Ένας δίσκος που θα μου θυμίζει για πάντα την άνοιξη και το αξέχαστο καλοκαίρι του 2007. Μαζί με το Wincing the Night Away των Shins και το Hissing Fauna... των of Montreal αλληλοσπρώχνονταν χαρούμενα για το ποιο θα συνοδέψει τις διαδρομές στο λεωφορείο πότε για Ελευσίνα και πότε για Γλυφάδα. Ο δίσκος που κατάφερε να με ηρεμήσει μετά τον καυγά με τον διευθυντή της πολεοδομίας της Γλυφάδας, κάτι που απέτυχαν κατά σειρά να κάνουν το αφεντικό μου και οι δυο κολλητές μου. Το πρώτο CD που μου χάρισε ο mr.grieves.Όλοι αυτοί οι τίτλοι ανήκουν στο Back to Black, το σημαντικότερο κομμάτι της κληρονομιάς που μας άφησε φεύγοντας χτες το απόγευμα η Amy Winehouse. Όσο κι αν πολλοί έλεγαν -κυνικά ή περίλυπα- πως το περίμεναν, όταν έρχεται ο θάνατος να πάρει έναν άνθρωπο 27 χρονών μουδιάζεις λίγο. Πόσο μάλλον όταν ο άνθρωπος αυτός άφησε ένα σημαδάκι στην εποχή σου -μια εποχή όπου δύσκολα προλαβαίνει κανείς ν'αφήσει σημάδι. Τον έχεις παρακολουθήσει να έμφανίζεται στο προσκήνιο και μετά να παραμένει σ'αυτό με χίλιες δυο (κυρίως αρνητικές) αφορμές, μέχρι τελικά να καεί εντελώς.
Το μόνο σίγουρο είναι πως, από εδώ και μπρος, διάφορες σκέψεις θα περνάνε απ'το μυαλό κάθε φορά που θ'ακούμε το ραδιόφωνο να παίζει το "Rehab". Α ρε κοπελιά, έφυγες νωρίς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου