Synch, ω Synch. Πρόπερσι λείπαμε στας Ευρώπας και χάσαμε το κορυφαίο σου ίσως ("arguably" που λεν και στο χωριό) line-up ως τώρα αλλά χαλάλι γι'αυτό που ζήσαμε... Πέρσι πάλι είδαμε αναγκαστικά μόνο την πρώτη σου μέρα λόγω Ε.Σ.. Φέτος λοιπόν σε περιμέναμε πώς και τι, λέγαμε δεν μπορεί, ό,τι και να γίνει το Synch θα έχει ωραία πράματα και τίποτα δεν θα μας εμποδίσει να τα δούμε. Αμ δε. Με το που βγαίνουν τα ονόματα και χαιρόμαστε, καπάκι τρώμε και το ξενέρωμα: 4 και 5 Ιουνίου οι μέρες, δηλαδή το Σάββατο θα πρέπει να διαλέξουμε. Synch ή Rufus Wainwright; Και φυσικά το Σάββατο τοποθέτησαν και το βαρύ πυροβολικό, τους Hot Chip. Η συναυλία του Rufus είχε ανακοινωθεί καιρό πριν και κυκλοφορούσε σαν φήμη ακόμα περισσότερο καιρό πριν την ανακοίνωση. Για κάποιο λόγο πιστεύαμε ότι οι διοργανωτές του Synch ήταν κάπως πιο εντάξει από τους υπόλοιπους, τελικά μάλλον κάναμε λάθος. Πόσο μάλλον αν αυτό είναι αλήθεια, που είναι λίγο δύσκολο να το διασταυρώσουμε αλλά λέμε.
Και φυσικά δεν έχουμε καταλήξει ακόμα ποιος θα'ναι ο τυχερός, αν και ο Rufus έχει ένα προβάδισμα. Απλά επειδή μας φαίνεται ο πιο απίθανος να ξαναδούμε εδώ τριγύρω. Δυστυχώς είναι βασικό κριτήριο αυτό.Τώρα που το σκέφτομαι, με αυτόν τον τρόπο γλιτώνουμε έξοδα. Συγγνώμη παιδιά, τα παίρνουμε όλα πίσω - δεν έπρεπε ποτέ να αμφιβάλουμε ότι κάνετε τα πάντα για μας και βάλατε τις ημερομηνίες έτσι για να μας βοηθήσετε να περιρίσουμε τα έξοδά μας εν μέσω κρίσης. Σας ευχαριστούμε!Ολοένα και πλησιάζει το τέλος του Lost... Στο πιο πρόσφατο επεισόδιο μάλιστα (!!!spoiler alert!!! Αν δεν το'χετε δει προσπεράστε) έλαβε χώρα το γεγονός που περίμενα περισσότερο από τα παράπλευρα - η επανένωση της Sun με τον Jin. Γενικά η Sun είναι από τους 2-3 αγαπημένους μου χαρακτήρες (και επίσης κατά την ταπεινή μου γυναικείας αισθητικής γνώμη η μακράν ωραιότερη γυναίκα της σειράς) και πιστεύω ότι αυτή είναι η υποψήφια Kwon. Αλλά οφείλω να πω ένα μπράβο στους δηιουργούς της σειράς που τοποθέτησαν το γεγονός στην πρέπουσα θέση στο γενικότερο πλάνο και δεν του'δωσαν μεγαλύτερη ούτε μικρότερη σημασία απ'ό,τι έπρεπε παρ'όλο που σίγουρα ήξεραν ότι αρκετός κόσμος το περίμενε. Ήταν ένα τέλειο «σπάσιμο» στη συνεχή δράση του 13ου επεισοδίου, και συνεχή δράση προφανώς θα δούμε από εδώ και πέρα αφού μέσα στα επόμενα 3 + 2 επεισόδια όλα θα πρέπει να λυθούν, να απαντηθούν, να ολοκληρωθούν για τη σειρά-έπος που σημάδεψε ανεξίτηλα τα '00s. Άντε να δούμε!Μιλώντας για συναυλίες πιο πριν, διάβαζα για τις πρόσφατες εμφανίσεις της Whitney Houston στη Μ. Βρετανία. Η Whitney μου ήταν πάντα συμπαθής, μεγάλωσα με τα χιτάκια της και ομολογώ με κατακόκκινο πρόσωπο ότι μέχρι και σήμερα μπορώ να δω ευχάριστα το Bodyguard παρά τη μεγάλη προσπάθεια όλων των εμπλεκομένων στην ταινία για το αντίθετο. Ακόμα κι εκείνο το ντουέτο με τον Ενρίκε δε μου γύρναγε τ'άντερα όπως τα υπόλοιπα τραγούδια του Iglesias Jr. Έτσι χάρηκα όταν έμαθα ότι επέστρεψε, ακόμα κι έτσι όπως την έχουν αφήσει οι δραστηριότητες στις οποίες επιδόθηκε κατά τη διάρκεια του «διαλείμματος» που έκανε από τα καλλιτεχνικά δρώμενα. Απ'ό,τι είδα λοιπόν, το βρετανικό σκέλος της περιοδείας της ήταν σκέτη καταστροφή: μια ίωση του αναπνευστικού, σύμφωνα με τους εκπροσώπους της, οδήγησε τη 46χρονη τραγουδίστρια να αναβάλλει τις 3 πρώτες εμφανίσεις της, κάτι που με τη σειρά του φυσικά οδήγησε τα tabloids σε σωρεία δημοσιευμάτων περί ξανακυλίσματος κτλ. Στη συνέχεια οι υπόλοιπες έγιναν όπως είχαν προγραμματιστεί αλλά εκεί σειρά πήρε το κοινό που άρχισε να διαμαρτύρεται με διόλου κομψό τρόπο όταν διαπίστωσε ότι η απόδοσή της στη σκηνή ήταν κατώτερη των υψηλών του standards και δεν δίστασε να σηκωθεί να φύγει μαζικά πριν τα encores, παρά το γεγονός ότι η Whitney απολογήθηκε αρκετές φορές για την κατάσταση της φωνής της.Δεν θα συζητήσω αν η «ίωση» ήταν πραγματική. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Ούτε καν για τα κίνητρα πίσω από την επιστροφή της. Ούτε για τα ακριβά της εισιτήρια. Το κοινό όμως; Ένα κοινό που πλήρωσε 50 ή 80 ή 100 λίρες περιμένοντας... τί ακριβώς; Μια φωνή κάποτε λαμπρή αλλά ταλαιπωρημένη από καταχρήσεις και γερασμένη κατά 20 χρόνια από τότε που έβγαλε το πιο μεγάλο της χιτ. Και αρχίζει να γιουχάρει, να φεύγει στη μέση της συναυλίας και μετά να ζητάει τα λεφτά του πίσω μόλις διαπιστώνει ότι η τελειότητα που για κάποιο μυστήριο λόγο περίμενε δεν ήρθε. Ναι, να δεχτώ ότι μιλάμε για επαγγελματία τραγουδίστρια που οφείλει να προσπαθεί υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να αποδίδει. Όμως κανείς από αυτούς που έσκασαν τόσα χρήματα δε φάνηκε να στέκεται στο «προσπαθεί να», προτιμώντας να ξεσκίσουν ό,τι έχει απομείνει. Αυτό είναι το «κοινό της»; Κρίμα τόσο γι'αυτούς όσο και γι'αυτήν.
Τέλος πάντων, ας αφήσουμε τη Whitney στις σκοτούρες της και ας τελειώσουμε την παρθενική έκδοση του παραρτήματος των Αμπελοφασουλοσοφιών με το ολοκαίνουριο κομμάτι της Μ.Ι.Α. και το ανατριχιαστικό video που το συνοδεύει, μια ωμή αναπαράσταση της τρέχουσας παγκόσμιας πραγματικότητας - όχι, δεν ασχολείται όλος ο πλανήτης με τα οικονομικά της Ελλάδας όσο κι αν πολλοί θα ήθελαν να το πιστεύουμε - και μια πολύ πιο πραγματιστική απάντηση στο bubblegum-Tarantino έπος των Gaga και Beyoncé. Το οποίο προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ αλλά εδώ μιλάμε για την πραγματικότητα κι αυτή δεν είναι καθόλου όμορφη και δεν έχει καθόλου ωραία κουστούμια. Είναι έτσι. Μπράβο στους συντελεστές του συγκλονιστικού αυτού video, μπράβο και στη Μ.Ι.Α. που το έβγαλε εκεί έξω αλλά και για το θράσος της να φτιάξει ένα οπτικοακουστικό «πακέτο» που ίσως αποδειχθεί πολύ πολιτικό για τα γούστα του Pitchfork και των πιστών του και να τη θέσει εκτός μόδας για το 2010. Μπράβο και για την άψογη επιλογή της σε ό,τι αφορά την πηγή του sample. Και παρεμπιπτόντως, είναι σοκαριστικά λυπηρός ο αριθμός των ανθρώπων που έμειναν στους κοκκινοτρίχηδες και έχασαν παντελώς το νόημα του video. Κρίμα.M.I.A, "Born Free" from ROMAIN-GAVRAS on Vimeo.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου