσεων για το όγδοο άλμπουμ των Radiohead όπως και ότι αρκετά περισσότεροι πατάνε γύρω στις πέντε φορές την ημέρα το F5 περιμένοντας ανανέωση του Dead Air Space.

Κ. Stanley δεν θα πετάγατε κάτι τόσο αθώα γεμίζοντάς μας ελπίδες για τη Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου μόνο και μόνο για να παίξετε κι άλλο με την υπομονή μας που έχει αρχίσει να εξαντλείται; Κ. Stanley ελπίζω να μην ήταν απλά ένα σχόλιο για την καταναλωτική πλευρά της γιορτής του Άη....

Κ. Stanley κανονίστε την πορεία σας γιατί θα έχουμε άλλα. 14 Φεβρουαρίου περιμένουμε νέα.

Παρεμπιπτόντως Δευτέρα κυκλοφορούν στον πολιτισμένο κόσμο οι νέοι δίσκοι της PJ Harvey, των Twilight Singers και των Mogwai που αναμένονται με πολύ μεγάλη προσμονή και ενθουσιασμό. Εσείς ως άτακτα παιδιά βεβαίως θα έχετε πάρει μια ιδέα αρκετά νωρίτερα απο τους δίσκους αυτούς που θα μονοπωλήσουν τις ακροάσεις μας για αρκετό καιρό.

Για φανταστείτε μια συνεργασία όλων αυτών: Ο Thom Yorke στα φωνητικα, ο Jonny Greenwood στην κιθάρα, ο Colin Greenwood στο μπάσο, ο Phil Selway στα drums, ο Ed O'Brien στο πήδημα με την Pj Harvey, οι Mogwai στο μπανιστήρι (έχουν συνηθίσει απο τον κιθαριστικό αυνανισμό έτσι και αλλιώς) και ο Greg Dulli στα σέξυ «πίσω» φωνητικά.

Συνεργασία είπα; Όργιο εννοούσα.

Μιας και μίλησα για πολιτισμένες χώρες ας μιλήσουμε λίγο και για μια μακρινή τους ξαδέρφη.

Εμπειρία ζωής να ανοίγεις τον Red στο αυτοκίνητο και μετά το υποχρεωτικό R.E.M. κομμάτι να παίζει το "Hold The Line" των Toto. Πάλι αυτό λέμε; Ας βάλουμε λίγο τον Rock Fm. "Hold the line/ Love isn't always on time" ακριβώς στο ίδιο σημείο μάλιστα.

Πόσες φορές την ημέρα να συμβαίνει αυτό άραγε και με άλλες τέτοιες αγαπημένες επιτυχίες (sic);

Θυμώνεις, οργίζεσαι για το πόσο ηλίθιο σε περνάνε, σκέφτεσαι να βάλεις στα στούντιό τους αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό για να ξεβρωμίσει ο τόπος αλλά μετά θυμάσαι οτι έτσι κι αλλιώς μόνο τα μηχανήματα θα βρίσκονται μέσα αφού οι άνθρωποι έχουν αντικατασταθεί απο playlist. Παρεμπιπτόνως διαβάστε την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του Rocks De Milo που μιλάει για την εμπειρία του απο το ελληνικό ραδιόφωνο εδώ.

Τι άλλο, τι άλλο; Εμμ... γρήγορα... πρέπει να κρατήσω το κοινό... εμμ... α ναι! Θέλετε να δείτε γλοιώδη θαλάσσιο ελέφαντα 535 κιλών να κάνει κωλοτούμπα; Κοιτάξτε εδώ.

Κάτι τέτοιοι βγάζουν το κακό όνομα σ'εμάς τους γαύρους που και φιλότεχνοι είμαστε και ξέρουμε να κρίνουμε την καλή τέχνη.

Αλλά και την κακή τέχνη!

Αν θεωρείται τέχνη τέλος πάντων μια θεατρική παράσταση που μοιάζει να γράφτηκε απο 80χρονους με Αλτζχάιμερ και ποιητική αδεία στοχοποιεί τον Ολυμπιακό ως κατεστημένο καθυβρίζοντας όχι μόνο την ομάδα αλλά και τον Πειραιά για να φέρει μερικούς ακόμα θεατές στην αποθήκη που παίζεται.

Κοινό σημείο και των δύο περιπτώσεων η εκμετάλλευση των καταστάσεων ώστε να πουλήσουν οι μεν κάποια φύλλα παραπάνω, οι δε για παραπάνω διαφήμιση της παράστασης. Χύνουν και οι δύο το δηλητήριο τους και καλλιεργούν το μίσος που θα φυτρώσει οπωροφόρα με 100στάευρους καρπούς.

Θα σας αφήσουμε με μια μουσική πινελιά απο το νέο δίσκο των Trail Of Dead. Το εκρηκτικό "Cover The Days Like A Tidal Wave" είναι μια όαση εξαγριωμένου πυρηνικού μανιταριού -που θυμίζει κάτι απο παλιούς καλούς Trail Of Dead, Nirvana και παμπάλαιους καλούς Muse- μέσα στον ωκεανό της φλυαρίας που τους έχει πιάσει στο Tao of the Dead.

Πάντοτε ήταν φλύαροι δηλαδή αλλά παλαιότερα είχαν και την έμπνευση για να στηρίξουν αυτό τους το χαρακτηριστικό.

Tweet