Ξέρω ότι περιμένετε οδηγίες.
Τι να κάνουμε; Πως θα επιβιώσουμε; Να τρέξουμε στις τράπεζες να βγάλουμε τα λεφτά μας (ποιά;) και να τα βάλουμε στην κατάψυξη (όχι γιατί θα παγώσει το υδατογράφημα);
Να ετοιμαζόμαστε να στείλουμε τις αδερφές μας στη βίζιτα, μόλις απολυθούμε, για να πραγματοποιηθεί και η αυτοεκπληρούμενη προφητεία (που λέει και ο Γιωργάκης) του ενός εργαζομένου σε κάθε οικογένεια;
Και με την Τουρκιά; Όσοι δεν έχουμε πάει στο Καστελόριζο να αρχίσουμε να το σβήνουμε απο τη λίστα των διαθέσιμων για island hopping νησιών; Να αγοράσουμε γυαλιά ηλίου για το militaire look που θα φορεθεί φέτος στα σύνορα στον Έβρο όταν θα περιμένουμε τα βλήματα από την απέναντι όχθη; Ή μήπως οι πιο προνοητικοί να βγάλουμε εισητήριο με ανοιχτή ημερομηνία αναχώρησης προς την Ιταλία, την Αγγλία (εκεί θα πάμε εμείς), τη Γουαδελούπη ή ένα απο τα
12 μέρη του αφιερώματος που μπορείτε να πάτε όταν όλα πάνε κατά διαόλου (σε αυτή την περίπτωση θα αμπελοφασουλοσοφούμε από το Yukon);
Πολλά και αμείλικτα ερωτήματα.
Η απάντηση σε αυτά είναι μία και απλή.
Στα φετινά γλυκά σταφύλια της πολύ γεμάτης φετινής χρονιάς προσθέστε και τους Dodos.
To
No Color με την ευγενική βοήθεια της
φωνάρας Neko Case και της φωνάρας της ξαναβρίσκει τους Dodos ως ντουέτο και πιθανόν στη μελωδικότερή τους φάση. Πέραν αυτού, επιβεβαιώνουν ότι έχουν γίνει βιρτουόζοι σε έναν μοναδικό ήχο που επαναπροσδιορίζει τη σχέση ακουστικής κιθάρας και drums.
Αντί για το πραγματικά μεγαλοπρεπές "Going Under" που σε ζαλίζει ευχάριστα με την ευκολία που αλλάζει θέμα θα προτιμήσουμε το πολύ μελωδικό και γλυκό "Companions" γιατί είμαστε γλυκούληδες και μελωδικοί.
Ξέρω ότι περιμένετε οδηγίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου